REVIEW

Breath

Jan Luijsterburg | 12 februari 2009

Een jonge vrouw komt er achter dat haar man haar bedriegt. Geemotioneerd verlaat ze het huis en houdt een taxi aan. Ze weet eerst geen bestemming te noemen, en laat de chauffeur dan naar de gevangenis rijden. Daar zit de ter dood veroordeelde man die steeds weer met een nieuwe zelfmoordpoging in het televisienieuws verschijnt.

BreathHet kost Yeon enig doorzettingsvermogen om Jin te mogen zien. Zo zwijgzaam als ze verder is, zo spraakzaam is ze in gezelschap van Jin. Die zwijgt zelf de hele film, mede omdat hij steeds scherpe voorwerpen in zijn hals steekt en daarmee zijn spraakvermogen kwijt is. Yeon vertelt dat ze zelf ooit als kind vijf minuten dood geweest is bij een poging de adem langer in te houden dan de vriendinnen.

Als om de tijd sneller te laten gaan komt ze bij ieder bezoek in de outfit van een volgend seizoen. Ze behangt de bezoekruimte met het bijbehorende landschap, en zingt een bij het jaargetijde passend lied als karaoke. Dat ze in zomerjurkje door de sneeuw loopt deert haar niet.

Na het liedje volgt een kus, ieder bezoek meer gepassioneerd, met interesse door de gevangenisdirecteur (veelzeggend gespeeld door de regisseur) gevolgd via een bewakingscamera. Dan gaat de bel ten teken dat het bezoek voorbij is, en overhandigt Yeon een foto. Die heeft in de cel die gedeeld wordt met drie andere gevangenen nooit een lang leven. Wreedheid in intimiteit staan dicht bij elkaar in de cel, net zoals bij het laatste bezoek van Yeon seks en dood bijna in elkaar overvloeien.

Breath

Net als in zijn eerdere films, waaronder Bin-Jip en The Samartian Girl, grossiert Kim Ki-duk in Christelijke en Boeddhistische symboliek die vaak in alle ongrijpbaarheid sterk weet te fascineren. Het verhaal is vaak ondergeschikt aan kleine terzijdes, zoals dat de vrouw een wit overhemd dat ze te drogen hangt op haar balkon naar beneden laat vallen uit haar flat. Vervolgens rijdt er een auto overheen. Aan het begin van de film gooit ze het hemd vervolgens in een vuilnisbak. Later herhaalt zich de scène, met als verschil dat ze het hemd weer uit de bak haalt en het afspoelt. Uit het ascetische Spring, Summer, Fall, Winter... And Spring keert de fascinatie met de opeenvolging van de seizoenen terug. Beelden zeggen meer dan de schaarse woorden. Zo zijn er lang niet alleen in de gevangenis tralies; als je goed kijkt zijn ze overal.

De nog altijd zeer productieve Kim Ki-Duk blijft een intrigerend filmmaker, die met Breath (Soom) een van zijn meer toegankelijke films heeft gemaakt.


Aanvullende informatie:
Zuid-Korea, 2007
Speelduur: 82 minuten
Regie, scenario en productie: Kim Ki-Duk
Camera: Sung Jong-Moo
Montage: Wang Su-An
Art direction: Hwang In-Jun
Muziek: Kim Myeong-Jong
Met: Park Ji-A, Chen Chang, Ha Jung-Woo
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DD 5.1
Uitgave: A-Film 


EDITORS' CHOICE