AudioQuest Cheetah

AudioQuest Cheetah
De kabel met een batterij

Onlangs heeft u kunnen lezen op onze site hoe Bill Low van AudioQuest denkt over kabels, de invloed van kabels en de fabricage techniek (zie https://hifi.nl/allesover.php?id=1590). Tijdens dat gesprek is het zogenaamde Dielectric Bias System ter sprake gekomen als een manier om kabels permanent onder spanning te houden en zo niet alleen inspelen overbodig te maken, maar ook een manier om de kabel te optimaliseren. Aan het eind van het interview kreeg ik een Cheetah gebalanceerde kabel mee waar ik onlangs met plezier naar luisterde. Luisteren naar een kabel, het moet toch niet veel gekker worden.

DBS

Het meest opvallende en meest bijzondere aan de Cheetah is het DBS systeem. Een kabel die met DBS werkt heeft twee extra geleiders nodig. Een binnengeleider en een extra mantel. Op deze twee geleiders wordt een batterij aangesloten van 24 volt. Door de aanwezige spanning polariseert AudioQuest de isolatie van de kabel permanent in één richting. Dat gebeurt normaal ook, maar dan heeft dat zijn tijd nodig tijdens gebruik in een installatie en bovendien is de polarisatie minder omdat de spanningen van een audiosignaal ver onder de 24 volt blijven.

De polarisatie is vergelijkbaar met het opbouwen van een magnetisch veld en zorgt volgens AudioQuest voor: “minder versmering (tijd en fase fouten), meer dynamiek en minder ruis”. Met als gevolg een groter contrast en meer helderheid. Op de kabel is als “rugzakje” een batterijhouder vastgezet waarvan een draad de kabel in verdwijnt.

De kabel, die een prijskaartje heeft van 1050 euro voor een stereolengte van 1 meter en is afgewerkt met eigen XLR connectors van AudioQuest, is als volgt opgebouwd. Het hart van de kabel vormen PPS geleiders. Aders die bestaan uit een vaste koper kern die is verzilverd met “Perfect Surface Silver” zoals AQ dat noemt. Daaromheen Teflon buizen die veel lucht laten tussen geleider en de isolatie zelf. Van Teflon is al lang bekend dat het een zeer goede isolatie is omdat het nauwelijks last heeft van energie opslag. Lucht is trouwens de beste isolator. De connectors zijn niet gesoldeerd maar vast gelast aan de aders, wat ook zorgt voor een betere overgang en minder verlies. Een afscherming maakt de kabel af. De kabel is soepel in gebruik en heeft heel goede XLR pluggen. De batterijhouders maken de kabel aan één kant zwaar en wat lastiger om te verwerken. De batterijen gaan overigens jaren mee. Om te zien of er nog voldoende spanning aanwezig is kun je een LED op laten lichten.

Waarmee en waartussen

De Cheetah verving tijdelijk mijn Siltech SQ-88 Classic tussen de Apogee Mini-Dac en de Marsh Sound Design voorversterker. Uiteraard een gebalanceerde verbinding. Voor de Apogee staat een Teac VRDS T-1 (gemodificeerd) loopwerk, een Monarchy Audio DIP Mk 2 (anti jitter) en een Assemblage D2D-1 upsampler. Digitale kabel zijn Apogee Wyde-Eye. Achter de Marsh Sound een A200s eindversterker van dezelfde fabrikant die een set JMLab Electra 926 aandrijft. Ook maak ik gebruik van een SW900 subwoofer uit de Elektra range. Overige kabels zijn voornamelijk van Siltech, Lapp en Sign Audio. Zoals gebruikelijk staan alle types onder de recensie aangegeven.

AudioQuest Cheetah

Jeetje

Eigenlijk staat het vervangen en luisteren naar kabels mij tegen. Een kabel is ondanks alle technologie die er in is gestopt een dood ding met een lage streelfactor. Een versterker of een draaitafel spreekt veel meer tot de verbeelding. Bovendien moeten kabels matchen met de set zegt men. Dat bestrijd ik eigenlijk. Een kabel mag aan de set niets toevoegen en niets afdoen, dan ben je op de juiste weg.

De overige componenten bepalen de klank, de signatuur en de eigenschappen. Een component en zeker een kabel behoort zich net zo neutraal te gedragen als Zwitserland ten tijde van oorlog. Alleen wat minder eigengereid. Let wel, ik beschouw een kabel als een component in een set en niet als een stuk draad dat je maar willekeurig kunt aansluiten. Dus waar ga ik naar luisteren? Naar niets eigenlijk want in de ideale wereld hoor je niets van een kabel. Oh wacht, weet u wat ik straks zal kunnen waarnemen? Muziek en als het goed is louter muziek. Volgt u mij nog?

Uit pure luiheid start ik met “Café Blue” van Patricia Barber. Die zit namelijk nog in de speler. Een tot in den treuren gedraaide cd die ik zelden helemaal uitluister en waar ik normaal stukjes uit pak. Bij het begin van de eerste track ben ik aangenaam verrast door de helderheid van de AudioQuest Cheetah. Hé, hier gebeurt iets. Track na track komt duidelijk naar voren dat de Cheetah een erg transparante kabel is die op een prettige wijze de muziek doorlaat. Een heel mooi en diep stereobeeld komt er rondom de speakers te staan waarbij geen sprake is van een “gat” in het midden.

