Herman Brusselmans Muziekbeleving

De Vlaamse schrijver, columnist en ex-drummer Herman Brusselmans (Hamme, 1957) leverde onlangs zijn nieuwe boek Trager dan de snelheid af. Net als zijn 51 (!) eerdere boeken is de roman gelardeerd met muziek en citaten uit de pop. Voor de serie De Muziekbeleving Van… sprak HiFi.nl met de muziekliefhebber Brusselmans.

In de platenkast van de Gentse rock ’n roll-auteur prijkt muziek uiteenlopend van John Cale, Radiohead, De Mens, Travoltas, REM, The White Stripes, Wolfmother, Uriah Heep Madrugada en Led Zeppelin. “Ooit heb ik bedacht een boek te schrijven over de muziek die me beïnvloed heeft, in om het even welke betekenis van het woord. Maar ik heb er de puf helaas niet meer voor.”

Vee & operette
“Ik stam uit een geslacht van veehandelaren. De muzikale traditie was, zacht gezegd, nogal gering. We kregen de eerste platenspeler pas op mijn twaalfde, een Troika. Daar speelden ze operette op af. Ik durf met klem te zeggen - en ik zeg niet gauw iets met klem - dat operette de verschrikkelijkste muziek op de hele wereld is. Een regelrechte marteling. Mijn vader Gust is twee jaar geleden overleden. Hij was van ‘31. Voor hij stierf heb ik nog gevraagd, ‘pa, van wie was jij eigenlijk fan in de jaren zestig? Stones, Beatles?’ Hij wist niet waar ik het over had.”

Metalhead in Hamme
“Thuis in Hamme was ik into hardrock, nog steeds mijn favoriete genre trouwens. Nu heet dat metal en is in honderd subgenres onderverdeeld. Led Zeppelin, Deep Purple, Uriah Heep. Bij het enige platenwinkeltje van Hamme kocht ik Look at Yourself van Uriah Heep. Alleen al door die naam, een personage uit een boek van Dickens, was ik ongelooflijk geïntrigeerd door die groep. En door hardrock. Dat haar! Die hete wijven! Ik heb nog aan de wieg gestaan van de enige Uriah Heep-fanclub van Hamme. Alle vier de leden hadden lang haar, al was mijn vader ook daar erg op tegen.”

"Ik zou nooit verliefd kunnen worden op een vrouw die Marco Borsato een grotere artiest vindt dan Jimi Hendrix"
(Uit Wie is Herman Brusselmans en waarom?)

Shadows in de koeienstal
“Vanaf zeer jonge leeftijd wilde ik drummer worden. Maar mijn vader was van het type die dat niet goed vond. Mijn moeder ging daar dan uiteindelijk tegenin, dus kreeg ik uiteindelijk toch een drumstel, een Koreaans merk met golfplaten als cimbalen. Op mijn vijftiend had ik mijn eerste rocktrio, Assimtoot. We hadden geen zanger, dus werden we een instrumentale band. We wilden The Shadows naspelen, Apache en FBI, dat konden we wel dachten we, maar dat bleek toch wat hoog gegrepen. We repeteerden bij ons thuis in de koeienstal. Het gebeurde niet zelden dat de mensen klaagden; is het nou gedaan met die herrie!”

The Smiling Disease 
"In de jaren tachtig kreeg ik een nieuw drumstel, ben serieus gaan oefenen met de koptelefoon op. Ik richtte een nieuwe band op, The Smiling Disease; rock à la Pixies, Soundgarden, Nirvana. De band was genoemd naar een ziekte die in Japan in het ziekenfonds zit; dat je de hele dag moet lachen naar je klanten en dat de lachplooi er ’s avonds uit moet worden gemasseerd door een therapeut. Maar dit terzijde. Eén keer hebben we in De Vooruit gestaan, het Paradiso van Gent. Ik moest als schrijver optreden, maar deed dat alleen als The Smiling Disease ook op mocht treden. Als schrijver had ik geen enkele zenuwen, maar als muzikant scheet ik mijn broek vol bagger. Een dag na het optreden zijn we na een vergadering gesplitst, de gitarist háátte optreden, zo bleek. Er zijn nog cassetteopnames van, die liggen ergens te verloederen in een archief.”

Ex-drummer
“Ik mistte het talent om een topdrummer te worden. Ik ben goed gaan luisteren naar topdrummers. Die van Prince, die van Metallica, al is die naar het schijnt helemaal niet zo goed. Persoonlijk vond ik de drummers van Suede, Aztec Camera en Manic Street Preachers erg goed. Zo goed dat ik dacht: waar ben ik in godsnaam mee bezig. Toen ben ik gestopt. Het drumstel hier in de kamer is puur een meubelstuk en een afschrikmiddel voor Eddie [de hond -red]. Ik hoef maar ‘drum’ te zeggen of hij hangt al in de gordijnen. Hij is er doodsbang voor, vooral voor de basdrum.”

