Björn van der Doelen Muziekbeleving
Hij speelde tussen 1994 en 2006 voor PSV, Twente, Standard Luik en NEC. En draaide als gitarist mee in het sex, drugs & rock’n rollcircus van The Spades, een van Neêrlands hardste ‘rawk ’n rollbands’, die vorig jaar stopte.
We hebben het natuurlijk over voetballer/muzikant Björn van der Doelen (Goirle, 1976). Met zijn nieuwe band Allez Soldaat - met naast zanger/gitarist Van der Doelen, drummer Peter ‘Spades’ van der Sanden, bassist Steffen Pauws, gitarist Ruud van den Boogaard, toetsenist Jordy Haven en zangeres Ellen Jeurissen (Björns vriendin) - presenteert hij op 8 mei in de Verlenging in het PSV-stadion de cd D’n Duvel Die Slaapt Nooit, een plaat vol onvervalste Brabantstalige rootsrock. Met een gastoptreden van inspirator JW Roy. Daaraan voorafgaand verschijnt in april de single Zomerzon.
Van der Doelen - lang haar, bakkenbaarden, baardje, tattoos - verhuisde op zijn tweede van Tilburg naar Rosmalen bij Den Bosch, waar hij opgroeide. Met vriendin Ellen en drie kinderen (tussen een en vier jaar) woont hij tegenwoordig in Eindhoven. D’n Duvel Die Slaapt Nooit (Continental/Munich) werd opgenomen in de studio in zijn achtertuin, tevens het repetitiehok van Denvis (Dennis Grotenhuis) & The Real Deal, de band waar de Eindhovenaar ook deel vanuit maakt. In de Muziekbeleving van … Björn van der Doelen over Queen, Harrie Jekkers, Dikke Dennis en sex, drugs & rock & roll. ‘Daar heb je Björn weer met z’n teringherrie.’
“Mijn eerste platen? Het debuut van Tracy Chapman en Don’t Leave Me This Way van, kom, hoe heet die band, The Commodores, nee, The Communards! Die kreeg ik voor mijn verjaardag. Vond ik heel mooi, maar het was natuurlijk niks vergeleken met mijn grote helden: Queen. Die liefde begon tijdens Live Aid in de zomer van 1985. Ik was negen en kocht de cassette van A Kind of Magic. Ik draaide alleen de A-kant, de andere kant vond ik toen nog wat te heavy. Ik ben alles van Queen gaan verzamelen. Ik kwam veel in House of Sounds in Den Bosch, een gezellige puinhoop daar. ‘Dus je houdt van Queen?’, zei de verkoper, en dan werd er een of andere illegale live-box vanonder de toonbank vandaan getoverd.”
Ons Moeder
“Mijn vader had thuis al The Works van Queen, misschien was het daar eigenlijk wel mee begonnen. Hij hield van muziek, maar was er minder mee bezig dan ons moeder. Die had altijd muziek opstaan tijdens het strijken; Herman van Veen, Stef Bos, rustige muziek. Maar ze draaide ook Ad de Laat, een Brabantse troubadour. Hele huiselijke, warme muziek, die ik onbewust waarschijnlijk wel heb meegekregen.
(Björn bij PSV met coach Bobby Robson)
Ons moeder is nog steeds in muziek en theater geïnteresseerd. We gaan geregeld samen ergens naar toe. We zijn laatst naar Chris Smither geweest, een ‘fingerpicking’ stampvoetende Amerikaan met doorrookte drankstem, prachtig! Deze week gaan we samen naar Ricky Koole en Leo Blokhuis.”
Cassettebandjes
“Ik draaide vooral muziek op mijn eigen kamer. Naast mijn hoogslaper stond een torentje, met twee speakertjes. Ik maakte verzamelbandjes, een rugzak vol. Ik heb ze hier op zolder nog allemaal liggen, die gaan nooit weg. Ik wil ze er binnenkort afhalen, in mijn auto heb ik nog een cassettedeck. Die bandjes kan ik dromen, dan komt alles van vroeger weer boven.”
Internaat
“Tot mijn veertiende heb ik vol gehouden om alleen maar naar Queen te luisteren. Toen kwamen er nieuwe dingen in mijn leven, zoals Vanessa Paradis, The Stones en The Blues Brothers, een gave act. Toen ik op mijn veertiende naar het PSV-internaat in Geldrop verhuisde, gingen mijn cd’s en discman mee. Ik zat met vier jongens op een kamer, ik viel vaak met muziek op mijn hoofd in slaap. Muziek was voor mij een stukje privacy. Ik kon bijna nooit op stap vanwege het voetbal, dus ook niet naar concerten. Mijn eerste concert was pas rond mijn zestiende; Brian May in Ahoy.”
