Wilson Benesch Arc

Wilson Benesch Arc - First opinion

Jan de Jeu & Philip van Deijk

Nog heel goed herinner ik me het moment waarop ik voor het eerst het geluid van de Arc hoor. Ja, u leest het goed. Ik hoor zijn geluid nog voordat ik hem zie en op grond daarvan stap ik geïntrigeerd de hotelkamer binnen waar hij op dat moment zijn units in dienst stelt van de - op mij immer een grote indruk makende - stem van de Canadese zangeres Holly Cole. Tot mijn niet geringe verbazing zijn er op dat moment slechts twee mensen in die ruimte aanwezig en deze blijken bovendien ook nog eens in dienst te zijn van de Engelse fabrikant. O ja, voor ik het vergeet; ik praat over de High End 2002 in het Kempinski hotel nabij Frankfurt. De beide heren zien het bordje ‘Niederländische Presse’ dat aan een koordje om mijn hals bengelt en haasten zich van de middelste stoelen naar de aan de uiteinden van de eerste rij staande zetels en maken onderwijl uitnodigende gebaren opdat ik toch vooral plaats zal nemen. Even later verneem ik ongevraagd – de hoop dat ik gedurende een beurs ongestoord relaxed naar muziek kan luisteren is al lang geleden een steeds opnieuw terug kerende illusie gebleken – dat er op dat moment helaas geen Nederlandse importeur is voor deze imponerende monitor en ik zet de gedachte aan een recensie noodgedwongen uit mijn hoofd. Wanneer ik ruim een jaar later via Jan Verlegh van Audio Excellence in Zevenbergen alsnog het aanbod krijg om deze luidsprekers in mijn eigen set aan de tand te voelen ben ik dan ook blij verrast.

Innovative design & material

Voor veel Europeanen zal Engeland het land zijn dat bij uitstek vasthoud aan tradities. Dat is voor een deel natuurlijk ook zo maar dit betekent geenszins dat de tijd er stilgestaan heeft of nog steeds stil staat. Integendeel. Het in Sheffield gevestigde bedrijf Wilson Benesch is daar een uitgesproken voorbeeld van. De naamkeuze is op zich op zijn minst al ongebruikelijk te noemen. Het zijn namelijk de meisjesnamen van de echtgenotes van de beide oprichters van het bedrijf; Andrew Scoley en Craig Milnes. Belangrijker is echter het – voor de audio industrie - vernieuwende gebruik dat zij maken van koolstofvezel. Aanvankelijk specialiseert het bedrijf zich in het vervaardigen van analoog bronmateriaal; een platenspeler, meerdere armen en MC elementen. Hoewel deze nog steeds tot het productenpakket behoren krijgt geleidelijk het ontwerpen van luidsprekers steeds meer de nadruk. Met als memorabel hoogtepunt de ontwikkeling van de veelgeprezen en met de onderscheiding “Component Of The Year Award” bekroonde ‘The Bishop’ luidspreker. De gehele ‘Discovery’ lijn – waartoe naast de ‘Arc’ ook de ‘Discovery’ (€ 8800,-) de ‘Chimera’ (€ 23600,-) de ‘Centre’ (€ 3110,- incl. stand) en de ‘A.C.T.’ (€ 13235,-) behoren – is van deze luidspreker afgeleid.

Arc

De kleinste luidspreker uit de ‘Discovery’ lijn is een tweeweg monitor luidspreker. In deze
test wordt hij gebruikt in een stereo opstelling. Doordat de gebruikte ScanSpeak tweeter en Tactic© woofer ook ingezet worden in de ‘Centre’ en de ‘Discovery’, kan hij echter ook goed met deze typen gecombineerd worden tot een multi kanaal systeem waarin twee ‘Arc’s’ dan de beide achter kanalen voor hun rekening nemen. 

