NAD C 325 BEE

NAD heeft sinds de introductie van hun inmiddels legendarische 3020 versterker een naam hoog te houden op het gebied van bovengemiddeld goed klinkende en betaalbare vesterkers. Bjorn Erik Edvardsen was de ontwerper van de 3020 en daarom al even legendarisch. Enkele recente NAD producten kregen daarom de `BEE` toevoeging achter hun typeaanduiding, waarvan de C 320 BEE de meest roemruchte is geworden. Geen wonder, want ook dat model moest in de voetsporen van de 3020 treden. De C 325 BEE heeft één aansluiting meer en kreeg van `BEE` enkele verfijningen mee. Heeft NAD weer een troonopvolger?

Het uiterlijk is ten opzichte van de C 320 BEE praktisch hetzelfde gebleven, met uitzondering van een `MP` (Media Player) mini-Jack ingang op het front. De aan/uit schakelaar bevindt zich bij de C 325 BEE aan de achterzijde, terwijl de toets op het front tussen standby en operate schakelt.

De luidsprekeraansluitingen zijn gelukkig nog steeds voorzien van 4 mm `banaan`-bussen (in Europa nog steeds -en terecht- de favorite luidspreker-connector). De C 325 BEE heeft 6 lijningangen en een set Pre-out / Power-in aansluitingen, zodat hij eventueel als losse voor- of eindversterker kan worden ingezet. Naast de 12 Volt Trigger aansluiting (voor aan/uitzetten op afstand) zijn er een paar mini-Jack aansluitingen voor `IR In & Out`, waarmee de afstandbedieningsfuncties kunnen worden doorgelust.
De bekende `Soft Clipping` schakelaar zit er nog steeds, maar dit beveilingingssysteem kan beter uitgeschakeld blijven tijdens serieuze luistersessies (maar wel veilig tijdens feestjes).

De C325 BEE heeft nieuwe voetjes die voor een betere ontkoppeling moeten zorgen. Met de Disc-toets op het front wordt nu zowel de Disc lijn-ingang (waar een externe phono voorversterker zoals de NAD PP-2 op kan worden aangesloten) als de nieuwe MP ingang gekozen. Deze ingang wordt pas gekozen wanneer er een mini-Jackplug in de MP ingang wordt gestoken (vergelijkbaar met het in- en uitschakelen van de luidspreker-uitgang door het inpluggen van een hoofdtelefoon). Het innerlijk van de C 325 BEE is zeer verzorgd en overzichtelijk, wat mede komt door de grote hoofdprint met vier verticale modules die elk in een aluminium frame zijn gemonteerd. De forse ringkerntrafo en koperen `bus-bar` strips maken de positieve indruk compleet.

De toonregeling bleef tijdens de luistersessies uitgeschakeld maar werd toch eerst even uitgeprobeerd en bleek prettig en vrij subtiel te werken. De hoofdtelefoon-uitgang werd ook eerst kort met een Sennheiser HD 555 beluisterd en bleek zelfs van zeer goede kwaliteit. Omdat deze schrijver niet over een I-pod beschikt werd de `MP` ingang niet gebruikt tijdens de testperiode. De meegeleverde afstandbediening is een groot maar mooi afgewerkt ding waarmee alle functies van een compleet NAD systeem kunnen worden bediend. Verder heeft de afstandbediening een Mute-toets wat handig kan zijn als bijvoorbeeld de telefoon over gaat. De C 325 BEE levert net als de C 320 BEE 50 Watt aan 8 Ohm en heeft een dempingsfactor van 160. Hij weegt 8 Kilo en meet 43,5 bij 10 bij 29 centimeters (H X B X D). De C 325 BEE is leverbaar in het bekende NAD-grijs of `Titanium-grey`.

Luisteren

Nadat de optimale lichtnetfase was gekozen werd de C 325 BEE met QED kabels aangesloten op de Marantz/Micromega combo en de Monitor Audio Studio 2SE weergevers (zie voor een compleet overzicht het blokje "randapparatuur" aan het einde van dit artikel). Van de Counting Crows CD August And Everything After werd de track `Omaha` beluisterd waarbij de drumkicks in de intro op droge en stevige wijze werden neergezet. Op dit punt had de C325BEE net iets meer authoriteit dan zijn voorganger.

