Luxman C-700u, M-700 en D-06u

De ‘gouden’ audiojaren 70 en 80 waren letterlijk en figuurlijk het paradijs voor de kwaliteitsbewuste muziekliefhebber. Het aanbod was groot, de thuisacceptatie hoog, financiële armslag was vaak nog ruimschoots aanwezig en de kwaliteit van de producten was  bovengemiddeld hoog. Ook bezaten veel apparaten uit die tijd een duidelijke muzikale inslag en werden in veel gevallen nog gebouwd in hetzelfde land als ook het ontwikkelteam en de rest van de onderneming waren gevestigd. Vooral oudere muziekliefhebbers dromen nog regelmatig over de vele prachtige producten uit die periode en treuren om de leegte die ze na hun vertrek gaandeweg hebben achtergelaten. Gelukkig laat het hier gepresenteerde testdrietal  zien dat het ook anders kan en dat inmiddels bijna in verval geraakte hifi dromen, ook anno 2015 nog steeds mogelijk zijn.

Verbittering
‘Ah’, zucht u nu. ‘Maar dat heb ik toch al veel vaker gezien. Dat zijn van die internationale investeerders die weer eens een oude legendarische merknaam opkopen, een handvol bekende ontwerpers inhuren, het oude designstramien in een nieuw jasje gieten en de productie in een lage lonenland laten uitvoeren. Vervolgens worden de producten tegen een eigenlijk veel te hoge prijs aangaande de werkelijke kwaliteit op de markt gezet en worden in diverse groot en slim opgezette reclamecampagnes, de nieuwe kleren van de keizer aangeprezen. Als je zo’n product dan uiteindelijk zelf eens uit gaat proberen, is het huilen met de pet op. Het lijkt inderdaad in eerste instantie althans qua uiterlijk veel op het vroegere origineel. Totdat je het product dan uit de doos tilt en het kastje bijna niets meer blijkt te wegen en de behuizing bijna indeukt van het enkel nog maar vastpakken! Over de weergave zelf wil ik maar geen woorden vuilmaken want dan krijg je pas echt de tranen in je ogen. Dus mijnheer de journalist, ik hoop dat u mij dit keer weer eens echt blij kunt maken. Anders blijf ik maar zo dagdromen over die lang vervlogen tijden en denken dat vroeger alles zoveel beter was.’

Audioscript
Hoewel bovenstaand relaas fictief is, schuilt er helaas wel een kern van waarheid in. Want wie vandaag de dag in de winkelschappen naar de zogenaamde ‘oude’ namen zoekt, zal merken dat naast het feit dat er veel zijn verdwenen, de meeste overgebleven inmiddels niet meer in het bezit van de originele familie of eigenaar zijn. Dat echter nog niet alles verloren is blijkt al snel wanneer ik kennis maak met het ter test aangeboden gloednieuwe Luxman trio. Want met één enkele klap, of zeg maar zelfs met een stofwolken opwekkende dreun, ben ik ineens weer terug en sta midden in de gouden audiojaren 70 en 80! Niet zo verwonderlijk wanneer niet alleen blijkt dat Luxman met haar oprichtingsjaar in 1925(!) tot één van de oudste nog bestaande audiobedrijven ter wereld te behoren, maar zelfs de nieuwe importeur  wederom weer Audioscript is genaamd en ook nog eens in het oorspronkelijke Loosdrecht is gevestigd?! Wat is hier in hemelsnaam aan de hand? Een slimme marketingtruc? Nee, niets van dat alles, want hoewel vooral de ouderen onder ons nog zullen weten dat de toenmalige Audioscript eigenaar, de heer Jacques Cluysenaer, al vele jaren geleden overleden is. Zal het waarschijnlijk niet of veel minder bekend zijn dat er ook een door hetzelfde audiovirus besmette kleinzoon Marc Cluysenaer bestaat. In dit geval kruipt het bloed waar het niet gaan kan en heeft deze Marc na jaren van fanatiek hobbyisme, recent besloten om het levenswerk van zijn bekende grootvader voort te zetten. En of dat nog niet genoeg is blijkt ook oud Audioscript algemeen verkoopleider Hans van Eijk (vroeger ook vaak Mister Lux genoemd), weer van de partij te zijn. Hierdoor wordt op dezelfde (heerlijk) fanatieke wijze als in de vroegere jaren, alles uit de doos gehaald, getest en voorzien van Audioscript stickers met maar liefst 5 jaar garantie! Hollands glorie in optima forma dus.

