Omar Rodríguez López Muziekbeleving

Hij groeide op in Bayamón, Puerto Rico, begon zijn muzikale carrière op zijn vijftiende in Texas in een hardcore-band, maakte tal van soloplaten en met de bands At The Drive-In en De Facto, werkte uitvoerig samen met John Frusciante en uiteenlopende artiesten als Lydia Lunch, Erykah Badu, Red Hot Chilli Peppers, Money Mark (Beastie Boys) en salsaster Larry Harlow, maar is toch vooral bekend als het meesterbrein achter de vooruitstrevende rockband The Mars Volta.

We hebben het natuurlijk over de briljante Omar Rodríguez López (1975), gitarist, bandleider, componist en producer. The Mars Volta presenteerde recent een nieuwe, verrassende plaat, Octahedron. Het album kwam uiteraard ook uit op elpee, zoals alle producties van The Mars Volta op vinyl verschenen, al dan niet in fraaie gelimiteerde uitgaven. Het waarom wordt snel duidelijk in deze nieuwe aflevering van onze serie De Muziekbeleving van… Een kort, maar krachtig gesprek met Omar Rodríguez López over hifi, vinyl, helden, een obsessieve verzamelwoede en uiteraard… salsa. Rodríguez López woont tegenwoordig samen met zijn lief, de bekende Mexicaanse zangeres en actrice Ximena Sarinana Rivera (1985), in Zapopan, Mexico.

“In Puerto Rico draait alles maar om één ding; muziek. Okay, en om dansen, eten en baseball. Puerto Rico is net zo onlosmakelijk verbonden met salsa als Amsterdam met de grachten. Mijn hele familie was met muziek bezig. Mijn vader, moeder, ooms en tantes. Ze draaiden The Fania All-Stars, Hector Lavoe, Eddie en Charlie Palmieri, Larry Harlow, Willie Colon. En iedereen speelde wel een instrument. Ik was omgeven door muziek.”

Helden

“Colon, de Palmieri’s en Harlow waren mijn eerste helden. Met Larry heb ik in 2004 nog samengewerkt voor de tweede Mars Volta-plaat Frances The Mute. [Harlow speelde piano en clavinet - red]. Tot nu toe het absolute hoogtepunt in mijn carrière. Ik was nota bene de regisseur van mijn held. ‘Is het goed zo meneer Lopez?’, vroeg hij, ‘of moet ik het nog een keer overdoen?’ Ik durfde nauwelijks iets te zeggen. ‘Jij bent de baas, als jij vindt dat het over moet, doe ik het over’, zei hij. En ja, toen heb ik hem nog een keer laten inspelen. Maar eigenlijk alleen maar om hem nog een keer te horen. Hij heeft ook nog een paar keer live met ons meegespeeld.”

Concerten

“Mijn eerste platen? Electric Harlow van Larry Harlow. Samen met Eddie Palmieri’s Live at the University of Puerto Rico. Ik was zes of zeven. Ik heb die platen nog steeds. Ik had ze zelf gekocht van het geld van mijn bijbaantjes. Ik waste auto’s, deed wat klusjes hier en daar, the normal shit for a kid to earn money.

Mijn all time-favoriet is een song van Sonora Poncena, een legendarische oude groep uit Puerto Rico. De naam van het lied is me even ontschoten… Het eerste concert dat ik zag was van Las Estrellas de la Fania, ofwel Fania All-Stars, in Bayamón. Tenminste, het eerste van een bekende artiest. Elk weekend gingen we wel ergens naar een concert. Op een marktplaats of in een gemeenschapshuis. Er was altijd wel iets te doen. Gingen we vaak met de hele familie heen. De moeders hadden die middag in de keuken gestaan en namen bonen en rijst en gefrituurde bananen mee.”

Punkrock

“De salsa is nooit weggeweest, tot op de dag van vandaag. Niet de huidige reggaeton, daar heb ik weinig mee, maar de Caribische salsa uit de periode 1963-1987. Nuyorican-salsa, Colombiaans, Puertoricaans. Die muziek zit in mijn genen. Engelse muziek zei me niets, ik nam dat niet serieus. Pas toen ik op mijn elfde naar El Paso in Texas verhuisde ging ik me meer verdiepen in Engelstalige punkrock. Ik kocht Black Flags Jealous Again. En Overkill. Kende dat bandje helemaal niet. Maar die EP heette Fuck You, en dat vond ik een erg goede titel. En de hoes met die middelvinger was ook erg goed.

Stond er een mooi liedje op, bleek dat weer niet van die band te zijn, maar een cover. Ging ik op zoek naar het origineel en zo ontdekte ik weer iets nieuws. Bleken andere punkrockers ook bezig met reggae en dub, ging ik me daar weer in verdiepen. Ik kocht platen vaak ook op titels en artwork; als die klopten, was de muziek meestal ook wel okay. Zo doe ik dat nog steeds trouwens.”

Scooby Doo-platenspeler

“Mijn eerste platenspeler was een plastic ding in de vorm van het busje uit de Scooby Doo-serie. Pas als tiener kreeg ik iets fatsoenlijk, de oude Technics van mijn vader. Mijn vader heeft zich altijd bovengemiddeld geïnteresseerd voor hifi, hij had goede spullen staan. Hij kon zich dat ook veroorloven, hij is dokter. Ik heb zelf nu een degelijke analoge Technics uit de 1200-serie. Met een analoge receiver en speakers van Bose en ATC uit de studio. De Bose-speakers zijn van mijn vader geweest. Ik ben aan het sparen voor echt goed spul, een high end-set, top of the line. Dan hebben we het toch over enkele tienduizenden dollars. Mijn goede vriend John weet daar alles van, die gaat dat regelen voor mij. Als we zo doorgaan kan die droom binnenkort wel een keer uitkomen.”

Vinyl

“Ik ben een pack rat, verzamel alles en bewaar alles. Dat is obsessief, het verzamelen zit me in de genen. Heb mijn oude platenspelers nog, al mijn boeken, al mijn radio’s, al mijn platen. Mijn huis is een junkhole voor mijn vrienden, maar voor mij staat het vol met waardevolle spullen. Ik heb zo’n 8000 platen op vinyl. Ik heb alles van Led Zeppelin, van Zappa, van Black Flag, Pink Floyd, The Germs. Ik koop nog steeds veel. Als ik iets goeds hoor, wil ik het hebben. In principe alleen op vinyl, tenzij iets alleen op cd is verschenen. Alles aan de elpee is mooier. De hoes, het geluid, de foto’s, de liner notes, de naald opleggen, flipping over. De hele ervaring.”

Vietnamese en Irakese muziek

“Ik heb laatst op de vrije markt bij mij in Zapopan nog een hele stapel platen gekocht, puur om de mooie cover, moet ze nog beluisteren, maar het is vast ook great music. Mijn mooiste recente aanwinsten zijn twee cd’s met traditionele muziek uit Vietnam en Irak op het Ocora-label van Radio France. Amazing. Naar concerten gaan zit er niet zo vaak meer in, al zie ik op festivals waar we spelen soms wel iets. Zo heb ik laatst in België Mastodon zien spelen. Geweldig optreden.”

Luistersessie

“Ik luister naar alle soorten muziek tegenwoordig. Als het me maar iets doet. Van muziek luisteren probeer ik echt een ritueel te maken. Het liefst luister ik in mijn eentje, zodat niemand iets kan zeggen. Er is namelijk niets zo storend dan als iemand gaat praten terwijl je midden in een luistersessie zit. Ik ga zitten, doe het licht uit, probeer me in te beelden wat de muzikant wil zeggen en droom weg.”