TAF Next II

Uitdrukkingen als ‘Wat in het vat zit verzuurd niet’, ‘Wie wat bewaard die heeft wat’ en ‘Het eet geen brood’ schieten in gedachten als ik een kabeltje van TAF (Terrazzo Art Fidelity) uit de kast haal. Gekregen op de VAD show in 2002 en nog nooit gebruikt. Het is de opvolger van de Next II die eerder op deze site aan de orde kwam. Een semi gebalanceerde interlink opgebouwd rond twee dunne, teflon geïsoleerde coax kabels. Elk maar 3 mm in doorsnede. Ik kan en mag voor een groot deel teruggrijpen op de omschrijving van destijds waar ik schreef:

Het ziet er kwetsbaar uit, twee 1,2 mm dunne draadjes die losjes in elkaar zijn gevlochten. Afgewerkt in cinch stekers die een maatje te groot lijken. Elk draadje is een coax kabel die is opgebouwd uit OFC met een zilvercoating, daaroverheen een teflon isolatie, dan de afscherming en tenslotte de teflon buitenmantel. Aan een zijde, de op de connector aangegeven “source” kant, zijn de mantels van beide draadjes gesoldeerd aan de aarde, net als de kern van een van de twee kabels. Aan de andere kant is uitsluitend de kern gesoldeerd aan de cinch pen en is alleen de kern van de tweede kabel aan aarde gelegd. We spreken in een dergelijk geval over een semi-gebalanceerde kabel. Door twee losse kabeltjes te gebruiken en die losjes te twisten is overspraak tussen massa en fase niet mogelijk. De mantels van beide kabels zorgen voor de afscherming tegen storende invloeden van buitenaf. Bovendien zijn aan de niet-source zijde enige ferriet kralen aangebracht, ook om interferentie te voorkomen

Veranderd is dat de kabel nu dikker geworden is. En is geen twisting met de kabeltjes, ze lopen gewoon rechtdoor. De kwetsbaarheid is een heel stuk afgenomen. De kabel laat zich vrij gemakkelijk in hoeken en gaten vormen en sluit met goede connectoren stevig maar niet overdreven vast aan.

Als verbinding

De meest logische plaats om de Next II (wordt het Next III, Koos?) als eerste aan te sluiten is tussen M-Audio Superdac 2496 en de Clearaudio Balance voorversterker. De M-Audio heeft een gebalanceerde uitgang waar ik Neutrik XLR naar cinch verloopjes gebruik. Aan de voorversterkerzijde gebruik ik Rothwell In-Line Attenuators om de 7,75 volt van de M-Audio tot een normaal niveau te reduceren. De kabel die hier al een paar jaar standaard zit is een Van den Hul The First Ultimate. Prima allrounder en prettig in het gebruik. De rest van de set laat ik gewoon in takt en onderaan dit verhaal een opsomming wat ik verder gebruikte. Weinig tweaks en weinig gemodificeer. Wel setjes Master Base onder speakers en eindversterkers en een netfilter van Kemp Elektroniks. Maar goed ook die vormen al een tijdje een vast accessoire.

TAF Next II

Verrassing

Mijn kritiek op de dunnere variant van de kabel was dat hij erg fris en helder klonk, maar te weinig laag gaf om echt te imponeren. Ik beschreef hem als een opfrisser voor een donkere set. Dat mag u met deze kabel deels vergeten. Gebleven is het frisse hoog en het gedetailleerde midden, meegekomen een laag waar je de vingers bij af likt. En dat is niet het enige dat verbeterd is. Mag ik u in eerste instantie drie cd’s voorhouden die mij verbaasden? Diana Krall “When I look in your eyes”, Christy Baron “I thought about you” en net binnen uit de USA Lori Lieberman met “Montery”. Woensdag is mijn vaste luisteravond, het hele gezin heeft dan bezigheden buitenshuis en ik heb de kamers voor mijzelf. Ik baal dan altijd als de telefoon gaat. Deze keer collega Jan de Jeu als ik net Diana in de cd lade heb geschoven En mijn eega stapte even later binnen. Het bezoek en het gesprek waren van korte duur en ik beloofde Jan straks even terug te bellen. Hij heeft een geruime tijd moeten wachten want ik heb met groot genoegend de toch al uitgekauwde cd helemaal uitgeluisterd. Wat de Next II zo opmerkelijk maakt is een heel strak laag. En dan bedoel ik ook echt strak. Met power, met dynamiek, met detail en met souplesse. Geen spoor is er meer te vinden van de te lichte bas. Maar ook geen spoor van overdrijving of extra aanzet. Perfect. Het snort en knort dat het een lieve lust is. Baspartijen die met jazz zo mooi op de cd kunnen staan bloeien helemaal op. Maar dat is niet het enige dat de luisteraar grijpt. De Next II is ook een uitschieter in het weergeven van drie dimensionale informatie. De Krall cd die ik nooit een uitblinker heb gevonden in stage en beeld verrast positief. De info staat er wel op, maar kwam er niet af. Nu wel en zelfs heel opvallend goed. Hijgend naar het cd rek voor Christy Baron. Ooit beluisterde ik de cd op een set met Avalon monitors en we hoorden vooral op track twee perfect de akoestiek van de kerk waar Chesky graag opneemt. Dat ruime beeld bereik ik bijna weer. Mijn speakers plaatsen niet zo goed als Avalons en zijn ook verre van monitors maar het gevoel is er weer. Het kijken in de diepte van de kerk. Een bas achterin, ruisende bekkens, Christy die vooraan staat te zingen. En dan die bas, wat een verademing dat cd’s die veel te vet zijn opgenomen in het laag om vooral mini setjes en car audio te liften, met de Next II kabel zo in balans gebracht zijn. Het mag misschien niet, maar de VdH kijk bezie ik nu toch met andere ogen. Mocht ik in het begin het gevoel hebben iets in te leveren in het midden en hoog met de Next II, dan verdwijnt dat met langer luisteren. Ik zit eerlijk te genieten van cd’s die ik, met uitzondering van de nieuwe Lieberman, grijs heb gedraaid.

