Dennis Waakop Reijers Muziekbeleving

In deze De Muziekbeleving Van... staat Dennis Waakop Reijers (Rotterdam 1975) centraal. Als producer/componist is hij de grote, maar onbekende man achter de wereldberoemde Bredase DJ Tiësto (Tijs Verwest, 1969). Sinds 2001 droeg Waakop Reijers bij aan al het Tiësto-repertoire. Samen vormen ze ‘The band’ zoals Tiësto het zelf zegt.  Hun nieuwste wapenfeit heet In Search of Sunrise Vol. 7 en verschijnt binnenkort. In deel 20 van De Muziekbeleving van een gesprek met sterproducer Dennis Waakop Reijers.

“Op heel jonge leeftijd had ik al het idee dat muziek of geluid een bijzondere plek in mijn leven zou gaan innemen. Dat is altijd wel blijven hangen, maar ik kon het nooit zo plaatsen. Dat kwam vijftien jaar later pas. Mijn familie was niet erg muzikaal. Ja, mijn opa speelde piano in een bigband, maar daar heb ik niet veel van meegekregen. Ik was wel zelf al op heel jonge leeftijd bezig met geluid. Op mijn achtste nam ik op een dubbel cassettedeck muziek op van de radio. Probeerde vervolgens dingetjes achter elkaar te monteren. [lachend] Die bandjes moet ik misschien nog wel ergens hebben. Zal nu wel wat gedateerd klinken. Op mijn tiende kreeg ik een Commodore 64, die ik uitbreidde met een kaartje waardoor je een paar seconden kon samplen.”

(Foto: Jiri Büller)


Zwarte muziek

“Mijn eerste muziek op de lagere school was iets van Five Star. Een kopie van een cassette. Heb ik helemaal grijs gedraaid. De eerste elpee die ik kocht was het debuut van Madonna, met Lucky Star erop, volgens mij haar tweede single. Mijn eerste single was iets van Janet Jackson. Een echte platenverzamelaar ben ik nooit geworden. Je had destijds nog geen dance, wel breakdance, electric boogie en hiphop, dat vond ik allemaal erg leuk. En Prince natuurlijk. Meer de zwarte muziek. Ik had helemaal niets met nettere rock als Golden Earring of Rolling Stones..”

The Prodigy



“Op mijn veertiende op de middelbare school ging ik voor het eerst naar een concert. MC Hammer in Ahoy, een verjaardagsfeestje van een vriend. Behoorlijk indrukwekkend, maar vooral hard. Ik weet nog dat in de krant stond dat het leek alsof hij constant met een hamer op je kop sloeg. Een paar jaar daarna kwam The Prodigy. Hoe hun beats klonken, op rock en hiphop, dat was ontzettend gaaf. Wat betreft elektronische muziek waren dat mijn eerste helden, die zijn wel belangrijk geweest. Ik ging die stijl ook zelf een beetje uitproberen. Ik had een vriendje in de klas met een synthesizer. Ik mocht er een beetje mee spelen. Op mijn zestiende heb ik van mijn krantengeld mijn eerste eigen synthesizer gekocht.”

Ingenieur

“Tijdens mijn studie aan de TU in Delft werd het pas wat serieuzer allemaal. Mijn studieadviseur vond dat ik wel wat externe motivatie kon gebruiken. Dat werd de muziek. Heb toen min of meer de keuze gemaakt voor de muziek. [lachend] Met grote dank aan mijn studieadviseur. Maar ik mocht van mijn ouders mijn studie niet laten versloffen. Ben uiteindelijk afgestudeerd, dus mag me ingenieur noemen. Ik doe niets in die richting, maar heb wel profijt gehad van mijn studie. Je denkvermogen en inzicht ontwikkelt zich enorm. Bovendien is het bedienen van elektronische apparaten een stuk makkelijker.”

Eerste productie

“Mijn eerste plaatje maakte ik in 1996, voor platenlabel Mid-Town, een soort verre voorloper van trance. In 1999 volgde ook voor Mid-Town een remix van het nummer The Beat is flow, een bekend nummer destijds. Dat was onder de naam Full Fillers en mijn allereerste uitgebrachte productie. Maar dat voelt nu als een ver, grijs verleden.“

Tiësto

“Mijn eerste serieuze remixen maakte ik eind jaren negentig, toen Tiësto in beeld kwam. Ik leerde hem kennen rond de zomer van 1998. We kenden elkaar nog niet, maar een vriend van me die in een muziekzaak werkte had me getipt aan Tijs. Die vroeg aan mij als een soort test of ik een remixaanvraag voor hem kon doen. Hij was toen al behoorlijk bekend, had eind ‘97 al op Innercity gestaan en in ’98 was hij er headliner. Ik doorstond de test en vrij snel daarna zijn we vrij intensief gaan samenwerken.”

(Foto: Jiri Büller)


‘The band’

“In 2001 hebben we het eerste Tiësto-album samen geproduceerd. We werken sindsdien met z’n tweeën aan de productie en de composities. Daarachter staat nog een klein groepje dat zorg draagt voor alle omliggende zaken. Maar puur met z’n tweeën zijn we verantwoordelijk voor de nummers. Tiësto noemt ons ‘The band’. In mijn contract staat vermeld dat ik ook voor derden of voor mezelf dingen mag doen, maar in de praktijk kom ik daar niet aan toe. Bovendien zijn we zo’n sterk team samen, dat het zonde is geen gebruik te maken van die gebundelde krachten.”

Trance

“Wat we doen wordt altijd meteen in de hoek van de trance geduwd, maar dat is niet terecht. Ik zou het zelf nooit trance noemen. We zijn veel breder. Als je recente remixen beluistert zit daar veel trance in, maar ook hele andere invloeden zoals rock, klassiek en pop.”