De luidspreker is 31 cm hoog, 23 cm breed en de diepte meet 37 cm. Tezamen met de stand wordt de totale hoogte 95 cm. Hij weegt 11 kilogram, de stand voegt hier nog eens 17 kilo aan toe. Niet voor niets noem ik de stand in één adem met de luidspreker. Want hoewel hij apart verkocht wordt maakt het specifieke ontwerp van zowel de luidspreker als de stand dat ze in feite ‘voor elkaar gemaakt zijn’. Opvallend is namelijk de plaatsing van de dubbele reflexpoort; aan de onderzijde. Dit geeft een voordeel bij het opstellen omdat plaatsing ten opzichte van de achterliggende wand minder kritisch wordt dan wanneer de poorten naar achteren vuren. Ook mag verwacht worden dat eventuele poortgeluiden, voor zover daar al sprake van is, op deze wijze minder op zullen vallen. De stand staat onder het achterste deel van de luidspreker waarmee het gevaar van diffractie uitgesloten wordt. Doordat de speaker op de stand geschroefd wordt vormen ze samen één geheel hetgeen de stabiliteit ten goede komt.

Geheel in de traditie van dit Engelse merk is aan de behuizing veel aandacht gegeven. Het grote uit koolstofvezel (A.C.T carbon fiber panels; Advanced Composite Technology) vervaardigde U-profiel aan de achterzijde en de gewelfde vorm van de luidspreker hebben alles te maken met het onderdrukken van kastresonanties, het vergroten van de stijfheid van de behuizing en het voorkomen van staande golven. De onder- en  boven kant van de speaker zijn vervaardigd van MDF met een acryl afwerking. De baffle is eveneens vervaardigd uit MDF. Tussen de baffle en het U-profiel wordt aluminium als materiaal ingezet. Ook de op vervaarlijk lange, in hoogte verstelbare, spikes rustende stand is van aluminium gemaakt.

In de baffle twee units; een door Wilson Benesch ontwikkelde en gefabriceerde 170 mm Tactic© bass / midrange unit en een bij ScanSpeak op specificatie van Wilson Benesch vervaardigde 25 mm hand beschilderde soft dome tweeter. Het frequentiebereik loopt volgens opgave van 46 Hz tot 24 kHz + - 2 dB. Crossover frequentie 5kHz. Gevoeligheid is 88 dB, de nominale impedantie 6 Ohm en de minimale impedantie 4 Ohm. Volume 10,5 liter. Aan de achterzijde in huis vervaardigde vergulde aansluitingen die bi-wiring mogelijk maken. De standaard aluminium uitvoering kent een paarprijs van €3615,00. Inclusief standaard aluminium stands wordt dat bedrag € 4135,00. Gefineerd met Maple, Birds eye Maple of Cherry worden deze prijzen respectievelijk €3900,00 en €4445,00. Persoonlijk vind ik ze, in visuele zin, in de standaard uitvoering ‘om te st(r)elen zo mooi’. 

Aan de achterzijde vier robuuste vergulde aansluitpunten voor de luidsprekerkabels waarbij blanke draad en spades goed vastgeklemd kunnen worden doordat er gebruik gemaakt wordt van vergulde moeren die met een steeksleutel perfect aan te draaien zijn tot op een punt waarop de grip op het geleidende materiaal maximaal is. Zelf gebruik ik tijdens de test de eveneens aanwezige mogelijkheid om banaan stekers in te zetten.

The Team

De Engelse weergevers worden toegevoegd aan de Japans/Italiaanse digitale bronnen van CEC en North Star Design die, onderling verbonden met het Nederlandse Siltech G3, hun signaal aanleveren aan het Deense versterkers combo van GamuT. Deze zijn met elkaar gebalanceerd gelieerd middels Siltech Classic en sturen op hun beurt de Wilson Benesch monitoren eveneens aan met Siltech Classic. Analoog wordt het signaal aan vinyl onttrokken via het Clearaudio Victory H element dat in een VPI arm gemonteerd is die op zijn beurt geplaatst is op de Clearaudio Champion Limited Edition draaitafel. Clearaudio Sixstream verbindt de vinyl draaier met de Sphinx phono voortrap en Siltech Classic transporteert het signaal naar de GamuT voorversterker. Alle apparatuur, met uitzondering van de stoïcijnse Sphinx, staat in het USM Haller rack op Master Base 1 plaatjes.

