Vinylfanaat Gertjan van Beijnum

Gertjan van Beijnum (54) heeft twee passies: glas-in-lood én vinyl. “Muziek is een leuke manier om iemand te leren kennen. Kijk je in iemands platenkast, dan weet je wie hij is”.

”Sorry hoor, maar nou moet-ie echt even harder.” Op de oude Thorens-draaitafel (een TD 160 MKII ) draait Yo’ Mama van Zappa’s klassieker Sheik Yerbouti. Gertjan van Beijnum zingt zachtjes mee. Zijn charmant rommelige appartement, verstopt in de krochten van een oud klooster in hartje Den Bosch, ademt muziek. Overal hangen luidsprekers, aan de muur beelden van Zappa en Beefheart, in het middelpunt een uitpuilende platenkast. Ook in de boekenkast veel muziek, zoals Deelders Jazz en Vinylfanaten van Robert Haagsma. In een hoekje wacht een nóg betere Thorens op het juiste snoertje.

Glaslicht

Naast muziek heeft de kleurrijke 54-jarige Bosschenaar nog een passie: glas-in-lood. De ramen in zijn huiskamer zijn behangen met eigen glaswerk. “Zie je hoe het zonlicht erop valt? Over een uur zijn de kleuren weer anders. Licht maakt glas-in-lood spannend.”

Een paar jaar geleden maakte de Bosschenaar van zijn hobby zijn beroep. Zijn eenmansbedrijfje Glaslicht werd een succes, het kan de aanvragen nauwelijks aan.

Cassettebandjes

Dan die andere passie: muziek, bij voorkeur op vinyl. Van Beijnum werd een verzamelaar dankzij het cassettebandje. “Lange tijd had ik alleen cassettes. Ik kocht lege bandjes en gaf die aan mensen met het verzoek een doorsnee van hun verzameling op te nemen. Op die manier heb ik enorm veel muziek leren kennen. En het is een leuke manier om iemand te leren kennen: kijk je in iemands platenkast, dan weet je wie hij is.”

Vinylcollectie

Het cd-tijdperk heeft hij nauwelijks meegemaakt. “Toen de cd kwam, deed iedereen zijn platen weg. Toen ben ik overgeschakeld op vinyl. Ik kocht voor een prikje hele collecties op.” Van Beijnum heeft een indrukwekkende vinylcollectie opgebouwd, vooral pop en rock uit de jaren ’60 tot en met ’80.

Van Alquin tot Neil Young, van Kevin Ayers tot Tom Waits, van Allman Brothers tot heel veel Zappa, van Ben Webster tot (veel) Robert Wyatt (favoriet: Rock Bottom uit 1974).

Habbekrats

Bijna alles kocht hij voor een habbekrats in platenzaakjes of op rommelmarkten. “Goedkoop mooie platen scoren is een uitdaging. De laatste trotse aanwinst: Tago Mago van Can. Soms ga ik over het “vinylbudget” heen. Voor de nieuwe Radiohead bijvoorbeeld, die móet ik op plaat hebben, of voor bijzonder wit spul van Zappa. Die koop je natuurlijk niet voor een paar stuivers. “

Peperdure prullaria

Zelden koopt Van Beijnum een cd. “De cd vond ik eigenlijk direct peperdure prullaria. De plaat heeft alles; een betere sound, een fascinerende hoes, het ritueel. Als we hier in de zomer met z’n allen buiten zitten, sleep ik graag mijn Philips-buizenradio met platenspeler naar buiten om singeltjes te draaien. Iedereen vindt dat prachtig.”

Weggeefwinkel

In de glaswerkplaats van de Bossche glazenier staat alleen een simpel cassettespelertje. “Ik draai ongezien stapels oude cassettes die ik krijg van mensen die ze weg willen doen. Is het niks, dan gooi ik het meteen weg. Platen weggooien? Nee nooit! Als de muziek me niet bevalt, gaan ze gewoon naar de weggeefwinkel.”