Review: Meridian Reference Two Channel Power Amplifier 857

Als de Meridian Reference Two Channel Power Amplifier 857 voor mijn neus staat realiseer ik mij dat het inmiddels veertig jaar geleden is dat ik de eerste versterker van Allen Boothroyd en Bob Stuart onder de naam Meridian in handen had. Het waren in die tijd smalle, bruin gekleurde kastjes die de type nummers 101 voor de voorversterker en 103 voor de eindversterker droegen. Met een losse voeding waarin in 1977 al een ringkerntransformator zat om de kastjes heel plat te kunnen houden. In die tijd kon ik niet vermoeden dat het duo waarbij Boothroyd tekent voor het design en Stuart voor de techniek zou uitgroeien tot een zo belangrijke speler op het gebied van streaming, home cinema en actieve luidsprekers. Begrippen die toen nog niet eens bestonden. Des te leuker om na veertig jaar weer eens de oren te mogen verwennen met een eindversterker van de heren uit Huntingdon, gelegen in het Engelse graafschap Cambridgeshire en thuisbasis van heel veel audiomerken.

Meridian 857: het heden

De bruine kastjes zijn vervangen door een zware constructie van aluminium, staal en glas waarin een beest van een versterker huist. De Meridian Reference Two Channel Power Amplifier 857, zoals hij voluit heet, levert een vermogen van twee keer 250 Watt aan 8Ω, twee keer 500 Watt aan 4Ω en als hij wordt gebridged loopt het vermogen op tot 1000 Watt aan 4Ω. De uitgebreide Engelse handleiding laat zien op welke manier de 857 kan worden aangesloten op luidsprekers en als ik echt heel gek zou willen doen dan kan ik mijn speakers tri-ampen met zes eindtrappen. Los van het feit dat het erg kostbaar is lijkt het mij licht overdreven voor mijn appartement.

De voorzijde van de versterker heeft een capacitieve sensor in het midden waarmee de versterker uit stand-by wordt gewekt. De kleur van de sensor geeft aan dat hij stand-by staat (blauw), aan staat (groen), dat de interne koelvinnen gaan draaien (amber), dat hij oververhit is (rood) of dat hij zelf uitschakelt en in de beveiliging schiet (wit). De enige kleuren die ik heb gezien zijn blauw en groen. Dat houdt niet in dat ik niet weet of het draaien van de koelvinnen hoorbaar is, ze zijn ooit gestart op een warme dag terwijl de LED groen bleef. Helaas waren ze duidelijk hoorbaar, zelfs op de luisterplek. Gek genoeg op een moment dat de versterker wel aanstond maar al een uur geen geluid hoefde te geven. Ook In stand-by worden delen van de versterker onder spanning gehouden zodat hij snel op klank is en de levensduur wordt verlengd. Tijdens normaal bedrijf werd hij heel licht warm.

Meridian 857: techniek

De 857 is een volledig gebalanceerde versterker met aan de achterkant  daarvoor XLR aansluitingen en ongebalanceerde busjes (RCA). Als die laatste worden gebruikt maakt de Meridian van het single ended signaal een symmetrisch signaal. De voorkeur gaat voor de 857 uit naar een koppeling op de XLR bussen. De keuze voor RCA of XLR maakt u per kanaal met een switch op de achterzijde. Daar zitten ook de dubbel uitgevoerde WBT-luidspreker aansluitingen, de hoofdschakelaar, de netentree, trigger busjes en de bridge schakelaar. De vier actieve ingangsmodules zijn net als de rest van de versterker thermisch en elektrisch gepaard met elkaar.

De eindtrap zelf bestaat uit in totaal 10 eindtransistoren per kanaal. De versterker schakeling is gelijkstroom gekoppeld en heeft geen condensatoren in de signaalweg. De tegenkoppeling is beperkt in een volgens Meridian uniek ontwerp dat transiënt en intermodulatievervorming laag kan houden. Om op elk moment het maximale vermogen te kunnen halen bestaat de voeding onder meer uit een massieve ringkerntransformator, die waarschijnlijk in zijn eentje grotendeels verantwoordelijk is voor het totaal gewicht van 32 kilo van de 857.