Op “Romanesque” is de gitaar los van de stem van Barber, voor zover dat mogelijk is met mijn cd speler. De extreem dure Teac die ik ooit in huis had deed dat nog veel beter. Drums, piano, stem en bas zijn losjes, doortekent en vooral helder en transparant. Zonder hard te worden of te gaan sissen. Ik luister de gehele cd uit en ben nog steeds aangenaam verrast. Stacey Kent mag u rekenen tot mijn persoonlijke favorieten. Haar limited edition gold cd “Collection” is en blijft een parel. “They can’t take that away from me” voert me mee in de muziek en doet wat er moet gebeuren, het raakt een gevoelige snaar. Ik vergeet mij te concentreren op de veranderde eigenschappen van de set. Daar ging het toch om? Het juist niet horen van een kabel. AudioQuest zit wat mij betreft op de juiste weg.

Jennifer Warnes heeft ooit het fabuleuze werk “Famous blue raincoat” afgeleverd dat een standaard genoemd kan worden als afluisterwerkje. Zonder een goede opstelling en zonder voortreffelijke componenten is het een eenvoudige cd. Maar speel hem op een top installatie en dan blijkt dat er een enorme subtiliteit in de muziek te vinden is. Eerder verborgen geluidjes maken de invulling van de muziek tot een waar meesterwerk. Een treffende sfeer en langdurig pakkend. Met de Cheetah is het bij vlagen te helder en krijgt Warnes een wat slissende stem. Iets te harde “s”-klanken waar menig muziekliefhebber over kan vallen. Liefhebbers die overigens eens naar een koor zouden moeten luisteren om te beseffen dat de “s” thuis hoort in het totaalbeeld. Het is mijns inziens verkeerd om de Cheetah aan te vallen op deze eigenschap. Het is eerder een gevolg van de opname.

Hoe zeer de opname van invloed is komt overduidelijk naar voren op “Misty” van het Tsuyoshi Yamamoto Trio. De microfoons zijn vrijwel in de piano geplaatst en de toetsaanslagen zijn keihard. De dynamiek spuit de kamer in en her en der moet het volume iets terug om de buren niet stijf van schrik neer te zetten. Vergelijk ik de cd met de LP versie dan komen die twee qua eigenschappen behoorlijk dicht bij elkaar. De LP draait in dit geval op een Nottingham Analogue met een Graaf phonotrap. Details hoor ik volop en wat mij eerder al beviel bij Barber, de helderheid en de transparantie, is aangevuld met dynamiek en snelheid. Geen sluier gordijn en weinig te wensen over. Klachten? Niet echt of het zou moeten zijn dat de kabel bij vlagen iets te hard is en te veel laat horen. Mijn standaard kabel gaat wat lieflijker om met de aangeboden muziek wat een ander beeld schept. Niet zozeer minder of beter, gewoon anders. Toch een smaak kwestie welke kabel uiteindelijk de voorkeur heeft.

AudioQuest Cheetah

DBS werkt het?

Na een paar dagen gebruik en het continue doorvoeren van signaal door de kabel wil ik wel eens weten of de kabel nu “ingespeeld” is of dat al was door toepassing van het Dielectric Bias Systeem. In alle eerlijkheid, ik kan geen significante verschillen ontdekken.

Recht overeind staat de helderheid van de Cheetah, de snelheid, de openheid en het heel mooie stereobeeld dat bereikbaar is. Vooral “Misty” getuigde van de afwezigheid van een waasje of sluier en is heel fraai neergezet. Op een wijze die Erroll Garner de oren zou hebben doen tuiten. Want eigenlijk hebben de Japanners het nummer totaal uit de oorspronkelijke context getrokken door de opname veel te direct te maken. Dat ik twaalf tracks van Barber kan doorstaan zegt ook iets over wat er plaatsvond tussen d/a converter en voorversterker.

De Cheetah is erg goed en presteert in ieder geval in mijn luisterruimte boven verwachting. Dat er aan de kabel een fors prijskaartje hangt is helaas onvermijdelijk. Gelukkig dan maar dat Bill Low een aantal beweringen uit het interview weet waar te maken. Zijn benadering van neutraliteit is precies in mijn straatje. Zijn uitvoering is knap. Zeer de moeite waard om in uw eigen set te beluisteren. Echter gevaarlijk voor uw geldbuidel. Het zou best eens 1050 euro kunnen gaan kosten.

Prijzen per stereo meter:
AudioQuest Cheetah
0,5 meter cinch-cinch  770 euro
0,75 meter cinch-cinch  910 euro
1 meter cinch-cinch  1050 euro
1 meter XLR-XLR  1050 euro

Importeur:
Marantz Holland B.V.
Beemdstraat 11
Gebouw Silverpoint
5653 MA  Eindhoven
Telefoon 040 2507800
Fax 040 2507802
Web site www.marantz.com en www.audioquest.com
E-mail product@marantzholland.com