CES en Digital Rights Management
Tijdens ons recente bezoek aan de Consumer Electronic Show, CES, in Las Vegas waren er duidelijk een aantal trends te ontdekken. De eerste is Groot & Plat & Digitaal. Dat slaat dan op de almaar groter uitgevoerde beeldschermen. Plasma, LCD, LCOS, al de typen zijn vooral groot in doorsnede en uitermate plat. En heel veel schermen zijn geschikt voor HDTV. Gelukkig maken de prijzen een forse daling door en komen ze daardoor binnen bereik. Een tweede trend is Digitaal. In de VS maakt Digital TV, DTV, een grote groei door. De integratie van nieuwe digitale media als DVD-Audio en SACD zet nu echt door en diverse merken komen nu met hun universele spelers op de markt. Gelukkig is de formaten oorlog op dit terrein zo goed als over.
Een verdere digitalisering van ieders huis en dus leven, staat voor de deur. In het centrum staat een PC waar alle communicatie lijnen op binnenkomen. TV, radio en uiteraard Internet vormen de lijnen naar buiten. Binnen het huis is het vooral Wireless Ethernet, WiFi, dat de verschillende apparaten zowel onderling als wel met de centrale PC verbindt. Wat te denken van een fornuis dat gestuurd door de PC op tijd een pan verhit of de oven aan doet. Als je thuis komt staat het eten dus al klaar. Ben je verlaat, dan stuur je een berichtje met je mobiele telefoon naar je huiscomputer om het eten wat later op te zetten. En dit is nu al te koop!
Ook als gevolg van de verdere mate van digitalisering gaat heel binnenkort ons leven op audio en video gebied veranderen. Als eerste zal de goede oude videotape verdwijnen. In de VS zijn al veel videotheken bezig met het opruimen van videobanden en deze te vervangen door DVD versies. Dat scheelt, ruimte, tijd (terugspoelen) en geld. Dat laatste omdat DVD`s in principe langer meegaan. De verkoop van DVD recorders stijgt met de dag en steeds meer consumenten zien het gemak en de kwaliteit van dit soort apparaten. En het moet gezegd worden, deze ontwikkeling is voor een groot deel aan onze nationale trots Philips te danken.
Op audio gebied gaat ook snel een verandering plaatsvinden. De eigenlijk nog in de kinderschoenen staande DVD-A en SACD en het nu net 20 jaar geworden CD formaat zullen plaatsmaken voor een virtueel formaat. Het zal niet lang duren voordat de meeste content zoals audio en video materiaal wordt genoemd, in digitale vorm via een kabel of door de lucht naar ons toe komt. Of je het nu leuk vindt of niet, het staat te gebeuren.
Waarom? Omdat de leveranciers van de content geen inkomstengroei kunnen realiseren met de huidige manier van werken. Ze hebben wel het fysieke medium veranderd en zijn daar digitaal gegaan, maar de rest van hun werkmethoden zijn nog steeds die van tientallen jaren geleden. Denk maar eens aan de distributie. Het maken van een CD/DVD/SACD kost relatief weinig. Studiokosten, een paar sessiemuzikanten, afmixen, masteren, persen, dat zijn allemaal kosten die niet substantieel zijn. De echte kosten komen pas later. De grootste post is reclame in welke vorm dan ook gevolgd door de distributie. Van de schijvenperserij moeten de glimmende plaatjes naar verdeelcentra en vandaar verder naar de detailhandel. En die eten allemaal ook nog eens flink mee. De belachelijke prijzen die wij als consument – zeker in Nederland – moeten betalen komen hier vandaan.
En dan is er nog een ander fenomeen in de vorm van het ‘illegaal’copieren. Hier past een vraag tussendoor.
Wat is er nu illegaal aan het rippen van een opname naar MP3? Het kopieren zelf of het verminken van het origineel? Is de kopie niet totaal verschillend van het origineel?
In ieder geval denkt de industrie dat het copieeren een negatieve invloed op hun verkoopcijfers heeft. En dit willen ze heel graag voorkomen.
CES en Digital Rights Management
Digital Rights Management
Een ontwikkeling die al enig jaren geleden is gestart is het zogenaamde Digital Rights Management. Dit is dus niet zoals velen denken het beheer van digitale rechten, maar juist het op digitale wijze beheren van rechten. De rechten in dit verband zijn bijvoorbeeld auteursrechten en copyrights. En het is DRM dat van platenmaatschappijen content leveranciers gaat maken.
