REVIEW

Bruce Springsteen –Magic

Leo Wubbolt | 15 november 2007

Eens in de zoveel tijd grijpt Bruce Springsteen terug naar de vertrouwde E-Street Band. Vijf jaar na ‘The Rising’ [ 2002] zijn o.a. Max Wijnberg; Clarence Clemons: Steve Van Zandt en Nils Lofgren te horen op deze nieuwe plaat. Daarvoor had het maar liefst 18 jaar geduurd. ‘Born in the USA’, ook met de E Street Band stamt al uit 1984.

Bruce Springsteen –Magic‘Magic’ is een lawaaiige gitaarplaat geworden, met een harde breed waaierende rockende sound. Dit is misschien wel te danken aan de heren gitaristen Van Zandt en Lofgren. Beide heren kunnen goed overweg met het stevige werk; Lofgren , een oude favoriet deed me Grin en Crazy Horse uit de kast pakken. Voeg daarbij de scheurende sax van Clemons en de productie van O’Brien; dan weet je wat je ongeveer kunt verwachten.

Vernieuwende muziek maakt Springsteen niet, als hij het al ooit gemaakt heeft. Echter in de school van Amerikaanse mainstream FM rock staat hij nog steeds zijn mannetje. Twaalf liedjes, het twaalfde is de titelloze bonus gaan aan ons voorbij in een galmende Spector-achtige sound.

Opgenomen in de studio maar het lijkt wel een reusachtige hangar, die met wat dekkleden gedempt is. Het komt de transparantie niet ten goede, ik heb altijd de neiging om aan knoppen te gaan zitten draaien voor wat meer helderheid.

Je zult werk van Springsteen nooit op audiofiele labels als MFSL terugvinden, afgezien dan van Sony’s eigen half speed masters op lp en de tegenwoordige SACD. Er valt blijkbaar weinig eer aan te behalen. Jammer, want deze plaat is een groeiplaat wat de songs betreft. Er is bezieling ; er is hoop; Springsteen gelooft ergens in, echter niet in de radio anno 2007 [ Radio Nowhere ], gezien de kreet ’Is there anybody alive out there?’

Nee, dan ‘You’ll be coming down’ over de vergankelijkheid van schoonheid; een lied dat wel eens een klassieker zou kunnen worden. Net zo als ‘Last to die’ met een mooie baspartij, alleen die ‘shabby mix’ met die nauwelijks te horen piano verknalt de song bijna.
In ‘Magic’ is het de meester die de knecht na-aapt, net John Hiatt op zijn ‘Master of Disaster’, met dit grote verschil dat Hiatt’s plaat een glasheldere sprankelende productie kent.

‘Long walk home’; ‘Girls in their summer clothes’; ‘Magic’ ; het zijn de kleine mini drama’s van de scherp observerende Springsteen, je moet jezelf alleen de tijd gunnen ze meerdere malen te beluisteren.

‘Gypsy biker’ lijkt de onvermijdelijke terugblik op 23-jarige relatie met Terry Magovern, die abrupt aan het einde kwam bij het overlijden van laatstgenoemde de afgelopen zomer. Magic is aan hem opgedragen.

Al met al doet het mij verlangen naar de vinyl versie; doet die recht aan de liedjes? Kan ik daarop de teksten volgen zonder het vingertje langs de voorbij glijdende zinnen in het boekje te houden? Eén ding is zeker; de aanblik van lp hoes zal in alle opzichten superieur zijn aan de al mooie vormgeving van de verpakking. Ik kan eigenlijk niet wachten de klaphoes te openen en Bruce, Patti en de E-Street Band in volle glorie te beschouwen en te beluisteren.


Aanvullende informatie:
Bruce Springsteen- Magic
Sony/BMG 88697170602.
Disc made in the EU [ DADC Austria] 2007


EDITORS' CHOICE