Review: Bowers & Wilkins 703 S2

De sterren van de nieuwe Bowers & Wilkins 700 Serie zijn ongetwijfeld de 702 S2 en 705 S2 met hun aparte tweeterbehuizingen. Maar wie wat meer op zijn budget let, vindt in de 703 S2 een luxevloerstaander met heel wat nieuwe innovaties.

Met de introductie van de 700 Serie zet Bowers & Wilkins het najaar feestelijk in. De nieuwe luidsprekerfamilie vervangt de gerespecteerde CM-reeks en gaat daarbij voor een naam die het assortiment van het Britse merk weer heel logisch maakt. Onderaan heb je de 600-luidsprekers, bovenaan de 800 Serie, en daar tussenin deze 700-reeks.

De vernieuwing draait om meer dan een naamsverandering, ook om een trickle-down van technieken uit de baanbrekende 800 Serie. Dat was ook nodig, geeft Bowers & Wilkins stilletjes toe, want de kwaliteitskloof tussen (sommige) 600-luidsprekers en de CM-reeks was sinds de vernieuwing van de lagere luidsprekerlijn niet zo groot meer. Qua klank dan, want de CM-lijn pakte wel uit met een luxueuzere afwerking en heel mooie lakafwerkingen. Dat deel van het recept is behouden bij de nieuwe 700 Serie, gelukkig maar.

Een grote familie

De 700 Serie biedt nagenoeg 1-op-1 opvolging voor de CM-speakers. Wie wil snappen welk 700-model welk CM-model opvolgt, moet rekening houden dat Bowers & Wilkins ook de rangorde van de nummering heeft omgedraaid. De CM10 S2 was vroeger het topmodel, nu is dat de 702 S2. De tweede hoogste was CM9, dat wordt nu deze 703 S2. De CM6 S2 – een audiofiele boekenplankspeaker die zeker niet de kneusje van de familie was – wordt nu vervangen door de 705 S2. Een lager getal betekent nu een hoger model.

Net zoals vroeger moet je bij 702 S2 en 705 S2 zijn als je een luidspreker wenst met een afzonderlijke, akoestisch ontkoppelde tweeter. De kogelvormige tweeterbehuizing lijkt nog altijd op dat van de vorige generatie, maar is qua constructie danig onder handen genomen. Net zoals bij de 800-reeks is de tweeterbehuizing bij het tweetal nu uit één blok aluminium gefreesd, wat het geheel veel solider en trillingvrijer maakt. De tweeter zelf is ook vernieuwd.

De 703 S2 zonder losse tweeter is echter een meer klassiek ogende 3-wegsluidspreker met de tweeter geïntegreerd in de kast. Het is een grotere speaker: 25 kg zwaar en 99 cm hoog. Daar komen zelfs nog enkele centimeters bij als je de meegeleverde voet monteert. De voetafdruk van de speaker wordt dan ook wat  forser, dus misschien wil je dat vanwege esthetische redenen net niet doen. Bowers & Wilkins levert het nodig mee qua spikes en pootjes die parkethout in ere houden.

Naast de 703 S2 bestaat de 700 Serie uit de 707 S2 (een kleine boekenplankspeaker), de 706 S2 en 705 S2 (grotere staanderspeakers), de slanke 704 S2 en twee centers (de HTM72 S2 en HTM71 S2). De 707 S2 en HTM71 S2 komen trouwens aan bod in onze test van de 700 Serie als surroundopstelling, die je hier kunt lezen.

Wie een subwoofer nodig heeft voor zijn thuiscinema of in een stereo-opstelling een dieper fundament wil, kan bovendien kiezen voor een totaal nieuwe subwoofer bij Bowers & Wilkins. Deze DB4S is in tegenstelling tot de DB2D die we recent bekeken een subwoofer met een enkele Aerofoil-woofer, niet met een dubbele woofer-opstelling. Wel heeft heeft dit model eveneens kamercorrectie ingebouwd met app-sturing. Van alle speakers en subs zijn er drie kleuren beschikbaar: Rosenut, een zeer verfijnde Satin White en Gloss Black.

