Denon stereoversterker PMA-50 en cd-speler DCD-50


Ad Bijleveld | 02 september 2015 | Denon

SAMENVATTING

Denon heeft met de ‘power-DAC’ PMA-50 en de cd-speler DCD-50 een stel fraaie producten afgeleverd: smaakvol vormgegeven, schitterend afgewerkt, prettig in de omgang en in staat tot een akelig nauwkeurige weergave. Dat de rillingen niet altijd over de rug liepen, ligt waarschijnlijk eerder aan de versterker in de PMA-50 dan aan de digitaal/analoog-omzetter, maar zeker zijn we niet van onze zaak. Immers, een pre-out die ons in staat zou stellen de prestaties van alleen de DAC te beoordelen, ontbreekt. Een poging daarvoor de hoofdtelefoon-uitgang te gebruiken, een staaltje paniekvoetbal, dat geven we toe, liep natuurlijk spaak. Die uitgang is niet ontworpen om met de line-ingang van een versterker te worden verbonden, en dat was te horen.

Zo op het eerste gezicht een komisch duo, dat zowel horizontaal als verticaal voor gezellig amusement zorgt. Maar onderschat met name versterker PMA-50 niet. Die is akelig nauwkeurig.

Immers, de versterker is gebouwd rond het snel kloppende AL32-hart, bekend van de door Denon geleverde high-end apparatuur. Zowel analoge signalen, door de ingebouwde convertor omgezet naar digitaal, als digitale soortgenoten in een groot aantal verschillende formaten, worden deze krachtige 32-bit processor ingestuurd en vervolgens in z’n meest optimale vorm door de digitale versterkers op het gewenste analoge niveau gebracht. Ten eerste natuurlijk ten behoeve van de aangesloten luidsprekers, maar ook een met deze nieuwe Denon verbonden hoofdtelefoon profiteert volop van de geleverde rekenkundige inspanningen.



Uiterst analytisch
Hoe? Door middel van een analytisch en dynamisch klankbeeld met een uitstekende stereodefinitie. De aangewende overmaat aan digitale slagkracht wordt vooral vertaald in een ongekende nauwkeurigheid tijdens de minder luide passages en een hoge definitie in met name de zo belangrijke midden-frequenties.
Om na te gaan of het allemaal niet te zakelijk wordt, werden er door ons gedurende de test meerdere ECM-schijven uit de kast getrokken. Producent Manfred Eicher staat immers garant voor een uitstekende opnamekwaliteit, gedetailleerd, dynamisch, ruimtelijk goed gedefinieerd, maar echt gezellig wil het maar zelden worden. Kortom, we waren benieuwd wat de gedurende een eerste kennismaking niet bepaald warmbloedig klinkende Denon-set zou maken van bijvoorbeeld ‘Yesterdays’, één van de vele live-registraties van The Trio (Keith Jarrett, Gary Peacock, Jack DeJohnette, Tokyo april 2001, ECM 2060).
Daarbij vervult cd-speler DCD-50 in feite louter de functie van loopwerk. Begrijp ons niet verkeerd, de speler heeft een voortreffelijke digitaal/analoog-omzetter aan boord, maar wij kozen voor een digitale verbinding met de PMA-50. Daarmee wordt immers voorkomen dat een digitaal/analoog-omzetting in de cd-speler vervolgens, ten behoeve van de digitale eindtrappen, wordt gevolgd door een analoog/digitaal-omzetting in de versterker.



De cd wordt door de speler voorzichtig opgegeten (slot-in) en hoewel we dan altijd wat bevreesd zijn voor beschadigingen van het oppervlak, was daarvan bij deze Denon geen enkele keer sprake. Het alternatief, een lade, komt natuurlijk niet in aanmerking omdat, inderdaad, de set ook verticaal gebruikt kan worden. Kiest u daarvoor, dan draaien de gedetailleerde en goed leesbare oled-displays netjes een kwartslag. Handig en leuk. Echter, een decennium geleden zouden we daarvan hevig opgewonden zijn geraakt, maar nu iedereen met een smartphone rondloopt, kijkt niemand daar meer van op.
Naast de merknaam, trakteert het display van de speler ons op trackinformatie, terwijl de versterker laat zien naar welke ingang er wordt geluisterd en wat de samplefrequentie is van het aangeboden digitale signaal. Dat is, luisterend naar een cd, natuurlijk 44.1 kHz, maar PCM-signalen tot 24 bit en 192 kHz komen eveneens voor verwerking in aanmerking, naast DSD-tracks van 2.8 (DSD64) en zelfs 5.6 MHz (DSD128).

