Het wel en wee van de lp

Zoals u weet zijn wij al enige tijd bezig met het produceren van lp’s, maar hadden in onze Reference Room nog nooit een behoorlijke high-end platenspeler. Totdat ik beslag kon leggen op een oude EMT type 938 uit 1980 die alweer enige tijd bij mijn mastering engineer stond.

Ik kreeg naar aanleiding van het vorige artikel in Music Emotion over deze platenspeler een telefoontje van een oudgediende van Veronica die, zoals men mij informeerde, de voormalige Veronica studio aan het nabouwen is. Er was een plaatsje gereserveerd voor mijn EMT platenspeler naast een exemplaar die ze ook al hadden verworven. Om het kort te houden wat ik ook beargumenteerde, hij was zo mooi en ik heb hem net enz., maakte niet uit. Hij moest en zou deze hebben. Als oud DJ kon ik haast niet anders dan de EMT een andere baas te geven…

Dr. Feickert Woodpecker
Bovenstaande was voor mij de reden om het nu eens goed aan te pakken. Ik ben naar een hifiwinkel gegaan om eens te kijken welke platenspelers anno 2015 geadviseerd worden. Het lot is gevallen op de Dr. Feickert Woodpecker tezamen met de cartridge The Crimson van Van den Hul die ik al in bezit had. Ik heb nu in 2015 dus een top reference draaitafel in bezit. Alleen omdat de EMT type 938 een geïntegreerde phonoptrap heeft en uiteraard de Woodpecker niet, heb ik een Grandinote Celio aangeschaft.

Nessie
Om nu steeds mijn acht zelf geproduceerde lp’s te gaan draaien, is wel een beetje veel van het goede. Gelukkig kwam daar een verlossend telefoontje van een verzamelaar of ik geïnteresseerd was om 250 lp’s over te nemen. Even later kijk ik naar drie volle verhuisdozen met werkelijk de top van een zeer bloemrijke lp periode. Je haalt een of meerdere platen uit de hoes en teleurstelling wordt je deel… Stof, stof en andere vettige aanslag, eigenlijk zijn ze onbespeelbaar. Vroeger waste ik zelf de platen met de hand, maar gezien de hoeveelheid die nu voor mijn neus staat, is dat natuurlijk onbegonnen werk.

In het weekend van 3 en 4 oktober stonden wij op de Westdeutsche HiFi Tage in Bonn en daar had men een aantal van die automatische platenwasmachines bij elkaar gezet. Keuze genoeg vanaf Ä 350 tot ruim over de Ä 2000. Daar heb ik een tijd staan kijken wat de resultaten ervan waren en Uwe Draabe van Nessie (Draabe Technologies GmbH) was zo vriendelijk om onze demo platen een nieuw leven te geven. Terug in Nederland nam ik contact op met Jan van Beter Beeld en Geluid in Zevenbergen met de vraag of hij de Nessie in zijn winkel had staan: “Ja,” dat had hij. “Ik moet toch naar Friesland zal ik deze Nessie bij je brengen zodat je de net aangeschafte platencollectie een reinigingsbeurt kan geven?”… Nou graag! Daar staat hij nu naast mijn hifi racks en ik ben maar eens begonnen met deze enorme klus.

Echt schoon

Echt schoon
De eerste lp welke ik op de Nessie leg, is er een van de Eagles met een profetische titel ‘De Long Run’ ja en ik kan u zeggen dat gaat het ook zeker worden. In het kort komt het er op neer dat je de lp op de draaitafel van de Nessie legt (de naam Nessie is gebaseerd op het monster van Loch Ness) je draait de borstel arm op de lp, plaatst de puck over de spindel heen en doordat de randen zijn voorzien van rubber, kan er geen reinigingsvloeistof op het platenlabel komen. Dan druk je op de aan knop en de zaak gaat draaien. Eerst een stuk naar links en dan weer een stuk naar rechts, goed is te zien hoe de vloeistof zich netjes verspreid over de lp. Even later knippert het lampje niet meer en wordt het nu tijd om de borstel terug te draaien en de afzuiger te plaatsen. Deze laten we een aantal rondjes draaien en vervolgens is de lp echt schoon en ziet er als nieuw uit.

Om voor mijzelf te bewijzen of het werkt, heb ik een opname gemaakt van de eerste afspeelsessie, zonder reiniging, daarbij hoor je spetters, knetters, noem het maar op en je krijgt een vette naald, welke ik ook weer moet reinigen. Nu de tweede sessie na reiniging van de lp ,dan klinkt de lp eigenlijk best wel mooi, spetters zijn weg en het is eigenlijk een bijzondere gewaarwording… dat het werkt, dat is duidelijk!

Nu word ik een beetje ondeugend en wil ik de limit van de Nessie gaan bereiken, ik pak uit de stapel lp’s een buitengewoon vieze, maar ook redelijk beschadigde lp. Zo te zien zo uit de disco kelders van de jaren ‘70, het gemorste bier dampt er bij wijze van spreken nog vanaf en daarnaast vette vingers en asresten duidelijk nog herkenbaar. Oké op de Nessie, maar nu moet ik toch wel twee sessies doen om hetzelfde resultaat te bereiken. Krassen en andersoortige beschadigingen krijg je helaas niet weg met de Nessie, maar de lp… je houdt het niet voor mogelijk, oogt als nieuw er blijven nu ook geen vieze resten achter op de naald en is de lp eigenlijk wel heel goed bespeelbaar. Overigens de naald is natuurlijk een grote verzamelaar van vuil uit de groeven van een lp. Nu ik zo met die reiniging bezig ben, realiseer ik me dat het regelmatig controleren van de naald een must is. Dat geldt niet alleen voor oude, maar ook voor nieuwe persingen van lp’s. Er zit op nieuwe lp’s altijd een klein laagje olie welke samen met stofresten een aardige smurrie kan veroorzaken op een lp.

Verkocht
Met bovenstaande wetenschap ben ik nu mijn eigen lp’s ook aan het wassen en dat blijkt niet verkeerd te zijn. Nu de vraag… Is het economisch verantwoord om een lp wasser aan te schaffen? De Nessie bijvoorbeeld kost een aardige duit rond de € 1900. Ik denk van wel, zeker met mijn nieuwe (oude) aangeschafte collectie is het een must. Ook voor de lp liefhebber die zijn lp collectie beschouwd als het zwarte goud en er dus alles aan doet om de lp’s in topconditie te behouden. Zoals gezegd klinkt de lp na een goede reinigingsbeurt weer als nieuw.

Het is duidelijk, ik ben in ieder geval verkocht.

Fritz de With, Balance Engineer STS Digital