De kunst van het verpakken
Het Japanse Luxman staat net als bijvoorbeeld directe collegamerken als Accuphase en Teac/Esoteric, hoog op de Japanse high-end audioladder en dat is niet voor niets. Want Japanse perfectie is iets heel bijzonders wat iedere keer opnieuw weer verrast door zijn extreem hoge graad aan zorgvuldigheid. In dit geval begint het feest zelfs al bij het uitpakken van de drie nogal forse dozen. Zo blijkt er na het openklappen van de flappen van de grote buiten transportdoos, nog een binnendoos onder te zitten. ‘Nou’, denkt u nu vast - ‘dat komt toch veel vaker voor?’ En gelijk heeft u, ware het niet dat in deze tweede doos nog een derde doos verborgen zit! Net als ik denk dat ik nu dan wel de apparaten zelf te zien zal krijgen, blijken deze op kunstige wijze in nog veel meer zorgvuldig aangebracht verpakkingsmateriaal te zijn ondergebracht. Buiten het feit dat een verpakking natuurlijk enorm belangrijk is om een product zonder schade bij de eindgebruiker aan te laten komen, kan in dit geval bijna van een kunstvorm gesproken worden. Want het is bijna ongelofelijk hoe precies en zorgvuldig letterlijk ieder onderdeel in zijn eigen kunstig gevouwen materiaal verpakt zit. Een beleving die zelfs al in dit prille stadium van de test al in hoge mate bijdraagt aan het bijzondere gevoel dat er daadwerkelijk iets bijzonders voor je komt te staan.

C-700u
Iets waar ik zeker niet in teleur wordt gesteld, want zodra ik als eerste de bijna ogenschijnlijk uit één blok aluminium vervaardigde 14,6 kilo zware C-700u voorversterker (13 cm hoog, 44 cm breed en 43 cm diep) uit de doos heb getild, ben ik echt sprakeloos. ‘Wauw’ roep ik met fonkelende ogen van verrukking, ‘wat een geweldige kwaliteitsbeleving en wat een prachtig materiaalgebruik’! De vormgeving grijpt meteen stevig terug naar de oorspronkelijke Luxman stijl uit vroegere jaren, maar dan wel met een heel mooi subtiel gedoseerde 2015 look and feel. Want niet alleen voelt ieder bedieningselement aan alsof het voor de eeuwigheid is gemaakt, maar draait en drukt ook bijzonder precies en soepel. De beleving wordt nog verder verdiept door het feit dat werkelijk nergens een ontsierende schroef zichtbaar is en de behuizing op smaakvolle wijze in twee fysiek anders aanvoelende oppervlakken is onder verdeeld. De zeer blank, bijna wit aluminium voor-, achter- en zijpanelen, blijken bij nader onderzoek met een zeer fijne korrel te zijn geparelstraald. Hierdoor is een heel fraai bijna mat oppervlak ontstaan wat prachtig contrasteert met het naadloos ingelegde bovenpaneel. Een oppervlak wat als contrast op subtiele wijze blijkt te zijn geborsteld, waardoor een net wat meer glanzend oppervlak is ontstaan. Gelukkig blijft het niet bij geraffineerd uiterlijk vertoon, want ook qua uitrusting blijkt deze volledig analoge voorversterker heel compleet te zijn. Zelfs zo compleet dat de puristen onder ons er waarschijnlijk van zullen gruwen! Op de zeven lijningangen (twee gebalanceerd) en de vier lijnuitgangen (ook twee gebalanceerd), zal nog niemand iets afdingen. Maar wanneer blijkt dat de C-700u ook van een overigens wel uitschakelbare toonregeling, een balansregelaar en zelfs een loudness toets is voorzien, wordt het voor velen onder ons toch een heel ander verhaal. Op zich kan ik daar zelf verregaand in meegaan en dat komt zeker ook omdat ik natuurlijk gemakkelijk praten heb. Ik ben namelijk de gelukkige bezitter van een fraaie aparte luisterruimte die akoestisch is geoptimaliseerd en speel doorgaans alleen goed opgenomen software af. Maar wat als je juist van meer commerciële muziekstromingen houd (die doorgaans minder goed zijn opgenomen) en een  normale woonomgeving bezit? Een omgeving waarbij je ook met de rest van de gezinsleden rekening moet houden en alles niet zo ideaal kan worden opgesteld als je zelf eigenlijk graag zou willen? Dan wordt het toch al snel een heel ander verhaal. In dat soort situaties kunnen voorzieningen als een toonregeling en balansregelaar het luisterplezier in bepaalde gevallen best verhogen. Naast de overzichtelijke voorzijde met maar relatief weinig knoppen en een achterzijde die volgens het audioschoolboekje is ingedeeld, heb ik toch ook wel wat kritiek. Want de niet verlichte tekst onder het vergrootbare(!) okergele LED display, is minder goed afleesbaar. Alleen van 50 cm afstand of nog dichterbij en voorzien van voldoende omgevingslicht, kun je de omschrijvingen pas lezen. Gelukkig is het informatie die je niet continu per se hoeft te weten, maar toch. Gelukkig is de metalen afstandsbediening dan weer wel prachtig vormgeven en helemaal op niveau. 