Voetbalbandje
“Eigenlijk wilde ik drummer worden, maar dat vond mijn vader niet zo’n goed idee. Dus werd het gitarist. Mijn eerste gitaar kocht ik op mijn zeventiende, mijn eerste goeie toen ik twintig was. Zo’n Spaanse Alhambra. Ben toen op les gegaan. Dat begint natuurlijk met Eric Clapton en Animals, dat soort dingen, maar ik kwam erachter dat ook de liedjes van The Stones vrij gemakkelijk te spelen waren.
Queen was niet te doen. Mijn eerste bandje ben ik begonnen met Peter van den Berg, die toen bij RKC speelde. Een coverbandje. Ik kende Peter via een bandje waar ik met de keepers Oscars Moens en Ronald Waterreus een enkele keer in mee heb gedaan. Met mijn vriendin Ellen ben ik daarna The Innocent Bystanders begonnen, dat later Great Band Bad Drummer werd.”
Harrie Jekkers en JW Roy
“De directe aanleiding dat ik zelf liedjes ben gaan schrijven was een documentaire over Harrie Jekkers. Hij speelde een liedje voor zijn moeder: Mijn Moeder. Dat hij bij zijn alleenstaande moeder op visite gaat. Een echt kippenvelliedje. Jekkers verstaat de kunst van het waarnemen. Zijn liedjes komen meteen binnen. En hij is ook nog ’s een goeie gitarist. Dat wilde ik ook gaan maken. Ik had eigenlijk niets met Nederlandstalig. Vond het vaak of moeilijkdoenerij of juist te simpel, van dat TROS Muziekfeest-niveau. Nu viel het kwartje pas. Als je wil zingen ‘Ik hou van jou’, dan moet je dat in je eigen taal doen.
Voor mij is het Brabants nu het meest vertrouwd en veilig. Toch ben ik ook in het Engels begonnen. Net als JW Roy, later een van mijn inspiratiebronnen. Mijn eerste liedje is geïnspireerd op Broken Wings van JW Roy, dat Gerard van Maasakkers als As Ge Ooit opnam.”
Hifi
“Een vriend zei tegen me: "jij bent zo’n muziekfreak, jij moet een goede installatie kopen". Ik ben hier in Eindhoven naar Audiohome gegaan. Je had daar drie kamers: in de eerste stond betaalbaar spul, in de tweede duur en in de derde onbetaalbare apparatuur. Ik ben in de middelste gaan zitten, heb blind zitten luisteren. Ik kwam steeds bij dezelfde apparatuur uit, heb daar flink wat geld aan uitgegeven. Maar het was het waard, ik heb het nog steeds [zie De Favorieten van… -red]. Het scheelt wel veel dat je muziek lekker hard kunt zetten en dat het dan nog steeds niet lelijk klinkt.”
Teringherrie
“In de voetballerij was ik een beetje een buitenbeentje wat betreft muziek. Ik ging steeds meer van hardere muziek houden. Rage Against The Machine, AC/DC. Dat was altijd wel een ding, hoe ik eruit zag en naar welke muziek ik luisterde. ‘Daar heb je Björn weer met zijn teringherrie’, zeiden ze dan lachend. Mijn collega’s vonden het wel grappig. Ik was een bietje een aparte. Ik weet nog dat we op internaat eens in de zoveel tijd een film uit mochten kiezen. Ik koos One Flew Over The Cuckoo’s Nest. Iedereen vond dat een belachelijke film. Ik niet, ik kon er niet van slapen, zo goed vond ik ‘m.”
Klassiekers
“Naast de nieuwere rock heb ik altijd een zwak gehouden voor Queen, vooral het werk vanaf het debuut tot The Game in 1980. Nu ik er meer mee bezig ben, valt me steeds meer op hoe ontzettend gecompliceerd die muziek in elkaar zit. Terwijl ik eigenlijk helemaal niet van moeilijke muziek hou.
Freddie Mercury hield helemaal niet van simpele bluesschema’s, toch klinkt het allemaal erg toegankelijk. Da’s knap. Queen, maar ook Stones, Dylan, Van Morrisson; het zijn klassiekers waar je altijd op terug kunt vallen. Ik ben gestopt met alles te kopen. Ik blijk gewoon veel platen van nieuwe bands te hebben die eigenlijk helemaal niet zo goed zijn.”
