Slechtst Klinkende Album - De Top 3

Topplaten met een matige geluidskwaliteit, helaas zijn ze er nog veel, zo maakten we op uit de vele reacties op onze oproep voor ‘Slechtst Klinkende Plaat’ (als tegenhanger van Best Klinkende Plaat). Wat is het Slechtst Klinkende Album Aller Tijden volgens de lezers van HiFi.nl?

Californication
“Ik vermoed dat we een flink aantal natuurrampen na 1999 vooral te danken hebben aan dit album. Op vinyl is dit de enige plaat waar de naald bij wijze van protest uit de groef springt”,  zegt Sean Schuurman van Rouwendal over Californication. “Dun en waterig geluid, zo uit de badkamer”, schrijft Pieter van Althuis. “Uit balans, de producers hebben alle knopjes op max staan”, aldus Erwin Lanser. “Veel te veel compressie en limiting, opnamen kraken bijna, hoort Arnold Kooij. “Briljante muziek, maar dun en iel opgenomen en dan ook nog veel te hard gemasterd”, is de mening van Hilbrand. “Mp3-sound”, vindt Dennis.

Death Magnetic
“Compleet plat gecompressed voor de autoradio, onluisterbaar”, zegt Mark over Death Magnetic van Metallica, dat op een eervolle tweede plaats eindigde. “Sinds tijden weer een goede plaat van Metallica, maar veel te hard opgenomen, geluid is zompig en blikkerig te gelijk”, mailt Jeroen Voncken.  “Nog nooit ben ik een album tegengekomen wat met zoveel vervorming is opgenomen." Ook Michel is niet al te positief: "Hier is werkelijk niets fatsoenlijks uit te krijgen”, schrijft hij. “Zelden een zo slechte productie gehoord van iets dat heel mooi en dynamisch had kunnen (moeten) wezen”, meent Eric. “Loudness War... Bad Sound Kills Good Music geldt zeker ook voor deze opnames!”

Metallica (met `The Black Abum` op nummer vier in de lijst van Best Klinkende Platen) heeft de twijfelachtige eer vaak te figureren in de inzendingen voor Slechtst Klinkende Album. Bijvoorbeeld met St. Anger, ‘bagger van de eerste orde’ of ...and justice for all.  “Zelfs in de 45 rpm, 200 grams-uitvoering die ik heb, blijft het verbazingwekkend dat iemand zijn handtekening onder de eindmix van deze plaat heeft durven zetten”, aldus Edwin van Rooijen. “De drums klinken als halfgevulde koekblikken en de bas floddert een beetje door de ruimte. Gek genoeg zijn alle nummers fantastisch en vooral Blackened schalt regelmatig op ongezond volume door mijn luisterkamertje.”

War
Over War van U2 zegt Jan Van Dessel: “De meeste U2-opnamen zijn al verre van geweldig, maar deze heb ik nooit goed gekregen, met eender welke versterking, platenspeler of element. En toch staan er parels op. Ik zal ze dus blijven spelen, en me even zo vaak weer ergeren.” War biedt volgens Sjaak Vertron ‘het platste geluidsbeeld wat ik ooit gehoord heb’. “Niets hielp: geen zwarte of groene stift, geen rubberringetjes, geen demagnetiseren. Dit geldt ook voor de eerste vijf platen van U2. Toen eindelijk de geremasterde uitgaven kwamen, kon je pas horen hoe het al die jaren moest klinken! Overigens was U2 op vinyl even slecht van geluid.” 

Ook U2 werd opvallend vaak genoemd, zoals Achtung Baby: `geen greintje dynamiek`. Jules Hezemans nomineerde zelfs het hele U2-oeuvre vanwege ‘te vlak en plat`: "Jammer, jammer, eeuwig zonde." Zelfs in mfls-versie kunnen de mannen van U2 weinig goed doen, vindt R. Lichtert.  “Ik bewonder U2, maar wat ze met deze mfsl`s hebben aangericht, nee, dank u!”