De accordeon werd vrij groot afgebeeld en de akoestische gitaar werd op soepele en losse wijze weergegeven. de stem van Adam Duritz klonk natuurlijker en rustiger dan met de C 320 BEE maar werd ook met een iets minder scherpe focus afgebeeld. De achtergrondzang werd met een goede differentiering van de individuele stemmen neergezet en de mandoline werd mooi plastisch afgebeeld. Het laag klonk een fractie minder strak dan met de C 320 BEE maar de algehele weergave lag juist prettiger op het gehoor dankzij een soepeler en ruimtelijker karakter. Kelly Joe Phelp`s CD Lead Me On ging in de CD 72 II en er werd geluisterd naar de track I`ve Been Converted.

Deze mooie opname van Phelp`s hese stem en zijn akoestische gitaar is zeer geschikt om de middentonen weergave aan de tand te voelen. Het gitaarspel klonk behoorlijk dynamisch en werd tonaal op een iets donkere wijze weergegeven waarbij de `stomps` op de klankkast lekker plastisch klonken.
Phelp`s stem klonk rustig en soepel, zoals het hoort. Alhoewel zijn stem niet helemaal los stond, kwam hij tonaal juist heel goed naar voren. De diepteweergave was minder goed, waardoor de ruimtelijke afbeelding die met deze opname kan ontstaan niet helemaal uit de verf kwam.

De Pace Rthythm and Timing (PRaT) was goed, ook weer iets beter dan met de voorganger maar meer opvallend was de betere weergave van microdynamiek waardoor de muziek lekker levendig en meeslepend overkwam. De QED Profile 4X4 kabels bleken overigens een zeer goede combinatie met de C 325 BEE versterker te zijn. Van Ben Harper`s CD Diamonds On The Inside werd de track `With My Own Two Hands` gedraaid. De korte uitwisseling tussen Ben en zijn medemuzikanten aan het begin van deze track werd goed gedefinieerd weergegeven. Het daarop inzettende orgel klonk vloeiend en de Hi-Hats werden verfijnd en met een natuurlijke metaalklank neergezet. De rimshots kwamen op droge en `snappy` wijze naar voren terwijl Harper`s stem met een goede focus werd weergegeven waarbij er wat nadruk lag op de `sibillance` (s en t-klanken). Het geheel klonk coherent en soepel waardoor de term `smeuig` voor de geest kwam.

Van Tim van Eyken`s opmerkelijke Topic CD Stiff Lovers and Holymen Thieves werd de klassieker `John Barleycorn` beluisterd. Met deze traditional werd Traffic ooit beroemd, maar deze versie mag er ook wezen, met zijn pittig gespeelde akoestische bezetting en de zeer direct opgenomen stem van Tim van Eyken. De intro met zijn zacht en ritmisch gespeelde akoestische gitaar en bas werd met veel lucht om de instrumenten weergegeven. De percussieve plukken aan de snaren van de gitaar kwamen goed gedefinieerd naar voren en van Eyken`s stem werd met een scherpe focus afgebeeld. Deze stem-opname kan wat `overdone` en zelfs confronterend klinken met minder uitgewogen systemen. Met de NAD C 325 BEE werd zijn stem juist op open en levendige wijze weergegeven waarbij de stem-uithalen eerder krachtig dan hard klonken. De elektrische gitaar klonk tonaal rijk en de percussie kwam strak maar wat licht over. Het geheel werd in een vrij groot stereobeeld (meer breed dan diep) afgebeeld waarbij de muziek op ontspannen en soepele wijze naar voren kwam.


Conclusie

Het is altijd moeilijk om een klassieker op te volgen en het eerdere model C 320 BEE deed dit door juist iets af te wijken van het aloude 3020 karakter, wat kan worden omschreven als bijzonder `relaxed`, soepel en vriendelijk in het hoog. De tonale balans van de oer-NAD neeg zeker naar het euforische maar dat is toch echt te prefereren boven een dunne of harde sound. Bij de C 320 BEE koos NAD voor een wat drogere en meer gearticuleerde weergave, waarmee ook die versterker weer geliefd werd. De C 325 BEE ligt qua karakter dichter bij de 320 dan bij de 3020 maar weet met een nog betere tonale weergave en een grotere mate van moeiteloosheid de pluspunten van zijn voorgangers op uitstekende wijze te combineren. Kilian Bakker


Importeur:
AND Benelux
www.andbenelux.com
013-4550955


Prijs:
Advies Verkoopprijs: 399 euro.