REVIEW

BMX Bandits - Bee Stings

Jan Luijsterburg | 03 januari 2008

Al twintig jaar en vijftien albums leiden de BMX Bandits uit Schotland een tamelijk marginaal bestaan in popland. En dat terwijl Duglas Stewart en consorten hartstikke aanstekelijke liedjes maken, met een basis die overduidelijk in de glossy jaren zestig en zeventig ligt. Dat wordt nog versterkt door de nieuwe chanteuse Rachel Mackenzie.

Bee Stings (onder het motto BMX Bandits presenting the Little Hurts) valt met de deur in huis. Openingsnummer Take Me To Heaven is een mini-popsymfonie van Pet Sounds formaat, die het zou verdienen een wereldhit te worden. Dat het dit niet zal worden ligt zeker niet aan het nummer, maar heeft eerder te maken met tijdsgeest en marketing (geld, naamsbekendheid). Stewart begint ijl in de verte met de woorden Take Me To Heaven, I can’t find my way back home, terwijl Mackenzie daar als koortje aan toevoegt Can’t you see I’m dying? Dan valt een groots arrangement over je heen, met klassieke moog-solo en bijna dichtgeslibde vocalen. Overweldigend. Dat de rest van het album niet dit niveau haalt is niet meer dan logisch. 

Naast The Beach Boys komen vele andere grote namen in herinnering bij het luisteren naar dit album. Burt Bacharach, Todd Rundgren, Serge Gainsbourg. Suikerzoet gearrangeerd in klassieke easy-listening stijl, al lang niet meer het gitaarbandje uit de kringen van de Teenage Fanclub. Mackenzie mist als solozangeres wellicht nog wat diepgang – ze zweeft en zwijmelt een beetje en is nog geen Dionne Warwick – maar ze voorkomt wel dat Stewarts stem gaan vervelen. De samenzang is prachtig, soms in vertrouwd Amerikaanse westcoast-stijl. Ook zijn er aangename toefjes funk, en een symfonisch hoogtepunt in het grotendeels instrumentale lied met de mooiste titel van allemaal: Rachel Eating an Ice Cream at a Truckstop in Japan. Want daar, in het land van de easy tune, zijn de BMX Bandits wel bekend. 

BMX staat voor bicycle motor cross, en de bandnaam is ook de titel van de debuutfilm van Nicole Kidman, maar dit terzijde. Het bandje maakt leuke muziek met een nostalgische inslag. Maar dat openingsnummer, dat neemt je werkelijk zo de hemel in. Daar hoef je religieus noch dood voor te zijn. Geloof in de romantische liefde of in muziek is genoeg. Uniek.


Aanvullende informatie:
12 tracks, speelduur 41:05
Label: Poppydisc
Distributie: de Konkurrent www.konkurrent.nl
Website: http://www.myspace.com/bmxbanditsgroup


EDITORS' CHOICE