REVIEW

The Gutter Twins - Saturnalia

Jan Luijsterburg | 08 mei 2008

Greg Dulli en Mark Lanegan hebben allebei een fascinatie voor het leven in de goot, de zelfkant van de maatschappij. Ook wel bekend als `The Satanic Everly Brothers` is nu hun al lang geleden aangekondigde samenwerking vereeuwigd op een mooie CD. Muzikaal gezien fungeert het geluid van Dulli’s bands Afghan Whigs en Twilight Singers als kader, maar de grafstem van Lanegan biedt essentiele toegevoegde waarde.

The Gutter Twins - SaturnaliaNiet dat Dulli sindsdien niets bijzonders meer gemaakt heeft, maar vanaf de eerste tonen van Saturnalia is de beklemming terug die ik sinds mijn favoriete Afghan Whigs album Gentlemen uit 1993 niet meer zo heftig beleefde.

Wie echter dacht dat deze samenwerking een geheel nieuw geluid op zou leveren komt bedrogen uit. Dulli is en blijft een baasje, en bovendien is het merendeel van de muzikanten afkomstig uit zijn Twilight Singers. Lanegan, bekend van zijn alweer een jaar of tien opgeheven Screaming Trees en later van solowerk als het fraaie album Bubblegum zowel als collaboraties met onder meer Isobel Campbell en Queens of the Stone Age, verrijkt met zijn unieke basstem, rechtstreeks afkomstig uit de onderwereld, de songs waarin Dulli de leadzang verzorgt.

Als Lanegan zelf het vocale voortouw neemt pakt dat op zeer verschillende manieren uit. In Idle Hands leidt het tot een indrukwekkend staaltje rechttoe rechtaan rocken, in het refrein overschreeuwd door Dulli. Met name in zijn twee eigen composities wordt op ingetogen wijze diep gegraven.

De albumtitel verwijst naar een heidens ritueel van de Romeinen, maar in de teksten worden vooral Bijbelse metaforen gehanteerd. Veel spiritualiteit; het einde der tijden klinkt nabij. De zwartgallige demonenbestrijding staat het spelplezier niet in de weg. De blanke soulvariant van Dulli, waarin soepel swingen op een of andere manier vervangen is door botte power zonder omver te vallen, mengt zich prima met Lanegan’s gruizige, hyperdoorleefde blues.

The Gutter Twins - Saturnalia

Er zijn kleine vocale bijrollen voor Martina Topley-Bird en Joseph Arthur, en aan het eind stijgen we heerlijk op met het verstilde Front Street, waar het toch weer het zwakke vlees is wat troost biedt. We`re gonna have some fun son / Young, dumb, comfortably numb. Zal Greg Dulli niet wezen.


Aanvullende informatie:
12 songs, speelduur 52:37
Label: Sub Pop 
Distributie: de Konkurrent 
Website: http://www.theguttertwins.com


EDITORS' CHOICE