Als Prince bekent dat hij wel 'A Case of U' kan drinken - een geweldige Joni Mitchell cover - moet ik weer even slikken. Prince tapt duidelijk hoorbaar met de voeten op de grond terwijl hij zichzelf op de piano begeleidt. Het percussieve karakter van het instrument is duidelijk hoorbaar. In de achtergrond klinkt een subtiel door John Blackwell bespeeld ride-bekken, de heldere, warme klank van het brons is zelfs op dit zachte niveau goed te onderscheiden. De D33 ontrafelt de opname feilloos - zo is de stem van Prince duidelijk in drievoud aanwezig - maar weet het te presteren om coherent, muzikaal, maar absoluut niet analytisch te klinken. Een geweldige prestatie.
Tot nu toe luisterde ik via de coaxiale digitale ingang van de D33, overschakelen naar optisch laat een minimaal verschil horen in het 'gewicht' van de weergave, alsof stemmen en instrumenten net wat minder substantie hebben. Maar de verschillen zijn uiterst minimaal. Ik probeer ook nog de twee usb-ingangen op de achterzijde, de ene een galvanisch gescheiden standaard (Class I) usb-poort, de andere (high-speed, Class II) poort is weliswaar niet galvanisch gescheiden is - dat was technisch niet mogelijk volgens de al eerder genoemde Arcam engineer - maar kan wel echte hires bestanden (tot 24-bit/192kHz) afspelen. PC gebruikers moeten daarvoor wel eerst een aparte ASIO driver installeren, maar mijn Macbook Pro heeft de vereiste drivers al aan boord. Wel moet je bij het afspelen via iTunes de uitvoer van de Mac per sample-rate instellen.
De Missa in Nativitate Domini van Solvguttene in een 24-bit/96kHz resolutie (HDtracks download) klinkt overweldigend goed via de high-speed usb-ingang van de Arcam D33. De lage registers van het kerkorgel rollen werkelijk de luisterruimte in en met de ogen dicht waan je je in een enorme kathedraal, zo tastbaar is de akoestiek. Met een specialistisch programma als Audirvana, Amarra of Pure Music kun je de output van iTunes omzeilen en een nog hogere geluidskwaliteit krijgen. Bijkomend voordeel is dat deze programma’s wél automatisch de juiste sample-rate instellen, maar dat terzijde. Als laatste probeer ik nog de iPod ingang op de achterzijde...maar die geeft geen geluid. Blijkbaar komt hier nog een software update voor beschikbaar, zodat deze ingang het digitale signaal van een iDevice kan benaderen.
Onze Française met Britse achtergrond is zeer begerenswaardig, maar niet perfect. Gelukkig maar, perfectie is saai. En saai is ze zeker niet. Als ik wil - en mag - zeuren dan zou ze net een ietsje meer vlees op de botten mogen krijgen, waardoor ze ook in de lage registers wat meer autoriteit uit zou stralen. Maar haar gevoel voor timing en ritme is zo bewonderenswaardig, en ze is bovendien zo ongelooflijk soepel en muzikaal dat ik haar dat graag vergeef.
Met een minder romantische blik had ik de iPod ingang graag op de voorzijde van het apparaat gezien en mis ik ook een usb-ingang om snel even een memory-stick in te prikken. Ook de keuze tussen de twee beschikbare digitale filters had wat mij betreft achterwege gelaten mogen worden: filter nummer 2 klinkt zoveel dynamischer en spannender dat ik betwijfel of iemand ooit voor de andere optie zal kiezen. De afstandsbediening is natuurlijk een erg praktische feature.
Als ik op de achterkant ook nog een gebalanceerde uitgang - die weer erg handig is voor de Mark Levinson voorversterker die ik momenteel ook ter test heb staan - en zelfs een gebalanceerde digitale AES/EBU ingang aantref, dan blijft er natuurlijk nog maar verdomd weinig te wensen over. Nou ja...deze Franse schone zou een wat eleganter uiterlijk van de Britse ontwerpers meegekregen mogen hebben. Het design sluit naadloos aan bij de rest van de Arcam FMJ-lijn, maar wat mij betreft is het niet het mooiste meisje van de klas. Maar ja, zoals de Engelsen zeggen 'beauty is only skin deep' of 'in the eye of the beholder.'