Massavrees
“Ik ben naar heel weinig concerten geweest, want ik heb massavrees. Ik herinner me Raymond van het Groenewoud begin jaren zeventig met zijn groep Louisette in het dorpshuis van Hamme. Die hadden toen een grote hit: [Brusselmans zingt] Maria Maria, ik hou van jou. Da was mijn eerste concert, als we Urbanus niet meetellen. Ik ben een paar keer in Torhout geweest, maar toen had ik vipkaarten en hoefde ik niet tussen de massa. En de Simple Minds en Dire Straits heb ik gezien in Brielle. Nee, dat verhaal over het eerste Belgische concert van Radiohead is verzonnen. Omdat ik me stoorde aan het feit dat ongeveer een miljoen Belgen beweerde bij het eerste concert van een Radiohead of van een Nirvana geweest te zijn.”

Kus van een held

Harde muziek & gevoelige oren
"Maar er is nog een ander probleem. Ik kan niet meer tegen luide muziek. Mijn oren zijn te gevoelig geworden. Ik moest laatst voorlezen op Lowlands en liep daar rond over de weide. Ik hoorde muziek komen uit een tent, van een afstand, maar zelfs dat was te hard. Het leek alsof mijn maag zich omkeerde door de bassen. Maar ondanks dit blijf ik snoeiharde live-muziek aanbevelen, het is de beste manier om muziek te ervaren.”

Rood & Ramble On
“Ik ben heel ruim in mijn liefde voor muziek. Rood van Marco Borsato vind ik een mooi nummer, hoewel ik verre van een fan ben. Integendeel. Maar die melodie, die structuur klopt gewoon. China Crisis was een band waar ik in de jaren tachtig zot op was. Wishful Thinking is bijna even mooi als Always The Sun van The Stranglers. Nog mooier is Ramble on van Zeppelin, dat leidmotief op gitaar, ongelooflijk.”

Kus van een held
“All time heroes? Jerney Kaagman. Ik was veertien en zijn trad met Earth & Fire op in Hamme. Wat een ongelooflijk lekker wijf was dat. Na het optreden ben ik haar trillend een zoen gaan vragen. Die kreeg ik, geen tongzoen helaas, maar zo’n katholieke kus op de wang. Ik ben er vier dagen niet goed van geweest. Jammer dat ze nu elke dag met haar houten hoofd op tv is. Earth & Fire was trouwens een van de weinige bands waar de keyboards goed uitpakte. [imiteert de intro van Memories] . De domste van de band is de drummer zeggen ze altijd, dan de bassist. Maar ik weet zeker dat het de toetsenist is, hoe overbodig! Kijk naar Yoko Ono, mocht ze meespelen op haar orgeltje, ze had alleen niet door dat men de stekker eruit had getrokken.”

Metallica & homo’s
“Overige helden: Metallica, Paul Rodgers, van The Free, Bad Company en Queen. Run with the pack is een fan-tas-tische Bad Company-plaat. Wally Tax was een koele gast met z’n sigaret en lange haren. En Morrissey, een rare homo die het nog niet weet van zichzelf, maar prachtige teksten schrijft. Brett Anderson van Suede is nog zo’n malle, maar interessante gast. Die heb ik ooit live een nummer a-capella horen zingen. Nou, iedereen stond te huilen zo mooi. En The Scabs was mijn groep. Die heb ik als fan lang gevolgd. Spijtig dat die bassist nu van geen hout meer pijlen kan maken en puur voor het geld nog moet optreden. The Scabs hadden trouwens ook een briljante drummer, die speelt nu bij The Kids. De beste Belgische drummer van nu vind ik Mario Goossens van Triggerfinger.”

Nederland vs België
“Wij hebben in België natuurlijk veel goeds, dingen die bij jullie om duistere redenen vaak niet aanslaan. Noordkaap bijvoorbeeld, of opvolger Monza, iets minder. Gorki schreef een klassieker met Lieve Kleine Piranha, Flip Kowlier doet goed werk en Arno heeft natuurlijk ook straffe dingen gedaan. Die laatste twee staan op de soundtrack van Ex-drummer, mijn verfilmde boek. Kowliers De Grotste Lul van het t Stad is een geweldig nummer. Maar het mooiste vind ik Ghinzu, als iedereen in de film is neergeschoten.”