Coldplay & Springsteen

Wie werden er nog meer vaker genomineerd? REM bijvoorbeeld, en Coldplay met X & Y (`grijze brij`) en Viva La Vida. Andere albums waar door sommigen met kromme tenen naar wordt geluisterd: Big World van Joe Jackson (`Energieke muziek, maar lijdend aan digitalitis`), Devils & Dust en Nebraska van Bruce Springsteen  “Een mooi opgepoetste MoFi-release zou wenselijk zijn, wat geldt voor vrijwel alle Springsteen-releases”, volgens Nirvano Brans.  Ook Funeral van Arcade Fire voldoet niet aan de geluidswensen: “Prachtige plaat maar klinkt dof en rommelig, zeker op vinyl", zegt Peter Grootfaas. Bas Leerschool vindt Violet van The National niet om aan te horen. “Ondanks dat ik het een TOP-album vind, is de opnamekwaliteit gewoon slecht: hoofdtelefoon op en het wordt snel duidelijk." Hans Heller noemt Feels Like Home van Norah Jones ‘een gemiste kans’. “Dof, veel bas en een stem die klinkt alsof ze verkouden is waardoor het lijkt alsof ze geen zin had om de nummers op te nemen, jammer van zo’n groot talent.”


Foto: Coldplay

Remco Blok heeft grote moeite met Matinée van Jack Penate. “Een geweldig muzikant, deze Engels-Spaanse indiezanger. Een heel aanstekkelijke plaat en live zelden overtroffen, maar is op cd bijna niet om aan te horen. Bizar veel overdrive en distortion vanuit de Boss-gitaarpedalen lijkt te zijn doorgeschoten naar de tape. De plaatsing van Jack is om te huilen. En toch zet ik hem regelmatig op…” Evolution: Creatio Ex Nihilio van Enochian Theory is volgens Edward Kooijman ‘echt een goed album’. “Wel jammer dat de opnames zijn gedaan vanuit een dichte kliko.”

Pink Floyd en Dire Straits
Dan een aantal acts die je eerder bij `Best Klinkende Platen` verwacht. Pink Floyd bijvoorbeeld met A Momentary Lapse of Reason. Jan-Willem: “De muziek kent weinig dynamiek. Verder lijkt `t alsof  vocalen en instrumenten écht los van elkaar zijn opgenomen. Het klinkt gewoon niet. Je kan zoveel technische kunstgrepen er tegenaan gooien als je wilt, maar en mens krijgt deze plaat echt niet goed!” Of Dire Straits, zoals de platen Live at the BBC (“Welke bordenwasser hebben ze hier achter de knoppen gezet?!”), American Tour 1985 en Alchemy. ”Zelfs voor een live-album beroerd opgenomen”, schrijft Ruud van Uden over Alchemy. “Soms lijkt het een bak ruis, waaruit de instrumenten maar met moeite herkenbaar zijn. Money for nothing grossiert in ruis, volgens Leo Roeland.


Foto: deel van albumhoes A Momentary Lapse of Reason

Ook Harvest van Neil Young kwam verschillende keren voorbij. Ype Reinders: “Misschien wel de mooiste plaat ooit gemaakt, maar het blijft een verschrikking om de volumeknop van de stereo naar rechts te moeten draaien voor een redelijke geluidsweergave.” Ronald van Oort gaat voor Band on The Run van Paul McCartney and Wings. “De kwaliteit zwankt van nummer op nummer. Van goed tot erbarmelijk met afgeknepen frequentiebereik en afgeknepen dynamiek. Eindelijk een heruitgave deze maand.” André Prinsen waarschuwt tot slot voor de cd-versie van Supertramps Paris. "Pak de elpee maar, hier is duidelijk iets mis gegaan met de (re-) mastering. Plat, vlak en scherp. Klinkt voor geen meter!"

Genoeg getreurd nu, schakel voor de `Best Klinkende Platen` over naar hier.