Hoe werkt DRM? Eerst wordt een opname gemaakt, net als ‘vroeger’ maar er wordt een watermerk aan toegevoegd. Als het goed is, is dit watermerk niet hoorbaar. De opname kan nu al dan niet gecomprimeerd (brrrr, help!) naar een content server worden gestuurd in een versleutelde vorm. Tegelijkertijd gaat een sleutel om het bestand weer hoorbaar/zichtbaar/leesbaar te maken samen met een aantal regels naar een andere server, de licentie server. Al deze genoemde servers zijn computers die ergens aan het internet zijn gekoppeld.
Nu wil een muziekliefhebber het muziekstuk graag beluisteren. Hiervoor download hij de muziek van de content server. Eenmaal op zijn harde schijf gezet, kan nu enkel een 30 seconden durend stukje worden beluisterd. Pas wanneer er wordt betaald, kan het hele stuk worden beluisterd. Dat gaat als volgt. De luisteraar maakt geld – creditcard of paypal etc. – over naar een betaal server. Deze geeft dan een OK door aan de licentie server die dan op zijn beurt een sleutel stuurt om het versleutelde muziekstuk te openen. Maar de sleutel bevat meer. Afhankelijk van de al genoemde regels die de maker naar de licentie server heeft gestuurd kan de betalende luisteraar bepaalde handelingen wel of niet met het muziekstuk uitvoeren. Denk in dit verband aan enkel afspelen, slechts 10 keer afspelen, wel of niet kopieeren naar CD, wel of niet afspelen via een walkman. Al dit soort regels is in te bouwen. Maar het leven van het stuk muziek gaat verder.
De luisteraar is zo gek op het stuk, dat hij een vriendin dit ook wil laten horen. Hij stuurt haar een mailtje met daaraan het stuk muziek gehecht. De vriendin kan alleen maar 30 seconden van het stuk muziek horen en moet voor het geheel ook weer betalen. Doet ze dat, dan krijgt diegene die haar het stuk heeft gestuurd en er voor heeft betaald, onze luisteraar dus, er een kleine vergoeding voor.
Ondertussen heeft de content leverancier een klanten database aangelegd. Hierin staan de betalende klanten en wat ze gekocht hebben aan content. Op basis hiervan en de inhoud van de content server kan nu aan de klant een gerichte mail worden gezonden. Hierin staan dan ‘aanraders’ die de klant wellicht ook wil kopen. Direct marketing in optima forma. Het hier genoemde voorbeeld van een muziekstuk kan vervangen worden door films – via de kabel dan – en boeken in e-book formaat.
En dan de hardware kant. Een hele grote groep leveranciers van geluidskaarten, DVD spelers, portable spelers, auto radios etc. heeft zich in het Microsoft kamp geschaard. Dit houdt in dat DRM dus gedurende het hele traject door de PC de content bewaakt. Microsoft noemt de bescherming Secure Audio Path. Alle onder deze vlag opererende onderdelen van de PC en besturingssysteem moeten hieraan voldoen, net als de drivers van de geluidskaart leveranciers. Het is niet meer mogelijk om met een Xitel X-Link via de USB connectie het digitale geluid af te tappen. Soundblaster, Creative Labs, Yamaha, ESS, Cirrus zijn maar een paar namen. Aan de portable kant zijn HP (Compaq), MIPS, Iomega,Olympus, Panasonic, Sanyo, Sony ondermeer voor Windows Media DRM ‘gevallen’.
Het duurt niet lang meer voordat alle electronische – lees digitale – content met een vorm van DRM beschermd is. Teksten met bijvoorbeeld Adobe of Microsoft’s Office 2003, DVD films met Macromedia DRM, internet radio met RealNetworks Helix DRM. Op de CES waren ze allemaal vertegenwoordigd. We moeten er dus maar vast aan wennen dat straks de centrale PC een heel belangrijke rol gaat spelen. Of moeten we nostalgisch pen en papier, vinyl en 35mm gaan verzamelen…
Tip
Lees ook de volgende interessante column op KindaMuzik...