Oyaide Tunami netsnoer met Oyaide stekkers

Liefhebbers van in kwalitatieve zin optimaal gereproduceerde muziek zijn veelal hun hele audiofiele leven lang op zoek naar het optimale geluid. Voor velen betekent dit dat zij met enige regelmaat hun componenten omruilen voor andere exemplaren. In de praktijk gaat het dan meestal eerder om een ander, dan om een beter geluid.

Uiteraard kan iemands smaak veranderen en is er niets mis met het volgen van die veranderende inzichten. Toch kan diezelfde zoekende liefhebber vaak meer winst behalen wanneer hij de randvoorwaarden van zijn huidige installatie aan een kritische blik onderwerpt. Akoestiek is dan het eerste wat bij mij opkomt maar ook de stroomvoorziening is in deze steeds sterker vervuilende wereld een belangrijk aandachtspunt. Aan specifieke audiogroepen in de meterkast en een betere kwaliteit netsnoeren voor de apparatuur wordt vaak nog wel gedacht. Maar dat zelfs de gebruikte stekkers een niet geringe invloed op de klank uitoefenen is iets waar lang niet iedereen bij stil staat.

Oyaide

Een aanbieder van meerdere netstekkers is het Japanse Oyaide. Als geen ander merk heeft deze fabrikant zich beziggehouden met de specifieke invloed die de diverse in de stekkers verwerkte metaalsoorten uitoefenen op de uiteindelijke klank. In Nederland worden deze stekkers geïmporteerd door Nutters Audio. Naast de netstekkers distribueert deze firma van dezelfde fabrikant ook nog het Tunami netsnoer en de met solid core geleiders uitgeruste installatiekabel EE – F/S.

Om een goed vergelijk mogelijk te maken heb ik ditmaal de te testen componenten niet betrokken van de importeur zelf maar van één van zijn dealers, het in Rotterdam gevestigde Multifoon Hifi. Op deze wijze kan ik beschikken over kabels die reeds geruime tijd in demo’s gebruikt zijn, derhalve volledig ingespeeld zijn en een eventuele fase van significante klankverandering dus al achter zich hebben gelaten.

Waar praten we over

Ter discussie staan de top netkabel en de vier beste netstekkers (male & female) van Oyaide. De in de test gebruikte netkabels hebben elk een lengte van twee meter. Met een meterprijs van 65 euro per meter praten we hier dus over een bedrag van 130 euro waar de prijzen van de connectoren en de montage dan nog bij komen. Aan de kleur van de behuizing is het type en dus ook de prijs af te lezen. Het achtervoegsel ‘e’ bij de P / M stekkers duidt aan dat de stekker uitgevoerd is als Schuko stekker, het randaarde model zoals wij in Nederland gebruiken. De P / M stekkers zonder ‘e’ geven aan dat het een USA variant betreft.

De goedkoopste van de vier door mij geteste typen is de in een rode behuizing gestoken P-079e (male) met de bijbehorende C-079 (female). De deoxidized phosphor bronze contacten van deze stekkers zijn 24 K verguld en de prijs per connector bedraagt 92 euro. De totale kosten van de geconfectioneerde kabel – die een dealer als Multifoon voor u op maat kan maken - bedragen in dit geval dus 130 + 36 + 92 + 92 = 350 euro.

Gaan we een stapje hoger dan komen we bij de bruine P-046e die, net als de C-046, 96 euro moet kosten en als contactoppervlakten goud en palladium inzetten. Met een stuksprijs van de connectoren die 4 euro hoger ligt dan die van de vorige deelnemers komt de kabel hier 8 euro duurder uit en wel op 358 euro.

De op één na duurste combinatie - P-004 & C-004 - is blank doorzichtig van kleur en hier zijn de contactoppervlakten vervaardigd uit beryllium koper en bedekt met platinum en palladium. Hiervoor moet iets dieper in de buidel worden getast; aan de basis van 130 + 36 euro wordt eenmaal 155 en eenmaal 165 euro toegevoegd; 486 euro.