Wat is er nieuw?

We hadden al over een ‘trickle-down’ vanuit de 800 Serie. Dit woord kennen autoliefhebbers al jaren, want het wordt gehanteerd als verklaring waarom F1-bolides toch relevant zijn voor mensen die doorsnee auto’s kopen. De technologie in die topmodellen komt in één of andere vorm ook naar lagere uitvoeringen, zo luidt het. En dat is precies wat Bowers & Wilkins hier doet.

Met de 800 Serie introduceerden de Britten verschillende revolutionaire zaken, zoals de tweeterbehuizing uit één stuk aluminium, de Continuum-midrange-driver en de Aerofoil-methode bij de woofers. Die laatste twee innovaties zien we ook bij de 703 S2. Naast de 150-mm Continuum-driver kun je gewoonweg niet kijken, want dit zilverkleurig gevlochten conusmateriaal geeft de 703 S2 net zijn eigen smoel. Dat valt het meest op bij de glossy zwarte-uitvoering, die mooi contrasteert met het Continuum-materiaal en de blinkende aluminium ringen rond de Aerofoil-drivers en de tweeter. Hoewel we de Satin White-lak persoonlijk mooier vindt, is het daarom de Gloss Black-versie die er echt het meest gelikt uitziet.

Het voornaamste aan een Continuum-conus is dat het break-up-punt verschuift. Iets gelijkaardig is er ook aan de hand bij de nieuwe Carbon Dome-tweeter, dat break-up pas rond 47 kHz laat manifesteren, een hogere frequentie ver weg van wat wij kunnen horen. De midrange-driver zelf is ook op een nieuwe manier geconstrueerd, met een nieuw chassis dat uit meer ‘spaken’ bestaat en daardoor stijver is.

Komt daarbij dat de Continuum-drivermotor los werd opgehangen in de behuizing, waardoor er minder kastkleuring kan ontstaan. Een belangrijkste stap als je ons vraagt, want een vibrerende kast die de klank vertroebelt is absoluut een te mijden fenomeen. De doorgedreven computergebaseerde ontwerpfilosofie van Bowers & Wilkins laat toe om op dit vlak veel onderzoek en ontwikkeling te doen, een troef die maar weinig andere merken bezitten. Er hangt immers een serieus prijskaartje aan deze aanpak. Misschien is dat wel de belangrijkste trickle-down uit de 800 Serie...

De twee zwarte 165-mm woofers van de 703 S2 dragen het etiket ‘Aerofoil’, maar zijn uit een ander materiaal gemaakt dan bij de 800 Serie. Aerofoil duidt hier vooral op de conusconstructie met variërende dikte. Via computersimulaties wordt de optimale dikte op elk punt bepaald, zodat de conus snel én stijf is. Aerofoil verklaarde al waarom de 800 Serie zo gecontroleerd en toch massief in het laag was. We zijn benieuwd of de 703 S2 ook zo is.

Conclusie

We voerden een uitgebreide test uit van een surroundopstelling waarin twee 703 S2’s de linkse en rechtse kanalen voor hun rekening namen. Dat artikel vind je bij de collega’s op homecinemamagazine.nl. De versterking voor die test was een Onkyo TX-RZ1100, om de 703 S2 te beoordelen als muziekweergever grepen we naar een Devialet Expert 200 (sinds kort met directe Roon-compatibiliteit) en de ELAC Miracord 90.

Tijdens onze surroundtest viel al op dat de 700 Serie sterk is in detail. Alle aspecten van een opname worden open en prominent aan je opgediend. Als we de Zweedse Jay-Jay Johansons nieuw album ‘Bury the Hatchet’ via Roon (Tidal, FLAC-streaming) beluisteren, horen we meteen een heel eigen directe klank die verder bouwt op wat we herinneren van de CM6 S2-speakers. Klankmatig komt de 703 S2 daardoor over als een vervolg, niet een nieuw begin. Dat is niet per se een slechte zaak.