Wilson Benesch Arc

Listening sessions

In mijn herinnering is een bepaald klankbeeld opgeslagen dat ik associeer met de Wilson Benesch Arc. Waarschijnlijk hoef ik u niet te vertellen dat deze herinnering hoogst onbetrouwbaar is. De tijd heeft het vervormd tot een afdruk die in niets meer lijkt op de originele inprenting. Toch begin ik de eerste serieuze luistersessie, die uiteraard pas plaatsvindt nadat de strak vormgegeven weergevers al een tweetal weken in mijn systeem meegespeeld hebben, met de opname die ik in Frankfurt via deze kleine stijlvolle monitoren gehoord heb. Wat ik dan hoor wijkt nogal af van datgene wat in mijn grijze celletjes (waarom zegt iedereen dit toch; ze zijn helemaal niet grijs van kleur) opgeslagen ligt. Waarschijnlijk heeft dat mede te maken met het feit dat de versterking destijds in handen was van het Britse merk Chord. Hun versterkers zijn, wederom in mijn herinnering, sneller en analytischer van karakter dan mijn GamuT’s. Verder is het natuurlijk zo dat met name de akoestiek verantwoordelijk is voor een groot deel van de klank. En mijn huiskamer wijkt af van de hotelkamers in het Kempinski hotel in de zin dat mijn ruimte ‘harder’ is.

Holly Cole is een zangeres die op mij altijd een energieke indruk maakt. Wat ik via de Wilson Benesch’s hoor is echter eerder een beheerste Holly Cole. ‘I’ll be Here’ geeft, ondanks het inzetten van de mij als ruimtelijk en helder bekend staande Siltech Classic luidsprekerkabels die ik hier bi-wired gebruik, minder lucht om haar stem. Wanneer ik hetzelfde nummer nogmaals draai, maar nu met de LP als bron, lijkt de Canadese dame wat meer CO2 gegund te worden maar het blijft bij een fractie en de indruk blijft gelijk; een evenwichtige, klankmatig fraaie, maar bovenal ingetogen presentatie. ‘Real British’ is de term die bij me boven komt. Even denk ik aan ‘Stiff upper lip and all that’. Maar dat is het nu ook weer niet. Juliette Gréco klinkt daarvoor te ‘los’. Het terughoudende in de interpretatie van de beide Sheffield weergevers past wonderwel bij de ingetogen nummers van de Française en schept, ook al is het dan pas augustus, de juiste sfeer voor een intieme winteravond compleet met knapperig haardvuur.

Jan Verlegh heeft tegelijk met de luidsprekers een setje luidsprekerkabels van het Amerikaanse merk Nirvana, type Royal, meegegeven vanuit zijn ervaring dat deze kabel goed harmonieert met de Arc’s. Wanneer ik de bi-wired aangesloten Siltech kabels vervang voor de single wired Nirvana Royal geleiders verandert er iets. Met name wanneer ik ze aansluit op de ‘directe’ uitgang van de D200. Het middengebied komt wat meer tot uitdrukking waarmee een wat levendiger presentatie ontstaat die met name tot uitdrukking komt in het wat meer presentie krijgen van stemmen. Tegelijkertijd worden in de uiteinden van het hoog en het laag de tonen wat ronder. Mijn eerste indruk is dat het laag fractioneel meer aanwezig is maar bij nader inzien blijkt dit niet zo te zijn. Vermeldenswaard is overigens dat Wilson Benesch niet de vermaledijde vergulde blikken bruggetjes meelevert die bij de meeste andere luidsprekerfabrikanten in zwang zijn. In plaats daarvan worden goede met vergulde spades afgemonteerde jumpers meegeleverd; hulde!