De top of the line wordt gevormd door de spiksplinternieuwe M-1 en zijn female tegenhanger F-1. Het beryllium koper wordt bekleed met twee lagen platinum en palladium terwijl de delrin behuizingen bekleed zijn met een prachtige aluminium huls. Hij vraagt 290 euro terwijl zij genoegen neemt met 280 euro. Zodat de schade hier, inclusief de kabel en de montage, uitkomt op 736 euro.

Multifoon Hifi heeft mij van elk type twee exemplaren meegegeven zodat ik zowel de geïntegreerde versterker als een bron met de Oyaide kabels uit kan rusten.

Het vergrootglas

Voordat ik doorstoom naar het luistergedeelte wil ik de testkandidaten nader onder de loep nemen waarbij ik begin met de Tunami. De kabel wordt geproduceerd door Furukawa Electric en maakt gebruik van een ‘ultra pure single crystal copper’ ontwerp van professor Ohno. De drie geleiders zijn 5.5 mm2 doorsnede-oppervlak. (600 volt A/C, 30 amp) De kabel is drievoudig afgeschermd. Ik citeer de fabrikant. De eerste laag van polyolefine absorbeert de elektromagnetische storingen, de tweede laag is gemaakt van carbon en absorbeert de random beweging van elektronen die ontstaat door de fluctuerende stroom die opgeslagen is in de isolerende materialen en de derde laag is een koperfolie die beschermt tegen externe storingsbronnen.

De dealer heeft mij een male en een female stekker meegegeven teneinde mij de mogelijkheid te bieden om de zorgvuldige opbouw te bestuderen. Na deze stekkers te hebben open geschroefd ben ik eens te meer onder de indruk van de bouwkwaliteit. De aansluitpunten voor de aders zijn extreem zwaar uitgevoerd en de interne opbouw dwingt als geheel bewondering af. Het is bijna jammer dat deze onderdelen zich buiten het zicht van de luisteraar bevinden.

De set

Luisteren dus

De stroomvoorziening ten behoeve van mijn geluidsinstallaties is in verre mate geoptimaliseerd. Na binnenkomst wordt de stroom verdeeld over vier met smeltzekeringen uitgeruste audiogroepen waarvan er drie bestemd zijn voor de grote luisterruimte. Deze groepen hebben een eigen aardepen in de tuin. Vandaar loopt de stroom via Kemp kabels naar twee Kemp contactdozen en een HMS contactdoos. De P70 wordt aangesloten op een Kemp contactdoos en de SA10 op de HMS contactdoos.

In de startsituatie van de test besluit ik om me eerst te richten op de versterker en sluit op de P70 de Tunami kabel aan die afgemonteerd is met de goedkoopste variant van de Oyaide stekkers. De Esoteric behoudt gewoon zijn Essential Audio Tools Current Conductor als stroomleverancier. Als CD gebruik ik de 20th Anniversary Edition van Jennifer Warnes’ ‘Famous Blue Raincoat’. Op deze prachtige CD zijn aan de originele nummers een aantal indrukwekkende, tot voor kort onuitgebrachte, songs toegevoegd. ‘Ballad Of The Runaway Horse’ laat prachtige stemnuances van Jennifer Warnes horen terwijl daarnaast meerdere akoestische instrumenten acte de présence geven; bas, gitaren, violen, viola, cello, pedal steel guitar & percussion.

Dit nummer geeft me, time and time again, kippenvel op het moment dat Jennifer haar adem laat stromen en haar stembanden in beweging brengt. De opbouw van dit nummer is magistraal. Aanvankelijk slechts een stem, vervolgens minimale begeleiding die geleidelijk uitgebreid en aangezet wordt. De apotheose is een samenspel van stem en instrumenten die me roert tot in het diepst van mij ziel. Kan dit nog beter?