Eigen klok

Om er voor te zorgen dat de digitale audio-informatie in precies het juiste tempo richting de PWM-modulator (pulsbreedte-modulatie) van de versterkers gaat, wordt er geen genoegen genomen met de wellicht goede bedoelingen van het aangeboden signaal zelf. Nee, de versterker heeft daartoe een eigen klok in huis. Kortom, tijdfouten bijvoorbeeld in de vorm van jitter, krijgen geen kans.
Dat alles, we zeiden het al, resulteert in een analytisch klankbeeld waarin piano, bas en drums zich gemakkelijk aan laten wijzen. En wat wel zo prettig is, ze komen in de loop van het concert geen millimeter van hun plaats. Daarnaast krijgen we het een en ander mee van de tot de nok toe met uiterst beleefde Japanners gevulde Metropolitan Festival Hall. Geen knusse jazzclub, maar een flinke concertzaal die door deze Denon-combinatie accuraat maar afstandelijk naar onze luisterruimte wordt overgebracht.
Dat geldt ook voor de studio waarin Peacock samen met Marc Copland (piano) en Joey Baron (drums) intrigerende trio-muziek ten gehore brachten (ECM 2428, Oslo mei 2015). De gedownloade ECM-tracks (24 bit / 96 kHz) worden, door de computer via USB, opnieuw met een weergaloze precisie afgespeeld, maar kippenvel…



De eind jaren vijftig, begin jaren zestig van de vorige eeuw door Rudy van Gelder voor Blue Note vervaardigde analoge tapes bevallen, omgezet naar DSD, een stuk beter. De Audirvana-software op onze Mac zet DSD-bestanden standaard om naar PCM, maar als de digitaal/analoog-omzetter daarvoor is ingericht, kan de muziek ook in de vorm van een DSD-bitstream worden afgeleverd. Na het maken van die keus laat de PMA-50 onmiddellijk zien dat we inderdaad naar DSD luisteren en wel naar de uitvoering met de hoge samplefrequentie en de nog een fractie betere resolutie. Freddy Hubbard, Sonny Rollins, John Coltrane, Miles Davis, allemaal heel plezierig.
Inmiddels wordt er via internet ook steeds meer ‘native DSD’ aangeboden, tracks die in feite een kopie vormen van de post-editing masterfiles. Wordt de versterker daarmee geconfronteerd dan keert, natuurlijk afhankelijk van de opname, in veruit de meeste gevallen de eerder gesignaleerde zakelijkheid terug.



Conclusie
Denon heeft met de ‘power-DAC’ PMA-50 en de cd-speler DCD-50 een stel fraaie producten afgeleverd: smaakvol vormgegeven, schitterend afgewerkt, prettig in de omgang en in staat tot een akelig nauwkeurige weergave. Dat de rillingen niet altijd over de rug liepen, ligt waarschijnlijk eerder aan de versterker in de PMA-50 dan aan de digitaal/analoog-omzetter, maar zeker zijn we niet van onze zaak. Immers, een pre-out die ons in staat zou stellen de prestaties van alleen de DAC te beoordelen, ontbreekt. Een poging daarvoor de hoofdtelefoon-uitgang te gebruiken, een staaltje paniekvoetbal, dat geven we toe, liep natuurlijk spaak. Die uitgang is niet ontworpen om met de line-ingang van een versterker te worden verbonden, en dat was te horen.



Vijfde ingang
Feitelijk stelt de Denon PMA-50 geen vier maar vijf digitale ingangen ter beschikking. De vijfde is echter draadloos: Bluetooth. Dankzij een benaderingspunt aan de zijkant van de behuizing, laten apparaten met NFC zich eenvoudig koppelen, maar ook zonder is het leggen van een verbinding een fluitje van een cent. Dat kan met maximaal drie tegelijk, waarbij het display aangeeft naar welk apparaat wordt geluisterd. De nieuwe Denon is in staat maximaal acht verschillende Bluetooth-apparaten te onthouden. Met de inzet van apt-X en een pientere bit-reductie (low latency) wordt een voor deze draadloze verbinding optimale geluidskwaliteit gerealiseerd.

Prijzen
Denon PMA-50 € 599,-
Denon DCD-50 € 449,-
www.denon-hifi.nl