Grote onbekende

“De meeste mensen kennen me niet. Ik ben totaal onbekend, behalve dan in het productiewereldje natuurlijk. Je bent als producer geen artiest, dat zie je internationaal ook. Neem de belangrijkste producer van Michael Jackson, Quincy Jones. Voor een leek is hij niet erg bekend, maar binnen de industrie een grootheid, en kreeg allerlei grote aanbiedingen binnen. Ik vind het eigenlijk wel prettig om in de schaduw van Tiësto te staan. Ik word met rust gelaten en kan alles doen zonder dat iemand me om een handtekening komt vragen. Natuurlijk, soms krijg ik ook wel fanmail, of aanvragen van andere artiesten.”

(Foto: Jiri Büller)


Analyseren

“De rol van muziek in mijn leven is van levenbelang. Maar het is ook zo dat als ik de deur van mijn studio dichttrek, vaak even geen zin in muziek heb. Okay, ik laat mijn vrouw thuis soms wel even horen wat we die dag hebben gemaakt, maar verder heb ik vaak vooral behoefte aan rust. Ik merk dat als ik muziek hoor, ik die al snel op een werkmatige manier benader. Zit ik gezellig met mijn vrouw in een restaurant te eten, ga ik toch de achtergrondmuziek analyseren. Als ik iets hoor, luister ik vaak aandachtig. Hoe is het nummer opgebouwd, met welke laagjes, wat zijn de overgangen, waarom is het aangrijpend of waarom juist niet?”

Hifi-set


“Het is een misvatting denk ik dat producers of muzikanten thuis of in de auto een mega-installatie hebben staan, waar ze ook nog ’s de hele dag muziek op draaien. Tot mijn achttiende heb ik altijd de oude setjes gehad van familielieden. Op mijn achttiende kreeg ik een Philips midi-setje, alles in één. Pas toen ik samen ging wonen kocht ik iets beters: een Harman Kardon AVR4550 met Tannoy Sensys DC1 speakers, omdat we die ook in de studio hebben. Die set was ooit een impulsaankoop. Ik zou nu andere onderdelen kiezen, die meer bij de studio aansluiten. Als ik thuis demoversies beluister van lopende projecten, krijg ik namelijk een vertekend beeld van wat ik gedaan heb die dag. In de studio hebben we een Dynaudio AIR surround-set.”

Vinyl

“Ik heb thuis en in de studio geen platenspeler meer, hoewel ik wel vinyl krijg van onze producties. Ik werk zelf altijd met bestandjes. Vinyl is absoluut mooi en gevoelig, maar ook kostbaar en onpraktisch. Een cd is gewoon gemakkelijk. Ik heb thuis zo’n 250 cd’s, niet echt veel. Daar staat van alles tussen. Heel af en toe hoor ik iets wat ik meteen wil hebben. Zoals laatst How To Dismantle An Atomic Bomb van U2. Naar dance luister ik eigenlijk heel weinig. Ik krijg via Tijs wel eens wat toegespeeld, zo van ‘dit moet je eens luisteren’, en soms skip ik even door Tiësto’s radioshow heen. Vroeger luisterde ik niet naar andere dance omdat ik niet beïnvloed wilde worden, nu omdat het me vaak niet zo veel doet. Bij elektronische muziek is de kans groot dat de mix verzandt in knip- en plakwerk. Ten koste van de muzikaliteit. Wat wij doen heeft altijd muzikaliteit als uitgangspunt. En ontwikkeling. Het is heel makkelijk om terug te grijpen naar succesnummers, daar vraagt het publiek immers naar, maar ontwikkeling is net zo belangrijk. Je moet tussen die twee een balans zien te vinden.”

Downloaden

“Downloaden doe ik heel af en toe via iTunes. Maar verder heb ik voor mezelf een paar jaar terug uit principiële overwegingen besloten om niet illegaal te downloaden. Van de andere kant zitten er ook veel positieve kanten aan. Ik keur het dan ook absoluut niet af als mensen het doen. In Zuid-Amerika bijvoorbeeld zijn veel mensen te arm om een cd te kopen. Maar als Tiësto daar optreedt, staan ze wel allemaal uit hun dak te gaan. Ze kennen zijn muziek allemaal van internet. Dat is eigenlijk gewoon een heel goed iets.”

(Foto: Jiri Büller)


Rafaëlgemeente

“Zelf ga ik heel weinig naar concerten. Ik heb vorig jaar Gwen Stefani gezien. Per toeval. Vrienden konden niet en wij kregen de kaartjes.  Dat concert zat erg goed in elkaar. Ben ook al een paar keer naar Hillsong geweest, een (christelijke) Australische band. We gaan zelf naar The Church on the Way, een evangeliegemeente in Rotterdam. Hillsong is rockachtig, heel uitbundig. Delirious uit Engeland is nog zo’n band. Ze zitten in dezelfde hoek als U2, maar dan met de insteek van Hillsong.”

Ibiza

“Ik ben niet iemand die dansfeesten afstruint. Ben een paar keer op Sensation en Innercity geweest, maar dat was ook genoeg. Ben af en toe met Tijs meegegaan. Maar niet zo ver. Londen, België en Ibiza. Ik zou ook meegaan naar India en New York, maar dat werd door omstandigheden afgeblazen. Als ik erbij ben, wil Tijs niet dat ik iets doe. ‘Ga maar chillen, je hebt al genoeg bijgedragen.’ Maar toch probeer ik gefocust te zijn. Ik vind het interessant om te zien hoe het publiek reageert op onze muziek. En wat er nog beter kan.”

De favorieten van… Dennis J. Waakop Reijers

 
(Foto: Jiri Büller)