Dat moet blijken. De kabel met de rode connectoren wordt aangesloten en meteen is duidelijk dat het hier om een fraaie netkabel met idem stekkers gaat. Het klinkt uitermate coherent en zowel de stem als de instrumenten stralen een warmte uit die afwezig was in de situatie met de Current Conductor van Essential Audio Tools. Is het beter, is het slechter? Als altijd is dit een kwestie van smaak. Persoonlijk vind ik het iets te warm in combinatie met de Unison Research buizenversterker. Een analytische transistorversterker zou hier meer van opknappen denk ik. Aan mij, in mijn eigen situatie, dus niet besteed maar wie weet hoe de volgende combinatie uitpakt. De bruine connectoren dus, met het minimale prijsverschil van in totaal 8 euro. Dit is meer wat ik bedoel in termen van detaillering, helderheid en ambiance. De stap voorwaarts is dermate mooi dat ik als gebiologeerd blijf luisteren en ook de volgende twee songs ‘If It Be Your Will’, en een live uitvoering van ‘Joan Of Arc’ in het Antwerpse sportpaleis, aan mijn oren voorbij laat trekken. Wanneer mijn 7-jarige dochter vervolgens de ruimte binnenstapt en ik op haar verzoek een FIM re-issue met daarop het Zwanenmeer van Tsjaichovsky laat weerklinken hoor ik hier ook diezelfde verbeteringen. De uitvoering krijgt een meer organisch en tegelijkertijd natuurlijker karakter. Dit gaat overigens voorbij aan Isabeau, die slechts haar balletlessen in praktijk brengt.

Nog meer luistersessies

De volgende luistersessie begint weer met de bruine connectoren, teneinde het referentiekader te behouden. Wederom weerklinken Jennifer Warnes en haar begeleiders. Dan is het de beurt aan de beduidend duurdere C-004/P-004e combinatie. Wederom dezelfde kabels maar nu met stekkers die andere contactoppervlakten inzetten. Beryllium en koper bedekt met platinum en palladium in plaats van deoxidized phosphor bronze met een laagje 24K goud en palladium. Maakt dit dan een groot verschil? Al meteen bij de eerste tonen blijkt dit het geval te zijn. Wow! De gemaakte stap is groter dan die tussen de twee eerst beluisterde netsnoeren. De stem heeft meer emotie, wordt omgeven door meer lucht en is duidelijker onderscheiden van de instrumenten die ook onderling meer afstand tot elkaar lijken te krijgen. Ook de verfijning is toegenomen hetgeen het fraaist tot uitdrukking komt bij de gestreken en geplukte snaarinstrumenten die meer doortekend en dynamischer klinken. Meer detaillering zonder dat dit leidt tot scherpte of nare harde randjes. Het meest in het oor springend bij Rachelle Ferrell is de grotere afbeelding, iets waar ik erg gevoelig voor ben. Nu ‘hoor’ ik ook de zaal beter waarin zij tijdens het Montreux Festival van 1991 ‘I’m Special’ zingt. Haar hoge uithalen zijn spits en lopen ver door zonder dat het onaangenaam wordt. In ‘Shady Grove’ van Mudcrutch, op de gratis CD die de gelijknamige 180 grams LP vergezelt, is nog duidelijker te horen dat het hier om een audiofiele opname gaat. Met name de toch al goede stemverstaanbaarheid is verder toegenomen, de instrumenten klinken minder ‘versmeerd’ terwijl er nu ook een zekere ‘rust’ over dit toch bepaald niet rustige nummer gekomen is.

Weer een sessie verder moet deze toch wel erg fraaie netkabel/stekker combinatie het opnemen tegen de ‘top of the line’ combo met de M-1e en F-1. De M-1e / F1 stekkers zijn wat contacten en klemmende delen betreft gelijk aan de P 004e en C 004. Nu wordt de kabel echter komend aan de stekker omsloten door een uit delrin gefreesd huis met daaromheen een opschroefhuls die uit één blok aluminium is gefreesd. De delrin binnenbehuizing zorgt voor een zeer stabiele en perfect dempende vatting van de kabel in de stekker. Door de aluminium opschroefhuls met schroefdraad met zeer fijne spoed op de delrin binnenbehuizing te draaien ontstaat er een superieure demping in combinatie met afscherming van de Tunamikabel in de M1e / F1 stekker. Jennifer Warnes, Rachelle Ferrell, Mudcrutch en anderen trekken opnieuw aan mijn oren voorbij voordat ik de switch maak. Zorgt het toevoegen van een nauw omsluitende aluminium jas echt voor een hoorbaar verschil? Ja hoor, opnieuw is de resolutie hoger en luister ik dieper in de opname. Het verschil is lang niet zo groot als bij de vorige overgang het geval was maar hij is onmiskenbaar aanwezig.