Meridian heeft in de versterker de nodige thermische en elektronische beveiligingen ingebouwd, waaronder drie actieve koelers per kanaal. Zoals gemeld zijn er gebalanceerde ingangen, met een impedantie van 11kΩ en ongebalanceerde met een impedantie van 5,7kΩ. Dat sluit het gebruik van voor/lijnversterkers met buizen eigenlijk uit en vraagt om een lijnversterker die genoeg stroom kan leveren. Het geheel zit verpakt in een zwarte en uiterst stijlvolle behuizing van 440x132x350mm. Naast de standalone versie is er een rack mount 19”versie beschikbaar die net iets meer weegt, namelijk 35 kilo. Handig voor plaatsing van de versterker in kasten bij home cinema of multi-room gebruik.

Meridian 857: de opstelling

De Meridian 857 is een flinke versterker met zijn gewicht en robuuste uiterlijk. Een flinke kast die een plaats kon vinden op mijn rek naast een Pass Labs X250.5 die hij tijdelijk gaat vervangen. Via Crystal Cable luidspreker kabel stuurt hij een set PMC fact.12 luidsprekers en Townshend Audio Maximum Supertweeters aan. De speakers zijn geplaatst op Townshend Podiums voor ontkoppeling van de vloer. De bron is een NAD M50 digitale muziekspeler met M52 opslag.

Daarachter een Metrum Pavane Level 2 DAC en een Audia Flight Strumento No.1 lijnversterker. De kabels tussen die drie apparaten zijn Yter gebalanceerde kabels (dac-lijnversterker-eindversterker). De stroomvoorziening is geschoond met een PS Audio P5 Powerplant, terwijl de Meridian rechtstreeks aan de voor audio gecreëerde groep hangt. Belangrijkste netsnoeren zijn van Crystal Cable, verder van Kemp en Supra. Het rek dat alles met gemak draagt komt van Quadrasprire. 

Review: Meridian Reference Two Channel Power Amplifier 857 - pagina 2

Natuurlijk is de luistersessie niet gebaseerd op een enkele middag luisteren, maar wel op dagenlange muziek- en spraakweergave vanuit digitale bestanden, fm- en internetradio, tv en Chromecast. Alleen is dat niet allemaal te beschrijven en daarom beperk ik mij tot de laatste middag met in het achterhoofd de eerdere resultaten. Duidelijk is vanaf het eerste moment dat de Meridian 857 zich mag scharen onder de krachtige eindversterkers zoals die van Pass Labs, Audia Flight, Classé, T+A en Audionet om wat merken te noemen.

Zich afzet tegen types die veel lager geprijsd zijn, geen buizenkarakter heeft en geen klasse D signatuur draagt. Vergelijkbaar is de Meridian qua klank het meest met illustere merken als Sugden en Naim. De Engelse klank zoals ik die wel eens noem, gebaseerd op een tonaal zuivere weergave die de werkelijkheid dicht probeert te benaderen door fundament te bieden, geen enkel frequentiegebied te bevoordelen, geen overdreven stereobeeld biedt en nooit uit de band zal springen.

Een correcte weergave met een “stiff upper lip” zoals de Engelsen dat zo mooi uitdrukken. Ook Quad en Cyrus zaten altijd in die hoek en vinden hun domicilie in hetzelfde Huntingdon als Meridian. Daarmee is geen eenheidsworst gemaakt door Meridian want hij heeft wel degelijk zijn eigen karakter, al was het alleen maar door dat enorme vermogen dat in reserve wordt gehouden voor dynamische klappers waar andere Britse merken vaak niet aan kunnen tippen. Mogelijk biedt Meridian dat vanwege hun kennis en ervaring op home cinema gebied waar versterker vermogen een belangrijke rol speelt als het gaat om beleving.