Kecks & The Cats
“Jullie hadden natuurlijk Tröckener Kecks en The Cats. Why en Lea. Lea, de naam van mijn moeder is een ongelooflijk mooi nummer, zelfs mét gevreesde violen. Wij hebben nooit The Cats gehad, met zo’n grootse orkestratie, geniaal! En jullie hebben ook nog Supersister, Golden Earring, Brainbox. Herman Brood vind ik totaal overschat. Op je 56e van een gebouw afspringen terwijl je een dochtertje van zeven hebt, dan doe je niet. Net als Kurt Cobain met z’n dochtertje van twee. Misdadig, ook omdat hij nog tien goed platen had kunnen maken.”

Humor & muziek
“Humor en muziek is zelden te combineren, zonder in carnavalesk gedoe te vervallen. Grappige teksten zijn erg riskant. Bij Raymond van het Groenwoud werkt het, die heeft precies de goede ironie. Of bij The Bonzo Dog Doo-Dah Band, De Raggende Manne of Frank Zappa. En natuurlijk The Smiths, Girlfriend in a Coma, I know it’s serious, briljant, natúúrlijk is dat serieus.”

Schaamte & sentiment

Hifi & YouTube
“Op het gebied van hifi loop ik wat achter. Mijn Toshiba-set is onlangs kapot gegaan. Sindsdien luister ik op de computer. Maar dat levert soms de mooiste momenten op. Ik en mijn vrouw Tania [Hermans vrouw -red] die op YouTube nummertjes zoeken uit onze jeugd en dan samen dansen. In ons huis, op onze muziek. Dat betekent niet zelden huilen aan het eind. Soms op heel sentimentele liedjes zoals When a Man Loves a Woman. In de snelle liedjes mag Eddie ook meedoen, op de slow songs dansen we met z’n tweeën. Dat is echt iets van ons tweeën. Of beter wás: want ik geef het nu weg.”

Schaamte & sentiment
“Ik schaam me er niet voor dat ik soms niet gillend weg loop voor charmezangers als Jan Smit of Frans Bauer. Of voor Willy Sommers met Zeven Anjers, Zeven Rozen of Jimmy Frey met Als een kus naar tranen smaakt. Prachtige titel toch? En natuurlijk schaam ik me niet voor Will Tura, maar die heeft natuurlijk écht mooie dingen gemaakt, al begrijpen jullie dat in Nederland ook al niet helemaal.”

Mothership & overig vinyl
“Voor mijn verjaardag heb ik een platenspeler gehad, zo’n retro-ding met versterker van Q.Media. De fantastische box Mothership van Led Zeppelin kreeg ik erbij, mijn enige vinyl nu. Sinds mijn vorige huwelijk had ik geen platenspeler en vinyl meer. Dat staat allemaal nog bij haar. Best jammer soms. Ik herinner me Acadie van Daniel Lanois, of Get Ready van Rare Earth, mooie platen. Ik ga nu weer vinyl aanschaffen, lekker nostalgisch zwijmelen. Ons appartement in Knokke willen we overigens wel muzikaal gaan inrichten met goede apparatuur. Het mag best wat kosten.”

Radio Katanga & slechte muziek
“Ik heb zo’n vijfhonderd cd’s, wel,  je ziet ze daar allemaal liggen op die berg. Bijna allemaal gekregen van een vriend die dj is bij Radio Katanga te Aalst, het radiostation met meer medewerkers dan luisteraars. ‘Wil je de nieuwe Artic Monkeys of Wolfmother?’ sms’t hij dan, ja, die wil ik dan heel graag. Veel muzikanten zijn tegenwoordig over het paard getild. Of worden eigenlijk over het paard getild. Neem een Jasper Erkens, dat jochie dat op Werchter mocht komen, ver-schrik-ke-lijk! Of Milow, met die hit van een cover. Zo zijn er velen, je ziet ze dagelijks bij De Wereld Draait Door, wat ik overigens een geweldig programma vind. Neem zo’n Wouter Hamel, Lucky Fons III, Selah Sue, Lady Linn. Je ziet ze alleen op tv, ‘jullie zijn de sterren van vandaag’ wordt ze daar verteld, maar dat kunnen ze helemaal niet waarmaken. Ze maken gewoonweg slechte muziek, en slechte muziek hangt me zo langzamerhand de kloten uit.”

(Een van de vele) Top 5 allertijden van Herman Brusselmans
1. Always The Sun - The Stranglers
2. Seven Seas - Echo & The Bunnymen
3. What Should Be Done - Uriah Heep
4. Silver Blue and Gold - Bad Company
5. The Lemon Song - Led Zeppelin