REVIEW

Dominic J Marshall Trio - Spirit Speech (cd)

Luc van Gaans | 16 april 2014

Jazz pianisten zijn als rode wijn, ze moeten rijpen om volwassener en voller te smaken. Maar Dominic J Marshall bewijst dat die regel niet altijd opgaat. De in Nederland wonende, uit Schotland afkomstige pianist leverde in 2012 een veelbelovende tweede cd af met Icaros. Nu levert hij opnieuw een bijzonder sterke cd af. En dat terwijl hij 'nog maar' 24 jaren jong is. Op jonge leeftijd dus al een bijzonder rijpe wijn. Tot welke grand cru gaat dit leiden?

Net als op Icaros bestaat zijn band uit een trio bezetting van piano, bas en drums. Alleen de  invulling van die bezetting is anders. Drummer Jamie Peet en bassist Tobias Nijboer sturen voorman Marshall in al zijn muzikale facetten en ingevingen. Marshall loodst op zijn beurt met een ongekende inventiviteit zijn trio door een muzikale mengelmoes van Keith Jarrett, Brad Mehldau, Bill Evans en Bud Powell. Maar dat rijtje pianisten kan met het grootste gemak worden aangevuld. Marshall kent overduidelijk zijn voorbeelden, speelt gepast leentjebuur, maar trekt vooral zijn eigen conclusies en werkt deze muzikaal subliem uit. Alle kenmerken dus van een nieuwe grootheid in de dop.

Spirit Speech heeft 11 stukken. De opening van de cd, Austin Peralta, begint overpeinzend waarna de bas melodisch bijval verleent. Een langzame funk wordt ingezet en de pianist soleert minutenlang, werkt het dromerige thema uit, belicht en verdiept het harmonische materiaal vanuit alle mogelijke invalshoeken en hypnotiseert de luisteraar. Het openingsstuk is representatief voor de Spirit Speech als geheel. Er wordt eindeloos gevarieerd in sfeerbeelden, tempi en energie. En als toehoorder kun je niets anders dan het ondergaan, hetgeen in dit geval absoluut niet vervelend is. Het reflectieve Unflinchingly roept paradijselijke sfeerbeelden op, in overeenstemming met de creatieve hoes van de cd. Op Tiwanaku wordt speels gevarieerd in maatsoorten, tempi en ritmieken. Het kortste stuk van Spirit Speech, I'm Sorry, is een piano stretch-out waarin Marshall duidelijk maakt dat hij niet alleen virtuoos de piano weet te bedienen, maar tevens over een feilloos gevoel voor timing, melodische uitwerking en muzikale relevantie beschikt.

Na een succesvol optreden tijdens het Manchester Jazz Festival wist Marshall beroemdheden als Jamie Cullum zeer lovende woorden te ontlokken over zijn spel. Na Cullem zullen velen volgen, zo is mijn voorspelling. Ik kan me mijn tijd nog herinneren toen ik studeerde aan het conservatorium. Voor de lichte muziek piano studenten was toen Brad Mehldau de grote belofte. Hij baande een  weg voor de generatie van toen. Aan Dominic J Marshall de eer om een nieuwe weg te plaveien. En met Spirit Speech ligt er al een heel erg mooi begin.

Spirit Speech
Origin records, LC 29049 
Website 


EDITORS' CHOICE