REVIEW

Les parapluies de Cherbourg

Jan Luijsterburg | 29 januari 2009

Zuurstok is de mooiste kleur. Dat is de titel van een kinderboek van Imme Dros en Harrie Geelen, maar ook zeer van toepassing op filmklassieker van Jacques Demy uit 1964. Meer nog dan de overdadige kleurstelling valt in het eenvoudige liefdesverhaal dat tevens het debuut was van Catherine Deneuve op dat alle dialogen gezongen zijn. De soundtrack van Michel Legrand is legendarisch.

Les parapluies de CherbourgGeneviève Emery (Deneuve) woont bij haar moeder (Anne Vernon), een weduwe die een parapluwinkel in Cherbourg runt. Geneviève is verliefd op automonteur Guy (Nino Castelnuovo). Huwelijksplannen vallen bij moeder niet in goede aarde, want de dochter is jong en Guy maar een automonteur. Guy wordt als dienstplichtige opgeroepen om twee jaar in de oorlog in Algerije te gaan strijden, en het afscheid is hartverscheurend. Maar als Geneviève zwanger blijkt en Guy weinig van zich laat horen besluit ze toch maar te trouwen met een rijke juwelier die verliefd op haar is.

De film was een wereldwijde hit. Toch vond het genre van het gezongen melodrama niet veel navolging. De vorm is extreem kunstmatig, en slaagt alleen dank zij de sterke muziek. Die leunt hier wel erg op een klein aantal, eindeloos herhaalde thema’s. Die gaan snel vervelen, mede misschien omdat het overbekende evergreens geworden zijn. De fraai gerestaureerde film charmeert nu vooral door de gedateerde vorm en aankleding, het genieten neigt naar ‘camp’.

Les parapluies de Cherbourg

De manier waarop muziek, zang en beeld gecombineerd zijn doet knullig aan. Het vaak luid schallende jazzorkest wordt onmiddelijk bruut weggedraaid zodra iemand gaat zingen, wat een schokkerig geluidsbeeld oplevert. De stemmen passen vaak totaal niet bij de personages, een bejaarde vrouw heeft bijvoorbeeld een meisjesstem, en de lipbewegingen zijn verre van synchroon. Dat gecombineerd met het extreem simplistische verhaal en dito teksten maakt dat je deze film ofwel met een continue seniele glimlach ondergaat (ik), ofwel binnen enkele minuten gillend wegrent (mijn huisgenoten).


Aanvullende informatie:
Frankrijk, 1964
Speelduur: 88 minuten
Regie en scenario: Jacques Demy
Muziek: Michel Legrand
Met: Catherine Deneuve, Nono Castelnuevo, Anne Vernon, Marc Michel
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DD2.0
Uitgave: A-film 
Reeks: Quality Film Collection 


EDITORS' CHOICE