Techniek

Onderhuids heeft de volledig solid state uitgevoerde Luxman alweer zijn 4e generatie ODNF (Only Distortion Negative Feedback) circuit geïmplementeerd. Naast het feit dat het ervoor zorgt dat de tegenkoppeling alleen de vervorming componenten reduceert en de rest van het signaal niet aantast, zou het ook voor een hogere muzikaliteit en betere accuratesse moeten zorgen. Eveneens fraai is het direct van topmodel C-900u afgeleide volumecircuit Lecua 1000. Naast een hele fijnzinnige volumeregeling zonder kanaalafwijkingen, is dit circuit ook bijzonder ongevoelig voor trillingen en blijft de geluidskwaliteit ongeacht de volumestand, altijd hetzelfde en op het hoogste niveau. Korte signaalwegen en een forse en ruim overbemeten CI transformator zorgt tenslotte voor zowel een schone als zeer stabiele stroomleverantie.

M-700u
Hoewel de stijl en afwerking in basis hetzelfde zijn, is de bijzonder robuuste M-700u stereo eindversterker (19 cm hoog, 44 cm breed en 42,7 cm diep), aanmerkelijk rustiger en in mijn opinie meer evenwichtig vormgegeven als de bijbehorende C-700u voorversterker. Zo heeft het front twee diepliggende nogal helwit verlichte VU meters die een mooie ‘analoge’ visuele indicatie geven van het op dat moment geleverde uitgangsniveau. Verder heeft de voorzijde naast een stand-by toets, enkel en druktoets voor de ingangskeuze (RCA of XLR) en een exemplaar om de verlichting van de VU meters aan met ingeschakelde wijzers, uit met inschakelde wijzers of alles helemaal uit te schakelen. Wat ik hier echter mis, zeker gezien de hoge intensiteit van deze verlichting, is een mogelijkheid om de sterkte in enkele stappen of traploos te regelen. Heel erg indrukwekkend is verder de behuizing zelf. Een kast die nog meer dan bij de voorversterker, uit één blok aluminium lijkt te zijn vervaardigd. De aanwezige naden zijn dan ook echt haarlijntjes in plaats van de normaliter bij de meeste merken aanwezige naden. De gelaserde ventilatieopeningen in het bovenpaneel zien er mede door de dikte van het paneel, zelfs nog indrukwekkender uit! Een soliditeit die nog eens extra wordt benadrukt door het serieuze gewicht van 27,5 kg. Daarbij heeft deze M-700u op het eerste gezicht slechts een doodnormaal vermogen van 2 x 120 watt aan 8 Ohm, wat echter bijna verdubbeld tot een solide 2 x 210 watt aan 4 Ohm. Voor wie denkt dat dit mogelijk niet toereikend zou kunnen zijn, heeft deze stereo eindversterker nog de optie om er middels een schakelaar aan de achterzijde, een mono eindversterker van te maken. In dat geval is er sprake van een bijzonder krachtige 420 watt per kanaal aan 8 Ohm, terwijl zelfs nog aan een zeer lage 1 Ohm maar liefst 840 watt bij de luidsprekerklemmen ter beschikking staat. Een gewichtige 550 VA transformator met uitgebreide regulatie zorgt tenslotte voor een rotsvaste stabiliteit aan zelfs moeilijke belastingen. In het ontwerp zijn naast een hoge stroomleverantie en stabiliteit, trouwens ook uitgebreide maatregelen genomen om een heel puur signaal te kunnen leveren. Niet alleen zijn de signaalpaden daarom zo kort als maar mogelijk gehouden, maar is ook uitgebreid onderzoek naar de klankmatige eigenschappen van de componenten en een zo ideaal mogelijke print lay-out gedaan. De achterzijde bezit tenslotte naast een dubbel paar single ended (RCA) en gebalanceerde (XLR) ingangen, ook de mogelijkheid om de fase te inverteren. Pal daarnaast zijn zowat de allergrootste luidsprekeraansluitingen gemonteerd die ik tot op heden heb gezien. De knoppen zijn namelijk echt groot en bieden mede door de goed gekozen ergonomie, een zeer goede grip om spades met maar weinig krachtsinspanning muurvast te zetten. Uiteraard kan ik er ook nog van banaanstekkers gebruik worden gemaakt.

