McIntosh McAire - In the Aire Tonight

Het is best wel mogelijk om de McAire te bespreken zonder het over de merkidentiteit van McIntosh te hebben, maar dan heb je eigenlijk maar het halve verhaal. En dat willen we natuurlijk niet.

McIntosh heeft ons in de afgelopen maanden nogal verrast. Twee keer, zelfs. De eerste keer toen we vernamen dat dit door en door Amerikaanse high end-merk in Italiaanse handen terecht kwam. Zo’n beetje hetzelfde gevoel alsof Ferrari naar Detroit zou verhuizen. Maar dan omgekeerd.

De tweede verrassing is de McAire. De producten van McIntosh zijn namelijk erg begerenswaardig – het understatement van de maand hebben we bij dezen ook weer gehad -, maar dat is niet omdat ze als eerste uitpakken met de laatste nieuwe technologie. En het is net om die reden dat de McAire ons nogal verrast heeft.

Zoals de naam al doet vermoeden, gaat het hier om een geïntegreerd audiosysteem met AirPlay. Dat houdt in de praktijk in dat je de iTunes bibliotheek die op je pc of Mac staat via een Wi-Fi netwerk als muziekbron kunt inschakelen. Je kan ook draadloos muziek streamen vanaf je iPod Touch, iPhone of iPad. Tenslotte kan je ook een iPod Classic of Nano aansluiten via een ouderwetse USB-kabel.

Uitpakken
Na enige vertraging door superstorm Sandy – de productie van McIntosh gebeurt in de staat New York – krijgen we de McAire netjes aangeleverd. In een doos, drie keer zo groot en vijf keer zo zwaar als wat we gewend zijn van dergelijke producten. Naar McIntosh-normen gaat het echter nog steeds om een pluimgewicht. Ook qua afwerking en looks is dit een typische McIntosh in hart en nieren. Voor de niet-ingewijden onder ons: kijk eens rond op de website van McIntosh. Je begrijpt dan meteen wat we hier bedoelen. Het apparaat is zeer solide gebouwd – als hij valt zal je vloer eerder stuk zijn dan de McAire – en heeft de vormfactor en afmetingen van een traditioneel, groot hifi-apparaat. Het centrale gedeelte bevat de elektronica, terwijl links en rechts de luidsprekers aangebracht zijn.

De grilletjes kan je er afnemen, voor de mensen die de weergevers graag in aktie zien. En toen dachten we McIntosh te betrappen op een fout in de documentatie van de McAire. Er zijn namelijk slechts twee drivers te zien per luidspreker, en geen drie zoals de documentatie aangeeft. Er zit een midrange driver van zowat 5 cm diameter in de McAire, met daarboven een tweeter van zo’n 2 cm. Maar. Het blijkt dat aan de onderzijde van de machine – de eerste keer ooit dat er iets opmerkelijks te vertellen valt over de onderzijde van een hifi-apparaat! – een akoestische poort zit ter grootte van een brievenbusgleuf. En als je daar goed in kijkt, dan zie je binnenin twee 11 cm woofers zitten. Inderdaad: binnenin. Heel origineel, dat. En dat betekent meteen ook dat de bewering van hierboven – dat het centrale gedeelte de elektronica bevat – niet het volledige verhaal vertelt. Wat de twee woofers zitten namelijk ook in het centrale gedeelte verborgen.

Aansluitingen en bediening

Tussen de twee bassreflexgaten in – die zitten uiterst links en rechts achteraan -, zit er een netwerkpoort, een USB-aansluiting, een stereo cinch ingang voor analoog geluid, een Wi-Fi antenne aansluiting en nog twee kleine aansluitpoortjes, met de geheimzinnige opschriften 'Pwr Ctrl Out' en 'Aux Data Out'. In de handleiding - een lekker ouderwets papieren exemplaar - lezen we dat die eerste dient om een 12 volt aan/uit signaal te sturen naar andere McIntosh apparaten. De tweede dient om afstandsbedieningscommando's door te sturen naar McIntosh toestellen. Allemaal prima in een traditionele geluidsinstallatie met aparte componenten, maar minder op hun plaats in een alles-in-één systeem, naar ons idee. Maar goed, ze staan ook niet in de weg, natuurlijk. Tot slot zit er ook nog een afneembare stroomkabel aan het apparaat.

Voorpaneel
Slechts drie knoppen hier: een aan/uit schakelaar, een draaiknop waarmee je de geluidsbron kiest en een volumeregelaar. En voor we het vergeten – alsof dat mogelijk zou zijn – geven we nog even mee dat er zich twee grote, blauw verlichte decibelmeters op het frontpaneel bevinden. De verlichting daarvan werkt op basis van LED's en fiber optische diffusers.

Installeren
Je kan de McAire zogezegd plaatsen waar je maar wil – één van de grote voordelen van de toegepaste AirPlay techniek -, maar zijn riante afmetingen kunnen wel eens roet in het eten gooien. Met inbegrip van de aangehechte stroomkabel, kom je toch al gauw op een diepte van 37 cm. Dat Billy kastje uit de IKEA kan je dus al vergeten. Maar goed ook, want anders zou de 14 kilogram zware McAire je Billy kastje sowieso in een oogwenk vermorzelen. Vervolgens is het de bedoeling dat je de McAire integreert in je netwerk.

