REVIEW

Doelen CD Volume 2 (deel 2)

Dr. Longbeard & Marja | 22 maart 2002

Om gelijk met de conclusie van deze recensie te beginnen: deze CD is één woord geweldig. Punt, klaar en luisteren. Maar zo kun je geen recensie de electronische deur uitdoen. De motoren achter HiFi.NL (JP en Hans) accepteren dat niet. Dan maar een wat verdere uitwerking van de recensie. En gesteund door de hedendaagse techniek valt die te tikken onder begeleiding van de plaat in MP3 formaat. De trouwe i-Book met i-Tunes in combinatie met het uitstekende - maar kleine speakertje haalt het niet bij de echte installatie maar geeft de houvast.

De bonus CD bevat een registratie van een paar stukken die live tijdens de Doelen Lente Hifi Show van 2001 zijn op genomen door Paul Pouwer. Helaas staan er maar drie stukken op. Wel zijn twee van de stukken drie lekker lang zodat de totale duur toch nog 30 minuten is. Er moet toch meer bruikbaar materiaal zijn?

Het openingstuk is getiteld ‘Jam’ en is de registratie van het hoogtepunt van concertserie vorig jaar. De bezetting bestaat uit de Italiaanse pianist Dado Moroni, Frits Landesbergen achter de drumkit, Jimmy Haslip op de bekende 6-bas-op-zijn-kop en Jeroen de Rijk tussen de percussie. Net als de overige twee opnames heeft Paul Pouwer de recorder vanaf het mengpaneel laten meelopen. En die opname is zeer geslaagd te noemen. ‘Jam’ begint heel stevig de eerste drieenhalve minuut. Daarna wordt het ‘iets’ rustiger. Eerst conga’s, dan high hat met flarden bas en wat losse piano accoorden overgaand in een jazzy piano swing. En wat Haslip daar onder stopt – how low can you go. De subwoofers hebben het met dit nummer enorm naar hun zin, de buren moeten straks hun schilderijtjes maar weer rechthangen. Afgewisseld de laagste bas regionen – en die 6-bass gaat laag – met daaroverheen melodie loopjes. De structuur van de jam is apart te noemen. Als je er een plaatje van zou maken zou de onderste helft voor rekening van Jimmy komen, het midden door Dado en Frits en daaroverheen dan de accenten van Jeroen. Op volume gedraaid zijn de klappen op de kleine Zildjian bekkens en de LP timbales die Jeroen uitdeelt met zijn Vater stokken om van te schrikken; een perfecte test om te voelen (!) wat dynamiek is en hoe snel het audio systeem is; wat nou compressie. Deze track is nu onze referentie en gaat mee op reis.

Bijna 15 minuten later mag ook gitarist Martien Oster meespelen en wel in zijn eigen compositie ‘ Nothing to Loose’ (of is het Nothing to Lose?). Een zachtgestemde Gretch electrische gitaar opent met brushes van Frits als begeleiding samen met de bas. Na het geweld van track 1 een prima verademing.

De winaar van de Pim Jacobs prijs 2001, Joris Roelofs, is van de partij in het laatste stuk op de CD. Het stuwende ‘Cantaloupe Island’ van Herbie Hancock. Sinds het Hard Bop stuk in 1964 op ‘Empyrean Islands’ door het toenmalige Hancock quartet met Hancock, Freddie Hubbard, Ron carter en Tony Williams is gezet laat www.allmusic.com al 67 verschillende covers zien. En met deze CD is er dus minimaal de 69ste verschenen. En zeker niet de slechtste. Dado Moroni neemt de plaats van Hancock waardig waar met een flitsende interpretatie en mooie improvisatie, en de anderen spelen hun stuk perfect mee. Joris met zijn 17 jaar heeft alleen nu een dan een zetje nodig van ‘nu jij’, maar als hij zijn bescheidenheid heeft overwonnen en kan gaan spelen, dan speelt hij ook. De aan hem toegekende prijs is volkomen terecht. In de 12:53 is er volop ruimte voor improvisatie en op het heerlijke thema (Dave Brubeck moet invloed hebben gehad in 1959) van het nummer is dat ook prima gelukt. En de opname is ook weer A-ok.


EDITORS' CHOICE