D-06u
De nieuwste loot aan de respectabele Luxman stam, is voor velen onder ons misschien ook de meest verrassende. Want deze D-06u volgt nog steeds en wat mij betreft gelukkig, de aloude Japanse traditie van het vervaardigen van werkelijk topkwaliteit SACD spelers! Onlangs sprak ik op een buitenlandse reis een gewaardeerde collega die schrijvend voor een ander magazine, bijna niet kon geloven dat er ook vandaag de dag nog steeds belangstelling is voor discmedia. Ook al wil de industrie ons graag wat anders doen geloven, ook anno 2015 wordt er wereldwijd toch nog echt veelvuldig van fysieke media gebruik gemaakt. Vooral in kwaliteitsbewuste en meer conservatieve landen als bijvoorbeeld Japan, Duitsland en Scandinavië, wordt nog volop van topklasse CD en SACD spelers gebruik gemaakt en dat met een goede reden. Wie een Luxman D-06u namelijk zelf eens voor zich zou hebben staan, zal meteen een soort van ‘aha’ gevoel krijgen. Want in tegenstelling tot een groot deel van de (SA)CD spelers van de laatste generatie die helaas vaak met slechte en goedkope plastic multidisc loopwerkjes zijn uitgerust, ademt deze ‘Lux’ nog echt de status en grandeur van de hoogtijdagen van de CD uit. Buiten het feit dat ook dit apparaat weer die superieure Luxman afwerking bevat en met 15,7 kg, de weegschaal flink laat doorzwiepen, bezit deze speler ook een echt metalen loopwerk. Het gaat hier om het ‘Luxman Original Disc Transport Mechanism’ en dat blijkt te zijn voorzien van een werkelijk geruisloos lopende lade die aan het begin en eind zelfs voornaam afremt. Hierdoor treedt niet alleen ogenblikkelijk het gevoel op dat je echt wat bijzonders in handen hebt, maar besef je ook meteen dat dit tactiele gevoel niet alleen voor een retromedium zoals de platenspeler is bestemd. Ook CD en SACD spelers uit de jaren tachtig en negentig gaven toen dat zelfde trotse gevoel en het is fijn dat Luxman, samen met nog best een behoorlijk grote groep, dit tot de dag van vandaag weten vast te houden. Gelukkig is er nog meer reden tot vreugde. Zo is de bediening net zo ongecompliceerd en razendsnel als (SA)CD spelers altijd al bezitten en is het weer één van die intuïtieve apparaten die precies doet wat je ervan verwacht. Wat de speler extra aantrekkelijk maakt, is dat u er door middel van een optische, coaxiale of USB ingang, ook nog de nodige externe bronnen op kunt aansluiten en de speler dus ook heel goed als DAC kunt gebruiken. Resoluties tot zelfs 32 bit 352,8 kHz via PCM en 5,64 mHz voor DSD worden hierbij ondersteund en dat maakt deze D-06u goed universeel inzetbaar.

Onderhuids
Wie een kijkje onder de solide kap neemt, ziet een typisch Japanse high-end opbouw onderverdeeld in verschillende compartimenten. Zo zijn zowel het geheel afgeschermde loopwerk, voeding, display en analoge en digitale deel geheel van elkaar gescheiden. Bijzonder is dat voor het digitale gedeelte van een combinatie van Burr Brown PCM1792A en Texas Instruments TAS3152 D/A-converters gebruik word gemaakt. Hierbij zijn aanvullend een drietal filter opties voor het PCM signaal en twee voor DSD aanwezig. Jitter wordt op drie manieren gereduceerd. Bij USB signalen door een gespecialiseerde DSP met asynchrone communicatie, voor CD en S/PDIF signalen door de ingebouwde DAIR precisie klok en voor SACD door een speciaal ontworpen jitter reductie chip. Een aanvullende klokmodule verbeterd tenslotte de nauwkeurigheid van de complete signaaldoorvoer. De grotendeels discreet opgebouwde analoge uitgangstrap is last but not least voorzien van topklasse componenten ondergebracht in een gebalanceerd circuit en voorzien van een gereguleerde, overbemeten voeding.