Mijn knieën hebben al lang genoeg van deze test waarbij ik zeer regelmatig achter mijn rack moet kruipen om een en ander te wisselen. Toch moet ik nog verder want de Esoteric speelt nog steeds met de Essential Audio Tools Current Conductor. Tijd dus om dit snoer te vervangen door de Tunami die aan beide zijden afgemonteerd is met een in rode behuizing gestoken Oyaide stekker. Aan de P70 handhaaf ik de door de hoogste resolutie gekenmerkte Tunami met de M-1/F-1 stekkers. Al snel wordt duidelijk dat de eerder gehoorde verschillen ook bij deze speler opgeld doen. Zij het dat de verandering minder uitgesproken is. Ook wanneer ik later nog eens de Essential Audio Tools Current Conductor aan de P70 hang en met de Oyaide netsnoeren en stekkers de Esoteric van stroom voorzie blijkt dat de effecten van deze kabels en stekkers meer effect sorteren aan de versterker dan aan de SACD speler. Vervolgens blijkt dat ook de daaropvolgende combinaties op de Esoteric hetzelfde effect laten zien als bij de P70 het geval was; dezelfde effecten – zij het in mindere mate - worden bewerkstelligd waardoor de totale klankkwaliteit van de weergave bij iedere wisseling iets verder toeneemt. Wanneer ik tenslotte, in de situatie met twee met M-1/F-1 stekkers afgemonteerde Tunami’s, voor de zoveelste maal de live uitvoering van ‘Joan of Arc’ draai en weer het kippenvel op mijn armen omhoog komt, blijkt dat nu nog duidelijker de live ambiance, in de vorm van zaal en publiek, voelbaar aanwezig is. Ook is nadrukkelijker waar te nemen dat Jennifer niet constant op dezelfde afstand van de microfoon zingt, daarmee wederom het live effect versterkend.

Het effect van stekkers en ... hulzen

Na dagenlang bezig te zijn geweest met het wisselen van kabels zit ik nu al weer even in de fase dat ik, tussen het schrijven van recensies als deze, toekom aan het genietend luisteren naar de muziek. Daarbij gebruik ik nog steeds de laatst genoemde kabels en stekkers van Oyaide en ik vrees de snel naderende dag dat ik ze - onderdankzegging voor het uitlenen - terug moet bezorgen bij Multifoon Hifi te Rotterdam die ze weer in gaat zetten bij hun demo’s. De door mij beschreven effecten van het telkenmale opnieuw upgraden van het netsnoer aan in eerste instantie de versterker en vervolgens ook aan de SACD speler, is uiteraard gekoppeld aan deze twee specifieke apparaten en aan de keuze van met name de voorversterkerbuisjes (Elektro Harmonix 12AX7 Goldpins)in de P70. Om nog maar niet te praten over de akoestiek en de geoptimaliseerde stroomvoorziening van mijn luisterruimte.

Verbonden met andere componenten en/of aangesloten op een standaard stroomgroep in een andere ruimte zullen de uitkomsten ongetwijfeld afwijkend zijn maar ik twijfel er niet aan dat ook in andere situaties iedere stap niet alleen duidelijk waarneembaar, maar vooral ook steeds opnieuw een verbetering zal zijn. Niet iedere stap brengt een even grote verandering teweeg en ook niet iedere verandering brengt gelijke meerkosten met zich mee. De Tunami met de P-079e en C-079 is gekoppeld aan het juiste component een mooie keus, maar in mijn situatie is in termen van prijs/kwaliteit verhouding de Tunami gecombineerd met de P-046e en de C-046 stekkers het meest interessant. Daarentegen wordt in kwalitatieve zin de grootste stap gemaakt met het inzetten van de P-004 en C-004. Terwijl dan uiteindelijk het toevoegen van die M-1/F-1 hulzen, onbegrijpelijk maar waar, nogmaals zorgt voor een mooie verbetering. Voor welke combinatie ook gekozen wordt; deze kabels, stekkers en hulzen krijgen mijn allerhoogste aanbeveling.


Aanvullende informatie:
Distributie: Nutters Audio