Meridian 857: reserves genoeg

Die vermogensreserve wordt per direct aangesproken met de CD “Lento” van de Koreaanse jazzzangeres Youn Sun Nah, waarop het laag niet alleen diep gaat maar ook fors aanwezig is. Daarnaast is er gitaar, piano en slagwerk. Een erg mooie opname die meer aandacht verdient. Trouwens de dame heeft meer van dit soort meesterwerkjes gemaakt. De weergave via de 857 heeft een grote mate van rust, te danken een het fundament dat de versterker biedt. Dat het in de voeding goed zit heeft daar ook mee te maken.

Onrust is vaak het moduleren van vervuiling van de netspanning en het onvermogen de stroomvraag van een luidspreker adequaat op te vangen. Ik hou van fundament, dat is niet hetzelfde als overdreven laag, het is de basis waarop de muziek kan bouwen. Het stereobeeld staat als een rots in de kamer, mooi los van de luidsprekers gekomen en kent de juiste hoogte. De klank is met Youn Sun Nah heel zuiver en prachtig getroffen. Hier staat geen kleine jongen te zweten, eerder een reus die de kleine zangeres letterlijk op één hand kan dragen. Meer piano en een minder geschoolde stem krijg ik op het album “A moment of now” van Viktoria Tolstoy en haar man Jacob Karlzon.

Qua weergave zeker zo mooi als Youn Sun Nah en net zo zuiver. De piano staat als een groot instrument in de ruimte, tegelijk zijn de hoge noten dynamisch aanwezig. Die heldere piano die zo gemakkelijk wordt weergegeven inspireert tot het draaien van “Living” van Jan Gunnar Hoff. Ook dat stelt niet teleur en laat een opnameruimte horen die veel groter is dan bij Karlzon. De microfoons staan verder van de piano af en zo verkrijg ik de indruk een paar rijen naar achteren te schuiven in de zaal. Alweer die rust in de weergave die het solo-instrument alle ruimte geeft die het verdient en niets, helemaal niets toevoegt van de versterker zelf.

Meridian 857: jazz

De Scandinavische invloed blijft bij het Tingvall Trio die de titeltrack van de CD “Beat” laat horen. Piano lijkt de show te stelen op de MQA opname, die zou niet zonder de bas kunnen die gedetailleerd en donker speelt, of het slagwerk dat vooral in de bekkens lichtvoetig door de opname zweeft. Waar mijn Pass een wat groter beeld neerzet, meer als een spring in het veld, heeft de Meridian 857 het meest juiste karakter. Mogelijk omdat de Pass al de nodige jaren op de teller heeft en dat zal zijn invloed op de schakeling hebben.

Miste ik die trekken in het begin met de Meridian, nu ik aan de 857 gewend ben is dat zeker mijn maatje geworden en geniet ik juist van die Engelse klank. Het drukke “Spksteg” profiteert er ook van, waar menige versterker rommelig en ongecontroleerd gaat klinken rijdt de Meridian onverstoorbaar als een tank door de muziek. Wat meer leven in de brouwerij zou nog mogen, nog wat wilder, alsjeblieft zonder dat fundament in te leveren. Gevangen in de jazz is Nik Bärtsch’s Mobile met “Continuum” en daarvan “Modul 29 14”, een aanrader als u lage tonen uit een transmissielijn wilt wringen.

Op de Meridian prachtig strak en ontzettend diep weergegeven. Maar ik moet oppassen niet alleen in dit moderne jazzgenre te blijven hangen en pak daarom mijn oude liefde “You look good to me” van Oscar Peterson er toch even bij. Ik had mij geen zorgen hoeve maken, de opname uit 1963 klinkt helemaal fris en up-to-date met de 857. Plakt helaas wel wat aan de luidspreker, de bas zit echt in de kast en het slagwerk zweeft te weinig, het zal mede te maken hebben met de cd remastering die is toegepast en waar ik op de lp geen last van heb.