Ik heb nog meer cd’s die ik tot standaard werken reken als ik componenten uit probeer. Hugh Masekela met Stimela bijvoorbeeld. Openheid en transparantie staat op het schrijfblok. Veel stilte op de achtergrond, het signaal/ruis niveau lijkt ineens beter te zijn geworden. Onrust uit de set is weg. Het gaat dynamisch, helder en zonder nare randjes. Percussie is uitermate natuurlijk, net als stemmen. Die trouwens rotsvast blijven staan en niet door de luisterruimte zwalken. Het geheel komt los van de speakers en bouwt een gaaf beeld op. Veel details uit het achtergrond koor vang ik op en idem uit het aanwezige publiek. De volgende is Deborah Henson-Conant met haar “Talking Hands”. Op track drie een Frans sprekende heer die vaak moeizaam verstaanbaar is. Niet met deze kabel. Het laag snort, percussie is metaal als de bekkens geraakt worden, veel dynamiek, veel spanning en sensatie. Niet voor niets wordt de cd regelmatig als demo gebruikt op beurzen. Dead Can Dance heeft u ook vaker over gelezen. Bij uitstek een opname die ruimte laat horen. Ze zweeft de stem van Lisa Gerrard vaak boven de muziek. Klinken samba ballen op een meter voor je en zijn zweepslagen hoog in de hoeken van de kamer hoorbaar. Het beeld dat hier naar voren komt is niet beperkt tot links-rechts en voor-achter, maar ook naar boven en naar onder. De grote (olie?)drums waar men op slaat gaan laag en hebben een heel specifiek geluid. Sommige kabels en componenten doen dat goed, andere minder tot slecht. Next II onderscheidt zich positief. Ik loop snel langs een rijtje mooie werkjes, Holly Cole met de “Trainsong”, Laurie Anderson met de piepende video, Stacey Kent met haar cd “Collection”. Met elke opname hoor ik onverwacht veel detail en ruimte. Het is echt een beperking cd’s te moeten stoppen tijdens het luisteren. Vooral Kent pakt me. Wie houdt van het genre dat zij zingt, Porter, Berlin, Ira en George Gerswin, Ellington, moet hollen naar de platenzaak en vragen naar deze Limited Edition op gold cd, Candid 79999. Gewoon te bestellen. De Next II helpt voorbeeldig mee mij te laten genieten. De enige kritiek is een harde S-klank die wel meer optreed, zelfs met de VdH, en deels verwijt ik dat mijn Focal tweeters.

TAF Next II

Algemene indruk

Ik verbeeld mij niet dat Koos Schenk van Taf naar aanleiding van mijn kritiek op zoek is gegaan naar een stuk materiaal dat het laag beter neerzet dan de dunnere variant die hij eerder gebruikte. Feit is dat in mijn herinnering mij wel bijstaat dat hij de kabel gaf met de woorden dat hij beter uitgebalanceerd zou zijn over het hele frequentiespectrum en dat ik vooral maar eens moest luisteren naar het laag. Ik kan hem niet anders dan gelijk geven. Combineer die eigenschap met detail in midden, laag en hoog, een uitgewogen weergave en een heel mooie opbouw van het ruimtelijke beeld, dan heb je een winnaar in handen. Ik merkte eerder op “Wat in het vat zit verzuurd niet”. Nee dat niet, maar het is wel erg jammer dat het vat niet eerder openging. Uitsluitend en alleen te wijten aan mijzelf. Had ik geweten dat de kabel zo lekker past in mijn set, dan was de recensie eerder verschenen, had ik bovendien al langer kunnen genieten. Wijn, port en whisky moet u rustig laten rijpen, deze kabel gelijk gebruiken. Dokters voorschrift.

Prijzen :
Lengte
30 cm 102,-
45 cm 113,-
60 cm 125,-
90 cm 147,-
120 cm 170,-
Prijzen in euro per stereo paar

Fabrikant :
Terrazzo Art Fidelity
Kantsingel 14d
5349 AJ Oss
Telefoon +31 - (0)412-633111
Fax +31 - (0)412-627024
E-mail info@taf-oss.nl
Web site www.taf-oss.nl