‘Constantinople’ van Patricia Barber klinkt prachtig. Haar stem is mooi doortekend, instrumenten zijn tonaal fraai in balans en ik geniet van het klankbeeld terwijl ik met mijn benen over elkaar, onderuitgezakt op mijn lendenen rust. Mijn rechter hiel op de salontafel voor me, mijn tenen meebewegend met het ritme. Heerlijk! Maar wacht eens; normaal gesproken ben ik ‘electrified’ wanneer ik ‘La Barber’ hoor. Dan zit ik op het puntje van mijn stoel en beweegt mijn hele lichaam mee. Het lijkt alsof de dame ditmaal wat verder van me af staat of liever gezegd zit. Zowel het hoog als het laag op deze CD worden op veel installaties al snel als wat veel ervaren. Dat effect treedt nu niet op. Alles klinkt heel gelijkmatig; niets dringt zich naar de voorgrond of wordt extra aangezet.

Het grote London Symphony Orchestra wordt overtuigend neergezet met individuele instrumenten die de juiste klankkleur hebben. Peter Maag balanceert met zijn interpretatie van Mendelssohn’s ouverture ‘The Hebrides’, zo schreef ik eerder in een recensie van deze prachtige opname, voortdurend tussen een magisch romantisch timbre en analytische objectiviteit. Via de Arc’s treedt er een verschuiving op in de richting van het romantische. De prachtige akoestiek van de opnameruimte komt fraai tot zijn recht terwijl de detaillering wat minder op de voorgrond treedt en ook de dynamiek minder overweldigend aanwezig is. Ondanks het feit dat de zee rond de Hebriden ditmaal wat minder turbulent is weten de speakers desalniettemin de muzikaliteit van de opname goed over te brengen. Kort gezegd klinkt het middengebied ‘warm, zonder evenwel echt te omarmen’.

Daar ligt meteen ook de kracht van deze monitoren. Wat ik ze ook voorleg, uit ieder bronmateriaal weten ze de muzikaliteit naar boven te halen. Het grote voordeel daarvan is dat ook minder goed of zelfs slecht opgenomen CD’s en LP’s afgespeeld worden op een wijze die het luisteren tot een genoegen maakt. De nadelen die normaliter kleven aan het weergeven van de kopstem van de zanger van UB 40 en de hem begeleidende schettertrompetjes vallen via deze luidsprekers bijvoorbeeld in het niet. Ook de stem van diva Shaplin, die me meestal vrij snel vermoeit, klinkt nu wat meer relaxed waardoor ik ditmaal zelfs de hele CD afluister.

So?

Na enkele weken met de Arc te hebben samengeleefd vind ik de speaker in visuele zin nog steeds heel aantrekkelijk. Het koele aluminium in combinatie met het glanzend zwarte acryl en het eveneens licht glanzende grijszwarte koolstofvezelmateriaal komt in mijn interieur fraai tot zijn recht. Uitgaande van het uiterlijk is het wonderlijk om te ervaren dat het klankkarakter van deze koel ogende ‘high tech’ weergever zich in mijn set eerder laat beschrijven in termen die daar bijna diametraal tegenover lijken te staan. Ze manifesteren zich als muzikaal, warm en op terughoudende wijze musicerend waarmee ze vergevingsgezind zijn ten aanzien van minder goed of slecht opgenomen bronmateriaal. Dit karakter blijft basaal onveranderd, ook al zijn er nuances aan te brengen door te experimenteren met bekabeling, versterking en bron.

Wilson Benesch Arc

Wilson Benesch ARC - Second opinion

Phil van Deijk

Het gebeurt niet vaak dat u bij Hifi.nl twee artikelen over een zelfde product leest. Daarom in vogelvlucht waarom het nu wel gebeurt. Een component vervangen en inpassen in een bestaand audiosysteem vereist een goede voorbereiding. De prestatie van elk afzonderlijk audioapparaat is namelijk sterk afhankelijk van de overige componenten waarop het aangesloten wordt. Daar komt nog eens bij dat ook de luisterruimte een belangrijke rol speelt. Ik heb luidsprekers in de ene ruimte de sterren van de hemel horen spelen terwijl deze zelfde luidsprekers in een andere ruimte een ander beeld weergaven. Te horen was bijvoorbeeld in de eerste ruimte de basiseigenschappen maar niet de verfijning en de betovering. Dat kwam in de andere ruimte wel tot zijn recht. Zo ook met versterkers, een ieder weet dat hij geen 2x7 watt triode buizenversterker op een 4-weg luidsprekersysteem aan moet sluiten met een gevoeligheid van 82 dB en een impedantie van 2 Ohm.