Meridian 857: de klassieke toer

Omdat de Meridian zo lekker vermogen kan leveren draai ik “Dance macabre” van Saint-Sains dat op een Crystal Cable promotie CD staat. Mijn buren moeten het geweld even doorstaan als het orkest voluit invalt na de heldere tonen van het slagwerk. Moeiteloos slaat de 857 zich door de muziek, de luidsprekers strak in de hand gehouden door de kracht en de hoge demping van de versterker. Wat is het toch fijn om gewoon te denderen zonder beperking van single ended buizen. Ook al heeft de luidspreker een laag rendement, 250 Watt geeft u de ruimte.

Het is prachtig hoe de 857 dit oppakt, slagwerk, de bassen, cello’s, overige strijkers, elk deel van het orkest heeft de volle aandacht en in een blok van vier bij vier bij vier meter lijkt alles gevangen. De achtermuur wijkt weg, het plafond gaat omhoog, ik kijk recht de orkestbak in vanuit de zaal. Strak, natuurlijk en zuiver zijn de kernwoorden. In het begin even denderend is een werk van Pablo de Sarasate, gespeeld door Giovanni Angeleri, dat al snel juist heel subtiel gaat worden.

Kan de krachtpatser dat ook aan? Die heel kleine geluidjes rechts van een tamboerijn, die ijle viool, dat imposante stereobeeld en de blaasinstrumenten? Het staat allemaal voor mijn neus, geserveerd op een dienblad met een laagje goud. Als ik de muziek van de cd “Légende” door laat spelen wordt dat niet anders, ieder instrument heeft een eigen plekje, omgeven door zijn vrienden om samen met ongelofelijk plezier te musiceren.

Meridian 857: alleseter

Noch in popmuziek, jazz, klassiek, zang of instrumentaal heb ik beperkingen kunnen vinden die de Meridian Reference Two Channel Power Amplifier 857 zou kunnen vertonen. Het is een duidelijk voorbeeld van een moderne eindversterker, gebouwd en getuned naar de Engelse maatstaven die het land op dat gebied groot hebben gemaakt. Het Engelse karakter is onderdeel van de muziekbeleving door de klankzuiverheid en het oplossend vermogen.

Tel daarbij op de beschikbare power met het fundament dat de 857 biedt en er staat een winnaar voor de neus. De tijd dat versterkers met zware vermogens (ten onrechte) de naam hadden dat ze niet subtiel konden zijn en/of verdoezelden ligt ver achter ons. De Meridian 857 bewijst dat weer eens door juist bij klassiek de grens op te zoeken van wat in de CD verborgen zit. Eens te meer kan ik mijn stokpaardje berijden dat fluistert dat een ‘echte’ versterker groot is in vermogen, afmeting, gewicht en geluid.

De kracht die een uitmuntend gebouwde 250Watt eindversterker kan bieden haal je niet uit een licht doosje, hoe goed dat ook mag spelen op luidsprekers met een middel tot hoog rendement. Net zo min als mijn 30 Watt klasse A-versterker het kan opnemen tegen mijn 250Watt klasse A/B van hetzelfde merk. Mag ik het vergelijken met een automotor? Die zenuwachtige turbo kracht van moderne motoren is anders dan cilinderinhoud van vroeger. Al heeft alles zijn voor- en nadeel. Voor mij is het duidelijk, ik omarm de 857 en beveel hem van harte aan, aan echte mannen en vrouwen die hem op waarde weten te schatten. Tel daarbij op de reputatie van het merk Meridian en precies veertig jaar na de introductie van en mijn kennismaking met de 103-eindversterker prijs ik mij wederom gelukkig met luisteren naar een topproduct als de 857.

Meridian Reference Two Channel Power Amplifier 857 kost 7.500 euro.