Vincent SA-T1 met SP-T100

Vincent voorversterker SA-T1 met mono eindversterkers SP-T100

Met de zomer voor de deur komt Vincent uit met een geheel nieuwe versterker combinatie. Bestaande uit een hybride voorversterker en hybride mono blokken. De gecombineerde schakelingen, opgebouwd rond transistoren en vacuüm buizen, zorgen volgens de fabrikant voor een hoge en constante spanning, waarmee een lage signaal ruis verhouding wordt verkregen.

In mijn kring van hifivrienden, ontstaat keer op keer discussie als buizen- of transistor versterking ter sprake komt. Het blijkt vaak om een persoonlijke smaak te gaan, waarover soms niet eens valt te twisten. Techneuten denken daar anders over, die vergelijken de vervorming van een buis met die van een transistor. De transistor is dan altijd de winnaar.

Mijn eigen ervaring met buizenversterkers is dat die over het algemeen warm, muzikaal en sfeervol muziek weergeven. Een transistor versterker geeft mij wat meer drive en een krachtiger laag maar erkent zijn meerdere in het middengebied. Diverse fabrikanten waar onder Vincent zijn al geruime tijd bezig een combinatie te vormen tussen de twee manieren van versterken om langs die weg de voordelen van buis en transistor te combineren. Denkt u dan aan ruime oversturingmarges en de klank van een buis in een voortrap met de power en de transformatorloze koppeling van versterker met speaker in de uitgang, Men heeft de naam “hybride” gegeven aan een dergelijke relatie buizen - transistor. Volgens de Dikke van Dale is de eerste betekenis van hybride “bastaard” met als tweede omschrijving “uit heterogene elementen bestaand”. Dit laatste lijkt mij beter passend in voor de Vincent SA-T1 met de SP-T100.

Voorversterker SA–T1

De voorversterker heeft aan de achterzijde zes ingangen plus een tape uitgang en twee uitgangen voor de aansturing van de mono blokken. De verbinding tussen de combinatie voor /eind versterker is geheel uitgevoerd in cinch (RCA). De voorzijde van de versterker is voorzien van een toonregeling, die uitgeschakeld kan worden door een zogenaamde direct mode knop. De ingangen worden door middel van relais geschakeld en een corresponderende Led geeft aan welk ingangskanaal is ingeschakeld. Verder heeft de versterker een mute schakelaar die ik eerder via de afstandbediening zal bedienen, dan door eerst naar de versterker te lopen om hem inwerking te stellen.

Onnodig is de loudness knop, die vaak alleen op de low budget versterkers is te vinden. Centraal in het front huist het glazen oog waarachter de elektronen buis zichtbaar is. De lichtsterkte van het tube venster is via de afstandbediening in drie stappen te dimmen. Na het inschakelen, duurt het een tiental seconden voordat de SA-T1 zijn werk kan gaan doen, een licht geklik van relais geeft aan dat de Vincent klaar is voor gebruik.

Vincent SA-T1 met SP-T100

De mono blokken SP-T100

De per stuk 15 kilo wegende mono blokken leveren elk 10 watt in klasse A en 100 watt in AB aan 8 Ohm en zien er net als de SA-T1 indrukwekkend uit. Ook deze zijn uitgevoerd met een vacuüm tube display. De SP-T100 bezit aan de achter zijde twee uitgangen, zodat het signaal van het midden/hoog en het laag gescheiden de luidsprekers kunnen aansturen. Dit is voor mij ook de enige en echte wijze van de bi-wire methode. Verder zit er evenals op de voorversterker een schakelaar, die moet worden gebruikt indien de componenten op 220 volt met randaarde worden aangesloten. In tegenstelling tot de SA-T1 kan het ronde venster aan de voorzijde van de Vincent alleen worden gedimd door middel van een schakelaar aan de achterzijde van de mono blokken. Ook weer in 3 stappen.

Op de voorzijde zit onder het venster van het hybride oog de power toets, links en rechts vergezeld door de A/B toetsen. Die toetsen maken het mogelijk het signaal gescheiden naar de speakers te sturen, midden/hoog en laag. Waarvoor dus twee maal twee sets luidsprekerkabels nodig zijn. De ervaring die ik met een dergelijke aansluitmethode heb, is dat de aan te sluiten luidsprekerkabels optimaal zijn te benutten, in mijn geval met Mark Levinson en B&W802N. De kabels die in mijn set zijn aangesloten, zijn voor het midden/hoog van puur zilver en voor het laag maak ik gebruik van 60 procent koper met 40 procent zilver. Hier is voor gekozen omdat de zilverkabel het laag dun laat doorklinken in de speakers. Door voor het laag een kabel te gebruiken die 60 procent koper heeft, komt het laag voller en dieper uit de weergevers. De mono blokken van de Vincent heb ik op dezelfde wijze aangesloten op de B&W’s.

Opwarmen

Omdat de importeur de versterker al een flink aantal dagen in gebruik heeft gehad, is het voor mij een kwestie van aansluiten even warm draaien en spelen. Eenmaal aangesloten op de B&W 802 Nautilus worden de power toetsen ingeschakeld. De flikkerende blauwe LED’s laten zien dat de elektronica is ingeschakeld en na een paar seconde is er een zacht geklik waar te nemen. Mijn verwachting was dat het knipperen zou stoppen, doch het duurde nog ongeveer 30 seconden voordat de versterkers definitief werden ingeschakeld. Bijna gelijktijdig sprong het trio aan en kon er geluisterd worden.

Zoals altijd ga ik aan de slag met een aantal veel beluisterde cd’s, waaronder Holy Cole met haar ‘Trainsong’ en Roger Waters met de ‘Solo Years Volume 1’. En met andere opname ’s, die mij al gauw een indruk geven, wat voor wijn er in het vat zit. Gezien het prijsverschil is het niet helemaal eerlijk om een A/B vergelijking te doen met de Mark Levinson`s en mag ik daar ook geen te hoge verwachting van hebben. Dus heb ik als referentie set de Arcam AVR 200 gebruikt, waar de Vincent met kop en schouder boven uit steekt als het gaat om drive en detail.

De Vincent combinatie laat de bas snaren, bespeeld door John Clayton op de cd ‘Only trust your Heart’ van Diana Krall, krachtig, vol en strak klinken. Verder zet de set een mooi driedimensionaal beeld neer, dat steeds beter waarneembaar wordt, naarmate de versterkers warmer worden. Door de klasse A schakeling is de opwarmtijd kort, dus kan er al snel optimaal worden geluisterd. Omdat er met regelmaat in het donker is geluisterd, is het fijn om de display’s van de versterkers uit te kunnen schakelen. Mijn graadmeter is, dat indien een set lekker klinkt, na enige minuten mijn technisch luisteren overgaat naar ongestoord genieten van de muziek. En dat heb ik vele dagen in volle teugen gedaan.

Tot slot

Een beetje onnodig blijf ik de loudness knop vinden, die absoluut niet gebruikt hoeft te worden in een dergelijke set. Ook minder is dat, om commando ’s op afstand te kunnen doorgeven, de afstandsbediening erg goed naar de voorversterker worden gericht. Verder is de Vincent SA-T1 met SP–T100 een mooi trio. Met een heel indrukwekkende uitstraling, die ook nog eens goed van zich laat horen.

Prijs :
Voorversterker SA-T1 1200 euro
Mono eindversterker SP-T100 1100 euro / stuk

Importeur :
Audipulse
Telefoon/fax 0228-543308 of 06-20410000