Luisteren

Net als verschillende grote en langer meelopende audiomerken, hebben ook Luxman audioproducten al sinds jaar en dag een eigen herkenbare klanksignatuur. In grote lijnen zou je deze balans kunnen omschrijven als vloeiend, klankkleurrijk, melodieus, muzikaal en omarmend. Het is deels een soortgelijke klankindruk waarom bepaalde mensen zich tot platenspelers of andere analoge bronnen aangetrokken voelen. Het is echter ook een richting en beleving die zo’n beetje haaks staat op merken die voornamelijk aspecten als accuratesse, opperste neutraliteit, snelheid, strak en ultiem gecontroleerd nastreven. Uiteraard wil ik hiermee niet zeggen dat Luxman hier niets mee zou hebben, maar de nadruk ligt hier toch duidelijk meer op het emotioneel geraakt worden en beleven en minder op de technische/audiofiele aspecten van onze hobby. Als eerste SACD besluit ik te beginnen met de allereerste Turtle Records ooit. De kenner weet dan al meteen dat ik het over Tony Overwater en zijn album ‘Op’ (Turtle Records TR 0008) heb. Samen met kompanen Wim Kegel op drums, Maarten Ornstein op tenor saxofoon, klarinet en bas klarinet, Ernst Reijseger op cello en Ack van Rooyen op vleugelhoorn, is mede door de fantastisch natuurlijke registratie van balance engineers Bert van der Wolf en Fir Suidema en producer Harry van Dalen, een werkelijk grensverleggende productie ontstaan. Ook vandaag de dag is dit album uit alweer april 2000, nog steeds een schoolvoorbeeld van een bijzonder realistisch geregistreerde productie.

Wanneer ik begin met het beroemde Laverne walk op de CD laag, blijkt al vanaf de allereerste noot dat het Luxman trio zich hier uitstekend bij thuis voelt. Want of het nu de uitmuntend op deze SACD geregistreerde schaalgrootte is, de grote dynamische contrasten, de op natuurlijke wijze volle en rijke klankkleuren en niet te vergeten de tastbare ruimteafbeelding is, deze apparaten draaien er hun hand niet voor om. Na Laverne walk, komt Two little pearls, daarna Tricotism en al snel volgen ongemerkt ook de andere nummers en is het complete album zonder ergernis of ongewenste afleiding compleet uitgedraaid! Een heel goed begin. Vooral omdat het aangeeft dat de apparaten zowel synergie als een grote muzikale betrokkenheid bezitten. Daarna is de SACD laag aan de beurt en hè, hè, eindelijk weer eens een discspeler waarbij de meerwaarde van SACD ten opzichte van CD goed hoorbaar is! Dit lijkt vanzelfsprekend maar is in de praktijk van de laatste 10 jaar toch redelijk zeldzaam gebleken. Niet dus bij deze D-06u, die ook bij alle andere tijdens deze test gedraaide albums, duidelijk de extra meerwaarde van dit medium kan laten horen. Voor de vele ‘foute’ of beter gezegd minder adequate SACD spelers, lijkt de muziek vaak te soft en inspiratieloos te worden gepresenteerd. Bepaalde weergaveartefacten zoals hardheid of glazigheid worden dan inderdaad in bepaalde mate onderdrukt, maar de zin om naar muziek te luisteren evenzeer. Het mooie van deze D-06u vind ik dat zowel de werkelijke muzikale zachtheid, als omlijning, puntigheid, expressie en een zeer goed gelaagd 3D ruimtebeeld in tact worden gelaten. Dat gepaard aan een wat hogere resolutie en fijnzinnigheid maken van deze Luxman echt een genietmachine. Ook het als volgende gedraaide Blue Note album van stergitarist Bireli Lagrene – Standards (CD 0777-7-80251-2-2) is muziek die zich ten volle thuis voelt bij deze gerijpte Japanse componenten. De sfeer van relaxt spelende muzikanten in een prettige ambiance, staat wederom als een huis en van het eerste tot het laatste nummer nodigt de set uit om verder te luisteren.

