Je moet wel lef hebben om een concert te geven waarin maar liefst drie contrabassen als trio-formatie tegelijkertijd aan het woord zijn. Waar het horen van dit instrument tijdens een concert voor menigeen een reden is om naar de bar te snellen dan wel een oude bekende te gaan begroeten, zou je je met de onderhavige bezetting het risico van hectische taferelen aan de bar levendig kunnen voorstellen.

Ray Brown had dit lef. Sterker nog, hij bracht van de concerten die in oktober 1996 werden opgenomen in Scullers Jazz Club in Boston een twee CD`s uit, Super Bass en Live at Sculler`s. En terecht.

In deze re-issue van Super Bass op een 20bit-CD klinkt het trio opmerkelijk fris en helder. Het publiek gedraagt zich en geniet hoorbaar. Ray Brown was de zondag ervoor net 70 geworden en is de nestor en leider van het gezelschap. De bassisten nemen afzonderlijk de hoge, de midden en de lage registers voor hun rekening. Daarmee creeren ze een breed spectrum. Dat is bijvoorbeeld prachtig te horen in het thema van Blue Monk. Je mist in eerste instantie de geblokte timing van de ouwe Monk zelf. Maar het is wel weer verrassend hoe lieflijk deze rechtdoorzee blues dan ineens kan klinken met die parallelle melodie in de drie registers. Een wat melancholiek gespeeld Lullaby of Birdland trekt ook de aandacht, al is het altijd oppassen geblazen wanneer jazzbassisten de strijkstok gaan hanteren. Nu heeft Ray Brown een verleden met de cello en strijkt hij niet onverdienstelijk, maar je hebt regelmatig het gevoel dat hij qua stemming langs de rand van de afgrond gaat. Dat leidt toch af. Een lekker uptempo vertolking van de klassieker Mack the Knife met een prominente rol voor het bebop-idioom, swingend, lekker.

En net wanneer je het gevoel krijgt dat je wel weer eens gewoon een piano wil horen komen de pianist en de drummer binnen in de persoon van Benny Green en Gregory Hutchinson. Daarmee wordt het waarschijnlijk speciaal met het oog op de gelegenheid gecomponeerde Scullers Blues weer in een normaal trio-bezetting gespeeld, met een groot en smaakvol aandeel van Ray Brown zelf.. Het complete gezelschap zet nog eens aan in het groovy Brown Funk en dan kan het publiek na het afsluitende Superbass Theme eindelijk naar de bar. Maar er was geen mens die dit uitstel erg heeft gevonden denk ik.

Deze CD verdient aandachtig luisteren en is wat minder geschikt om gewoon even lekker op te zetten. Maar bijzonder is hij zeker en voor iedere bassist eigenlijk een must.

Aanvullende informatie:
Telarc CD-83393
www.telarc.com
www.johnclaytonjazz.com
www.christianmcbride.com
www.eagle-rock.com