De stelregel is: als je luidsprekers opstelt, moet je dat altijd zo goed mogelijk doen. De impact kan gewoonweg zo groot zijn. Plaatsing is weliswaar bij sommige speakers meer een punt dan bij anderen. Sinds een tijdje gebruiken we een lasermeter om testluidsprekers zo accuraat mogelijk te trianguleren op de luisterpositie, wat bij de 703 S2 zeker zijn vruchten afwerpt. De wat zweverige stem van Johanson zweeft daardoor heel mooi in het midden van de soundstage bij de up-tempo eerste track, ‘Paranoid’. In feite weet de klank in zijn totaliteit goed te ontsnappen van de speakers en een heel brede soundstage neer te zetten. Volgens ons een verdienste van die Continuum-midrange-driver en de tweeter.

Wel denken we meermaals bij het beluisteren van diverse albums, zoals bij Melanie De Biasio’s gloednieuwe ‘Lilies’ (vanaf vinyl en via Roon, hi-res vanaf Qobuz), dat de 703 S2 gerust wat minder toe-in kan gebruiken dan de norm. Dit brengt de klank veel meer in evenwicht en doet de 703 S2 een tikje minder fel klinken. Ik zou alleszins aanraden om wat te experimenteren met toe-in totdat de muziek je echt perfect in de oren klinkt. Slaag je daarin, dan ervaar je bijvoorbeeld De Biasio’s ‘Gold Junkies’ zoals het moet: als een opzwepende soundscape, met de geweldige jazzvocals ver weg voor je, alsof De Biasio ver weg achteraan het podium is gaan staan (iets dat ze live effectief soms doet).

De Carolo onderstreept haar zanglijnen vaak met stemgeluiden en gefluister, zaken die bij een mindere speaker vaak verdwijnen. Bij de 703 S2 wordt alle detail netjes opgediend. We horen het ook bij het beluisteren van ‘Every Country’s Sun’ van het Schotse Mogwai (48 kHz / 24-bit via Qobuz). Het nieuwe album is een degelijke terugkeer, na enkele albums die eerder middelmatig mochten genoemd worden,  en voor het eerst zonder gitarist John Cummings. Het manische cymbalenwerk in ‘Party in the Dark’ wordt nu veel meer deel van de track dan bij heel wat speakers die we recent gehoord hebben. Is dat een slechte zaak? Dat hangt van je smaak af. Bij meer gesofistikeerde opnames geniet je net van de gelaagheid die er aanwezig is. 

Je krijgt met de 703 S2 bijvoorbeeld heel veel inzicht in een track zoals ‘Dead Already’ op Thomas Newmans ‘American Beauty’-soundtrack. Het is ook hier dat je hoort dat Bowers & Wilkins gekozen heeft voor bassen die weliswaar diep duiken maar ook heel beheersd zijn. Dat is heel fijn bij elektronische muziek die net wat over de schreef gaat in het laag, op andere momenten denk je wel eens: “Komaan, het mag wat vetter”. 

Conclusie

De 703 S2 is geen goedkope luidspreker, maar je krijgt er wel ruimschoot iets voor terug. Bakken inzicht in je favoriete opnames bijvoorbeeld, dankzij een midden en een hoog dat barst van detail en zich ook echt naar voren schuift. Net daarom is wat experimenteren met de plaatsing een goed idee. De 703 S2 zouden we daarom echt een speaker noemen voor de muziekliefhebber die het allemaal wil horen, mensen die op zoek zijn naar elke nuance in een opname. Het mag misschien niet het topmodel zijn - en ook wij zijn benieuwd naar de 702 S2 - maar als de 703 S2 het vlaggenschip was van de 700 Serie, dan zou niemand daar van opkijken.