Sex, Drugs, Rock & Roll
“Ik leef nu van een CFK-voetbaluitkering, de muziek heeft tot nu toe alleen nog maar geld gekost. Dat gaat veranderen, hoop ik. Ik ga nu toeren met mijn eigen band Allez Soldaat en speel ook in Denvis & The Real Deal, de opvolger van The Spades, waar ik ook mee speelde als extra slaggitarist. Denvis leerde ik in 2008 kennen via het PSV Rockcity Anthem [met Denvis, Van der Doelen en acteur Frank Lammers - red]. Hij vroeg me daarna of ik mee wilde spelen met zijn Ferry & Fred’s Fantastische Frikandellen Festival op De Parade. Hierna kon ik fulltime aan de slag bij The Spades.”
Contrast
Denvis [over wie popjournalist Leon Verdonschot de poproman Denvis, een Rockroman schreef - red] is een getalenteerde en aardige gast, zelfs Dikke Dennis [gastzanger en deejay van The Spades, mascotte van Peter Pan Speedrock -red], die nogal berucht is om z’n drugsgebruik is gewoon een schat van een jongen. Ik heb veel zin in Paaspop, waar we binnenkort staan met Denvis. Ook gaan we weer naar Pinkpop, doen we al jaren, met een tentje. Een heel relaxed feest, al zeikt Denvis altijd over al die roze petjes. De gezelligheid voelt hetzelfde als na een gewonnen voetbalwedstrijd. Maar dan met drank. Veel drank. Nee, het voetbal, dat mis ik dan absoluut niet.”
De Favorieten Van … Björn van der Doelen
| Mijn hifi-set: “KEF-speakers, Myryad-versterker, radio & cd-speler. Platenspeler van Denon. Favoriete genre: “Van Dylan tot AC/DC, van Cash tot Rage Against The Machine.’ All time favourite: “Dylan met The Band, live. Bruce Springsteen & E Street Band live ’75-’85. Beggars Banquet van The Stones, Trouble van Ray LaMontagne.” Gruwel echt van… “House, meeste popmuziek van nu, R&B van nu en zielloze, gelikte, nietszeggende liedjes.” Guilty pleasure: “Bonnie St. Clair. Ik zat een keer na het uitgaan te kijken naar de Toppers, waar Bonnie Doktor Bernhard zong met Ron Brandsteder. Ze zong alles en iedereen weg. Door al het gedoe om haar heen zou je vergeten dat ze echt ontzettend goed kan zingen. Brabant Party, da’s ook erg lekker na het stappen trouwens.” Omvang muziekcollectie: “1000 cd’s, 50 platen.” Verzamelaar? “Ik heb Queen compleet. Wil Dylan en Stones nog compleet.” Vinyl of cd? “Vinyl. Laatst heb ik nog Let it Bleed van The Stones gekocht, zo’n mooie nieuwe dikke plaat. Van Ray LaMontagne wil ik ook cd én lp hebben. Dat het geluid beter is, daar geloof ik niet zo in, maar het kraken, de handeling, de hoes, dat is zo lekker aan de plaat. We hebben hier gelukkig nog Memory Music, verder zijn veel van die specialistische, lekker rommelige platenzaakjes allemaal verdwenen. Heel jammer. Je kon er lekker in de bakken struinen, en kreeg allerlei tips. Bij Jake’s Music Center hier in Eindhoven kreeg ik vroeger vaak goeie tips. ‘Hier, Damien Rice, moet je luisteren, dat vind jij goed.’ Toch stukken leuker muziek kopen dan via Bol of iTunes.” Meest memorabele muziekbeleving: “Het benefiet 25th Anniversary Rock & Roll Hall of Fame Concert in Madison Square Garden in New York, oktober vorig jaar. Een cadeau van mijn vriendin voor mijn verjaardag, en omdat we vijftien jaar samen waren. We zaten op dertig meter van het podium, Tom Hanks kondigde de acts aan. Springsteen, Simon & Garfunkel, Crosby, Stills & Nash. En Bonnie Raitt, die zong zo verschrikkelijk goed, dat was echt tranen met tuiten. Ik zei tegen mijn vriendin: ‘het zou gaaf zijn als ook John Fogerty nog zou komen’. Wat denk je, hij kwam vervolgens bij Bruce het podium oplopen. Nou, daarna kun je rustig sterven. Op een goede tweede plek kwam het concert van Ray LaMontagne in de Playhouse in Edinburgh, een cadeau van mij voor mijn vriendin. Er heerste daar een heel aparte sfeer, iedereen was ontdaan en barstte in tranen uit. Dat ging zo een heel concert door. Na afloop had het publiek zoiets van: maar je kan ons zó toch niet achterlaten… We moeten even knuffelen, of wat dan ook... Bij Springsteen vooraan op Pinkpop heerste een zelfde soort aparte energie, al klinkt dat misschien wat zweverig.” Mijn hifi-/luistertip: “Luister naar Allez Soldaat!” |