Daarom geldt in audioland altijd het sterke advies; beluister, voordat u tot de aanschaf van een nieuw apparaat over gaat, het in u eigen systeem en uw eigen luisterruimte.

Misschien is het onderhand duidelijk geworden waarom er twee artikelen over één product zijn geplaatst. Tijdens het beoordelen van een apparaat komen wij wel eens voor bijzonderheden te staan. Zo gebeurt het regelmatig dat een recensent bij een collega-recensent op bezoek gaat indien er zich iets wonderlijks voordoet, of dat een te recenseren apparaat niet geheel aan de verwachtingen voldoet. Omdat alles in audioland van zoveel factoren afhankelijk is wordt er dan besloten kosten nog moeite te sparen en het apparaat aan een "second opinion" te onderwerpen. Zo ook deze Wilson Benesch ARC luidsprekers, eerder door Jan de Jeu in zijn luisterruimte en op zijn set beluisterd. Jan kende Wilson Benesch en het geluid ervan, maar hoorde het op zijn eigen set niet terug. Ik ken Wilson Benesch alleen van naam en had deze luidsprekers nog nooit ergens horen spelen. Daarom fris van start met het vervolg op Wilson Benesch deel II. Een uitgebreide impressie over vormgeving en gebruikte componenten heeft u al kunnen lezen, vandaar dat ik meteen met de deur in huis val en met u mijn luisterervaring deel.

Aansluiten

Jan Verlegh van Audio Excellence stond bij mij voor de deur met een paar zeer fraai uitziende Wilson Benesch ARC luidsprekers en een set Nirvana Royal luidsprekerkabels. Nadat Jan weg was werd als een speer de Nirvana op mijn Avalons aangesloten en werd eerst geruime tijd naar de Nirvana geluisterd. Ik wilde de kenmerken en eigenschappen van deze kabel goed leren kennen zodat ik dat straks naar de Wilson Benesch terug kon vertalen. De Nirvana`s werden op hun beurt aan de andere zijde verbonden met de Marsh Sound A400s eindversterker en de P2000 voorversterker. Als analoge bron diende de roemruchte VPI Scout voorzien van het Clearaudio Victory H output element. Als tegenhanger was er het digitale geweld in de vorm van de Teac/Audio Alchemy/M-Audio combinatie, later werd deze nog bijgestaan door een heel leuke buizen cd speler. Maar daarover leest u later meer. Onderling werd alles met behulp van Sign Audio kabels aan elkaar geknoopt.

Hierna werd het tijd om de Avalons het veld te laten ruimen en mijn 2 meter brede Creaktiv audiorack door een paar Wilson Benesch ARC luidsprekers te laten flankeren. Ik plaatste de Wilson`s, in eerste instantie, op een afstand van een halve meter voor de muur en met het front licht ingedraaid. Ik heb ze toen zachtjes op de achtergrond laten spelen. Tijdens een luistersessie kwam ik er al snel achter dat dit niet het juiste plaatsing is. Het schuiven en heen en weer lopen kon beginnen. Het beeld was in den beginne te breed en te open waardoor er een gat in het midden ontstond. Gaande weg meer naar binnen draaiend kwam ik tot het juiste beeld, waarbij het totaal één vloeiend beeld ging vormen. Tot ik op een gegeven moment het meest optimale had bereikt wat mogelijk was. (Jan had me wel verteld dat de Wilson`s redelijk ver naar binnen gedraaid moesten worden maar ik wilde dat toch zelf uitproberen en ondervinden). De aftstand tot de muur is vrijwel gelijk gebleven.