Minpunten?
Dus alles is hoera en hosanna aan dit duidelijk met liefde voor muziek ontworpen drietal? Nee, toch niet helemaal en dat kan misschien ook wel niet eens. Naast de toch respectabele prijs van € 8.000,- per apparaat, moet je als ontwerpteam toch nog steeds bepaalde keuzes maken. Aan het begin van het luisterdeel omschreef ik al de basisklank van Luxman ten opzichte van bepaalde concurrenten en precies op die aspecten moeten deze muzikaal georiënteerde componenten in beperkte mate pas op de plaats maken. Zowel bij Tony Overwater, Bireli Lagrene als de vele andere gedraaide albums, komt goed naar voren dat deze 700 serie op aanstekelijke wijze de ziel en boodschap in de muziek bewaard. Het is ook beslist geen nerveus trio en ik denk dat vele muziekliefhebbers dit gewoon hele mooie spullen zullen vinden. Maar bekijk ik de prestaties op absolute wijze, dan ontbreekt het bij de M-700u eindversterker soms net een beetje aan bite, ultieme dynamische expressie en gecontroleerde drive in met name de lagere regionen. De C-700u voorversterker is net wat neutraler en bezit nog wat meer totaalevenwicht. Maar alleen wel als je de toonregeling niet gebruikt en de ‘line straight’ inschakelt. Doe je dat niet dan is het geluid duidelijk wat minder transparant, minder los en ook minder 3D ruimtelijk. Dit vind ik een serieus minpunt, want als je voor een voorversterker als deze C-700u kiest, wil je natuurlijk niet dat je gehoormatig inlevert als je van de toonregeling gebruik gaat maken. Voor de rest is ook dit apparaat een toonbeeld aan evenwichtige muzikaliteit en geeft het ongeacht de muziekstijl, de weergave alle ruimte. De ster van dit gezelschap is wat mij betreft de D-06u SACD speler. Dit is gewoon een fantastisch apparaat wat vele gelijk geprijsde streamers pas op de plaats laat maken en pijnlijk duidelijk hun gebrek aan integratie, weergeven van fijne tonale gradaties en tastbaarheid laat ervaren. Maar… naast het fraaie discloopwerk blijkt een belangrijk deel van de Luxman bezieling ook in het DAC gedeelte te zitten! Want ook met een mooie streamer die echter wel een aparte DAC nodig heeft zoals bijvoorbeeld een Aurender X100, weet de D-06u meer dan uitstekend te presteren. Iets wat de functionele inzetbaarheid beslist nog verder vergroot en dit apparaat tot één van de beste spelers in zijn klasse maakt.

Conclusie
Ondanks de kleine handvol negatieve eigenaardigheden (te fel verlichte VU-meters eindversterker, slechte afleesbaarheid van bepaalde functies voorversterker, waarneembaar kwaliteitsverlies bij gebruik van toonregeling voorversterker,), behoren de Luxman C-700u voor-, M-700u eindversterker en D-06u SACD speler wat mij betreft toch tot de eredivisie van groots presterende audiocomponenten. Want wat heb ik veel plezier gehad met zowel de afwerking, vormgeving, materiaalkeuze, tactiel bedieningsgevoel en natuurlijk de prettige omarmende en aanstekelijke weergave. Deze Japanse kwaliteitsproducten zijn daarbij feitelijk een hedendaagse presentatie van kwaliteiten die zo’n 30 jaar geleden nog heel gewoon waren, maar tegenwoordig alleen nog tegen (zeer) veel hogere prijzen verkrijgbaar zijn. Zoals met alles zal de klankmatig verzadigde en meer op muzikaliteit geënte presentatie niet ieders cup of tea zijn. Maar het is wel perfect in overeenstemming met wat deze apparaten al aan de buitenkant uitstralen. ‘What you see’ is in dit geval werkelijk ‘what you get’ en daar is in dit geval helemaal niets verkeerds aan!

Prijzen
Luxman C-700U voorversterker € 8.000,-
Luxman M-700U eindversterker € 8.000,-
Luxman D-06U SACD-speler € 8.000,-

Distributeur:
Audioscript, Tel: +32(0)-476924477 (verkoopagent Hans van Eijk)
www.audioscript.nl