Bediening
McIntosh levert een ouderwetse – maar daarom niet minder doeltreffende – infrarood afstandsbediening mee. Het apparaatje heeft een wat aparte vormgeving, maar ligt prima in de hand. Daarbij zijn de knoppen groot genoeg, met duidelijke opschriften die geen ruimte laten voor misverstanden. Ook is de trackselectie op een iOS apparaat kan worden gestuurd met deze afstandsbediening. Goed gedaan. En nu verwacht je natuurlijk dat we het over één of andere app gaan hebben? McIntosh heeft inderdaad een heel leuke app ontwikkeld voor het iOS platform – de AP1 Audio Player App is dat -, maar die kun je helaas niet gebruiken om de McAire mee te bedienen.

Muziek

Voor de aardigheid hebben we eerst een klein luistertestje opgezet in een ruimte die op akoestisch vlak een stevige onvoldoende scoort. De ruimte is namelijk erg groot en heeft een te lange nagalmtijd. We hebben de McAire in die ruimte bovenop een tafel geplaatst, die centraal in de ruimte staat. Zelfs de beste geluidsapparatuur ter wereld zal geen geweldige geluidskwaliteit weten op te bouwen in zo’n ruimte, maar dat maakt het experiment er niet minder interessant op. We luisteren eerst naar een paar bekende klassieke werken – waaronder 'De Vier Seizoenen' door The Academy of Ancient Music – en naar de soundtrack van Alexander (Vangelis).

Wat hieruit te leren valt, is dat het verticale afstraalgedrag van de tweeter zodanig is dat de hoeveelheid hoge tonen behoorlijk afneemt als je oren zich – zeker als je er ook niet te ver vandaan zit - te ver boven of onder de luidsprekers bevinden. Om maar te zeggen dat de McAire op z'n best klinkt als hij min of meer op oorhoogte staat. Ook lijkt het erop dat de laagweergave wat minder potent wordt neergezet in verhouding tot het hoog en het mid. Al valt dat laatste met pop- en rockmuziek doorgaans een stuk minder op dan met meer veeleisende klassieke stukken en soundtracks – genre 'Titanic' en 'Blade Runner' – het geval is. 'Visions' van Slam is bijvoorbeeld een moderne, elektronische track met een diep en krachtig laag erin, en dat zet de McAire gewoon perfect neer.

Vervolgens plaatsen we de McAire in een ruimte met gemiddelde afmetingen en met een meer beperkte nagalmtijd. We openen met de track 'Elle et Moi' van Max Berlin. En dat klinkt aardig dynamisch. Lees: we horen niet dezelfde dynamiek als wat we gewend zijn van ons referentiesysteem, waarin onder meer McIntosh MC501 monoblokken meedraaien, maar er blijft nog genoeg over om de fun factor overeind te houden. Vinden we prima. Daarbij horen we ook een relatief breed stereobeeld - als de speakers zo dicht tegen elkaar staan als hier het geval is, dan is er vaak nauwelijks nog sprake van stereo - en laat de McAire heel wat details horen.

dEus' Little Arithmetics - valt het op dat we een playlist met Belgische tracks geselecteerd hebben? - klinkt vol en rijk, met veel resolutie in de bassen. Op veel andere van dit soort apparaten hoor je dan een soort gezellige bassenbrij, maar hier kan je duidelijk de individuele noten volgen. De stemmen klinken open en natuurgetrouw. In 'Rhythm' van Anna Domino - nog zo'n geweldige track uit Belgenland – is te horen dat de basdrum - die speelt nogal een prominente rol in dit nummer - er in verhouding een maatje te klein komt uitrollen. Het hoog klinkt over het algemeen goed, maar kan op hoge volumes een scherp randje krijgen. Dat valt natuurlijk vooral op als je de McAire bestookt met stevig elektrisch gitaarwerk, zoals in de live uitvoering van 'Comfortably Numb' door David Gilmour. Maar zoals gezegd speelt dat enkel bij hoge volumes. We hebben het dan over betere decibelwerk, waarbij de fraaie decibelmeters driftig tegen de rechterkant van hun venstertjes wippen. Sowieso kan het er volgens de verdeler – dat is New Transtec – ook mee te maken hebben dat het testapparaat nog heel nieuw is, en bijgevolg nog niet optimaal ingespeeld is.

Conclusie
Over een andere belangrijke parameter - de prijs - hebben we het nog niet gehad. De McAire moet € 4.250 kosten. En dat is eh... behoorlijk pittig. Als je op zoek bent naar de allerbeste geluidsweergave voor een bepaald bedrag, dan is de McAire niet het apparaat wat je nodig hebt. Ben je op zoek naar dat echte high-end McIntosh geluid voor een zo sympathiek mogelijke prijs, dan is het slimmer om meteen voor de McIntosh MA6300 – een geïntegreerde stereoversterker – te gaan. Die kost namelijk nauwelijks meer dan de McAire. Maar dan heb je natuurlijk wel nog een bron en luidsprekers nodig. De McAire is wél een toppertje voor wie op zoek is naar een goed spelende alles-in-één oplossing met Airplay technologie, en niet te beroerd is om een extraatje te betalen voor de premium lifestyle uitstraling van deze fraaie Amerikaan.

McIntosh McAire: € 4.250
Testopstelling: draadloos via iPhone 4S, bekabeld (USB) via iPod Classic. Testbestanden in Apple Lossless formaat.