Wilson Benesch Arc

Luisteren

Nadat ik de ideale plaatsing eenmaal gevonden had kon ik definitief gaan luisteren. Trompettist Chet Baker mocht de spits afbijten met onder andere de LP ‘The Lyrical Trumpet of Chat Baker’. Een relaxte en sfeervolle LP met easy-listening muziek. Chet laat op deze LP over het algemeen de trompet lekker en luchtig klinken, doch hard en genadeloos op de momenten dat er uitgehaald wordt. Het inblazen van de lucht in de trompet en het weer zachtjes verlaten en laten uitsterven laat deze Wilson ongekend goed horen. Het geluid van de trompet die in het echt ook hard klinkt, blijft ten alle tijden gecontroleerd en wordt geen kattengejank. Stappen we van Chet Baker over naar Charles Mingus op zijn LP ‘At the Bohemia’. Op kant B staat het nummer ‘Work Song’ waarop Charles uiteraard zijn befaamde baskunsten laat horen. Hier hoor je dat de Wilson’s druk kunnen leveren in het laag, zeker voor hun grootte, de bas diep en strak weergeven. Detail van de percussie blijft daarbij behouden, hetzelfde geldt voor het nummer ‘Discussion’. Een samenspel tussen de gestreken bas en de percussie-instrumenten. Basie en Oscar Peterson kunnen hun kunsten gaan vertonen op de LP Satch en Jones Again. Twee grootheden die voor de tweede keer samenspelen. Op de track ‘Roots’ een heerlijk pianospel van beide heren. Het onderscheid in speelstijl tussen de heren is afzonderlijk goed te volgen; er staan twee piano`s en er spelen twee mensen. Na enkele ogenblikken komt de inzet van bassist John Heard. In mijn aantekeningen lees ik terug; formidabel, de bas wordt met kracht en drive naar buiten geblazen, definitie blijft daarbij bewaard.

Uiteraard is er digitaal gedraaid in de vorm van Diana Krall, Patricia Barber, Cassandra Wilson en ook popmuziek mocht zeker niet ontbreken. De fantastische MTV unplugged opnames van Alanis Morisette en The Corrs mochten het niet ontberen. De laagweergave van de Wilson’s is dik in orde, draai de cd`s ‘Café Blue’ van Barber of ‘Tempation’ van Holly Cole en hoor hierop dat het laag, begrijpelijk voor het formaat, misschien niet al te diep gaat maar zeker strak is. Het laat echter, en dat is veel belangrijker, een zeer gecontroleerd detailrijk gebied horen. Het solospel van gitarist John McLean op nummer 4 van de cd ‘Café Blue’ benadert het kippenvelgehalte, de titel ‘Romanesque’ zegt het al een beetje. Het gekraak, het gitaarspel, het geneurie en zeker niet te vergeten de bijna lijfelijke aanwezigheid van beide artiesten laten je meedwalen en doen je alles om je heen vergeten. Terug naar de harde werkelijkheid met geweld van Pink Floyd. Tijdens ‘Dedicated Sound Of Thunder’ spettert de muziek je tegemoet. Openingsnummer ‘Shine On You Crazy Diamond’ is langzaam opbouwend, gevolgd door krachtig en stevig inzetten van de drum. Enkele nummers later laten David Gilmour en de zijnen laten de ‘Dogs of War’ aanzwellen, het feest is compleet en het publiek roert zich. Het laag wordt de Wilson’s uitgeperst, de stem van David op de voorgrond, gevolgd door een wederom spetterend invallende drum van Nick Mason. Draai hierna de LP-versie en alles wordt door de Wilson’s met een extra dimensie van realisme weergegeven. Meteen gaat bij mij weer de vraag rijzen waarom de cd ook al weer uitgevonden was …..

