De Amerikaanse dirigent James Gaffigan vertolkt de symfonieën van Serge Prokofjev in een serie, samen met het Nederlandse Radio Filharmonisch Orkest. Deze concertreeks wordt uitgebracht onder het beroemde label Challenge Classics op onder meer sacd. Zo ook de Zesde en Zevende symfonie van de Russische componist. De liefhebber van streaming audio in een hoge resolutie kan via Qobuz ook een High-Res audiobestand van deze uitgave aanschaffen, die erg overtuigend klinkt.
Na de 3de en 4de symfonie van de beroemde Russische componist zorgde Challenge Classics voor een uitgave waarop de 6de en de 7de symfonieën van Prokofjev te horen zijn. Hoewel de stukken niet als een geheel zijn bedoeld, is de samenvoeging geen vreemde. De Amerikaanse dirigent James Gaffigan is al geruime tijd gastdirigent van het Radio Filharmonisch Orkest en weet duidelijk raad met de werken van de in 1953 overleden Rus.
Beide uitvoeringen werden opgenomen in Studio 5 van het Muziekcentrum van de Omroep. In juni 2015 werd daar de Zesde symfonie ten beste gegeven, terwijl de Zevende al in oktober 2012 werd opgenomen. Verantwoordelijk voor de techniek was op beide gelegenheden Bert van der Wolf, die met zijn bedrijf North Star Recording aan de wieg van deze uitgave stond.
Op de Zesde (Symphony No. 6 in E-flat minor op.111) laat Gaffigan het Radio Filharmonisch Orkest met verve de na-oorlogse vertwijfeling horen die Prokofjev in de symfonie heeft gestoken. Hoewel de componist er zelf weinig over heeft gemeld, weerklinkt er in de drie delen van deze symfonie een wat troosteloos gevoel. Onmacht, de verwerking van de oorlogstrauma’s en rusteloosheid werden door Prokofjev vertaald in een groots geheel, waarbij bombastische lyriek vrij abrupt wordt afgewisseld met ogenschijnlijk rusteloze melodieën. Een wonderlijk geheel, dat pas na enkele luisterbeurten z’n definitieve vorm krijgt. Maar des te meer intrigeert en erg fraai wordt vertolkt op deze opname.
De Zevende (Symphony No. 7 in C-Sharp Minor, Op. 138) werd door een doodzieke Prokofjev voltooid in 1952. Het was vrijwel het laatste werk van de Rus, die naast componist ook muziekpedagoog en pianist was. Ondanks zijn lange en intense ziekbed, schreef Serge zijn laatste symfonie voor kinderen. Kinderlijk is het stuk echter niet, want onschuld klinkt bijna nergens door op het werk. Hoewel sommige melodieën en gebruikte instrumenten nog vrij toegankelijk mogen heten, ligt de Zevende van Prokofjef zwaarder op de maag dan voor kinderen bedoeld kan zijn. Een flinke scheut melancholie, veelal ingehouden klanken (door dit orkest erg fraai en gecontroleerd gespeeld) en minder voor de hand liggende verkenningen van de melodielijnen maken van deze symfonie een ontdekkingsreis voor gevorderden.
De prachtige weergave van beide symfonieën op deze release is natuurlijk te danken aan de dirigent en ‘zijn’ orkest. Zowel James Gaffigan als het Radio Filharmonisch Orkest bedrijven hier topsport en lijken volledig versmolten in het streven naar tonale en ritmische perfectie. En dat is hoorbaar. Beide symfonieën zorgen voor een luisterrijk avontuur, waarbij zowel kippenvel als onrust bij de luisteraar worden opgewekt. De 24-bit versie die door Qobuz wordt aangeboden verrijkt die ervaring alleen maar en doet met z’n grote dynamiek denken aan de betere persingen van Turtle Records of Reference Records. Referentiemateriaal, dus.
Muziek: 9 ½
Klank: 9 ½
Label: Challenge Classics via Qobuz
Speelduur: 72:54 minuten
Websites: www.jamesgaffigan.com en www.radiofilharmonischorkest.nl