In eerste instantie, nadat ik enkele muziekstukken had beluisterd, viel het middengebied mij op. En gaandeweg het draaien van meer cd`s en LP’s ondervind ik dat het midden een zeer groot en open bereik heeft. Vooral een stem krijgt een extra dimensie en ik werd gedwongen naar de teksten te luisteren die men zingt. Iets wat ik normaal nooit doe, maar waar ik bij de Wilson’s wel toe aangezet word. Het zwarte vinyl bleef nog op het draaiplateau van de VPI en ik ging naar een heel ander soort van muziek. Schrik niet, Rob de Nijs mocht zijn kunsten gaan vertonen. Wel eens geluisterd naar de LP ‘Springlevend’ van deze oer-Hollandse zanger? Nee? Doen! Leuke en bekende nummers die je doen meezingen en deinen. Laat je verbazen door het feit dat deze LP relatief goed opgenomen is. Er is een galm rondom het aanwezige publiek waardoor je een echte zaalambiance krijgt. De luidsprekers zijn absoluut vrij van harde ss-en en opvallend is, niet alleen bij Rob de Nijs, maar ook bij vrijwel alle andere zangers en zangeressen dat de woorden die zij zingen heel goed te verstaan zijn. Frappant detail is dat je op het nummer ‘Anna Paulowna’ hoort dat de zaalmicrofoons bijgeregeld worden, het ruimtelijk gebeuren neemt ineens toe en de galm en de zaalakoestiek worden eveneens vergroot. Om in de stemming te blijven van oubollige muziek en de stemmen te beoordelen heb ik de 180 grams versie van The Weavers maar weer eens van stal gehaald. ‘San Francisco Bay’ laat de stemmen naast elkaar staan en de aanslagen op de banjo worden vlijmscherp en strak weergegeven. ‘Guantanamera’ laat een duidelijk articulerende stem horen en dan met name de rollende R. De stem van zangeres Ronnie Gilbert wil door bepaalde systemen nogal eens hard ten gehore worden gebracht. Niet door de Wilson’s, deze geven haar open en eerlijk weer en dat is anders dan hard en schel. Daarbij wordt door de Wilson’s een vrij breed beeld neergezet, je ziet ze alleen staan en hoort ze niet (de luidsprekers). De kuchjes en hoestjes en het geklap van het publiek worden ook links en rechts buiten de luidsprekers neergezet.

Wilson Benesch Arc

Conclusie

Van goed ontworpen monitorluidsprekers is bekend dat door hun minimale baffle vrijwel geen kastreflecties ontstaan en dat mede hierdoor dit type luidspreker in staat is een tot in de precisie gedetailleerd en groots neergezet beeld weer te geven. Ik denk hierbij even terug aan mijn eigen kleine Avalon Monitor luidspreker die hierin een uitblinker is. Ook deze Wilson ARC heeft die gave om een dergelijk beeld neer te zetten.

Koppel daaraan een krachtig laag, een zeer transparant en groot middengebied en u hebt de kwaliteiten waar deze kleine Wilson Benesch groot in is. De ARC`s doen hun werk, zoals een echte gentleman betaamt, op een rustige en beheerste manier zonder daarbij saai te worden. Aangedreven door een stabiele en snelle versterker kunnen deze ARC`s u tot het ultieme luistergenot brengen.

Let wel, indien u interesse heeft in deze luidspreker luister dan eerst uitgebreid in uw eigen luisterruimte en met uw eigen apparatuur. Deze Wilson is aan te sturen als een grijze muis. Dat zit hem dan niet in de versterking, kabels of bron waarmee hij mee aangestuurd wordt, want deze kunnen afzonderlijk in andere sets uitermate goed presteren, maar in de combinatie van versterking en bronnen. Het is belangrijk de optimale match te bereiken. Als resultaat zult u ontdekken dat deze luidspreker zich als een bruisende fles champagne ontkurkt.

Winkel :
Audio Excellence
Looierij 11
4762 AM  Zevenbergen
Tel. 0168-335973
Internet: www.audioexcellence.nl
E-mail:  info@franssenenverlegh.nl

Fabrikant :
Wilson Benesch Ltd.
Falcon House
Limestone Cottage Lane
Sheffield
S6 1NJ
England
Tel.  +44(0)1142 852656
Fax. +44(0)1142 852657
Internet: www.wilson-benesch.com
E-mail:  info@wilson-benesch.com