Ergo 2 en AMP 1


Kilian Bakker | 26 april 2007 | Ergo

Ergo is een relatief jong merk wat is gebaseerd op twee legendarische merken met een oude traditie. Qua constructie en design zijn de Ergo hoofdtelefoons de directe opvolgers van de fameuze Jecklin Float modellen. Ergo maakt drie hoofdtelefoons waarbij de types `1` en `2` van moving coil ("dynamische") units zijn voorzien.

Het topmodel, Ergo A.M.T. genaamd, heeft een paar rasechte Heil A.M.T. (Air Motion Transformer) units in zijn behuizing (het vroegere Jecklin Float topmodel had overigens elektrostatische elementen). Behuizing is eigenlijk wel een toepasselijke benaming voor het omhulsel van de Ergo units.

Bij de meeste hoofdtelefoons zijn de weergave-units gevat in een paar schelpen die door middel van een veerkrachtige hoofdband tegen of rond de oren worden geklemd. Het zitcomfort kan bij de harder klemmende typen vrij laag zijn en de schelpen zullen bij veel types ook voor oorbroei zorgen (met name gedurende de zomermaanden). Daarnaast zullen de oren in min of meer direct (akoestisch) contact zijn met de units, wat in luistervermoeidheid kan resulteren. De Ergo hoofdtelefoons hebben een rigide chassis waarbij de luidsprekerpanelen (de schelpen zijn vlak uitgevoerd) op een vaste afstand tot de oren blijven en niet tegen- of rondom de oren drukken.

Deze constructie zou voor een natuurlijkere weergave moeten zorgen (mede omdat de ruimte rond de oren niet wordt afgesloten) en zou oorbroei of draagvermoeidheid moeten voorkomen, aldus Ergo. De weergave van een hoofdtelefoon lijkt nou eenmaal niet op dat van een paar luidsprekers, mede omdat er tijdens het luisteren altijd een relatief groot object tussen de weergevers van een hoofdtelefoon zal zitten, namelijk een hoofd. Alhoewel de kamerakoestiek zijn beperkingen zal opleggen, kan een correct opgesteld paar luidsprekers voor een mooi coherent stereobeeld zorgen. De hoofdtelefoon heeft het grote voordeel van ongestoord en niet-storend muziekgenot (op elk gewenst moment) zodat vele fabrikanten zich door de jaren heen hebben toegelegd op het ontwikkelen van hoogwaardige hoofdtelefoons.


Ergo 2

De Ergo 2 wordt door de fabrikant keurig verpakt in een kartonnen doos (mag ook wel op dit prijsniveau) en de grijze kleur oogt wat beter dan het oude Jecklin-zwart. Een lange lintkabel met vier paralleladers mondt uit in een degelijke 6,3 mm Jack plug. In feite is er hier geen sprake van oorkussens als zodanig maar wel van twee schuimstrippen die achter de oren contact met het hoofd maken.

In principe zouden de luidsprekerpanelen niet of nauwelijks contact met de oren of de zijkanten van het hoofd moeten maken maar dat hangt natuurlijk af van de vorm van iemands hoofd. In tegenstelling tot de oude Jecklins kunnen de weergavepanelen van de Ergo hoofdtelefoons wel in hoogte worden versteld. Aan de onderzijde van de brede hoofdband is een schuimrubber kussen aangebracht en de hoofdband heeft drie sleuven, waardoor de hoofdhuid beter kan ademen.

De verstelbare panelen zijn er niet alleen voor het verhogen van het draagcomfort maar kunnen ook helpen bij het vinden van de juiste toonbalans (oorschelpen verschillen van persoon tot persoon). Juist door de grotere afstand tussen de weergave-unit`s en de oorschelpen plus de ingebouwde toe-in van de panelen (zodat ze meer parallel aan de buitenrand van de oorschelpen staan) wordt de complexe vorm van de hele oorschelp (met name de `helix tunnel`) benut bij het luisteren wat resulteert in een meer natuurlijke luisterindruk, aldus Ergo. De importeur legt het als volgt uit: de helix tunnel is het gedeelte van de oorschelp waarmee diepte maar ook `timing` kan worden bepaald. De helix tunnel kan men vinden door een wijsvinger tegen de buitenste rand van de oorschelp (achter, in het midden) te plaatsen en de schelp naar de bovenkant van de oorschelp te volgen. Volg de tunnel die daar ontstaat en die ongeveer tot het midden (aan de voorkant) loopt en stopt in een `kuil` (de helix). Met beide wijsvingers in de uiteinden helix-tunnels kan men in principe goed horen, alleen de indrukken van plaatsing (ruimte en diepte) zijn verdwenen. De Ergo hoofdtelefoons zijn ontworpen om de helix tunnel effectief te benutten zodat ze minder als typische hoofdtelefoons klinken. Een bijkomend voordeel is, dat men met de Ergo hoofdtelefoons minder luid hoeft te draaien.


Ergo Amp 1

De Amp 1 is het instapmodel hoofdtelefoonversterker van Ergo. De behuizing is netjes afgewerkt en van een zwart geanodiseerd geborsteld aluminium front voorzien.

Ook de volumeknop is uit aluminium vervaardigd en ingelaten in het front. De aan/uit schakelaar bevindt zich ook op de voorkant en heeft een geïntegreerd rood lampje. De Amp 1 heeft twee hoofdtelefoon uitgangen te weten een standaard 6,3 mm Jack en aan de achterzijde een 4-pins Neutrik uitgang voor de Ergo A.M.T. De Amp 1 heeft net als de Ergo 2 een opvallende blauwe opdruk en wordt geleverd met een vrij minimale handleiding.

Aan de achterzijde bevinden zich twee sets Cinchbussen voor inkomend én uitgaand signaal op lijnniveau. Daarnaast bevinden zich twee instelpotmeters met de term `gain`, maar vreemd genoeg worden deze potmeters niet in de handleiding genoemd.

De volumeregeling kan wat `happig` zijn in de fabrieksstand (hangt af van het lijnsignaal) maar met de Gain-instelpotmeters kan de gevoeligheid weer worden getemperd. De voeding is extern uitgevoerd (adapter) en wordt met de Amp 1 verbonden door middel van een coaxiale plug.

Wat betreft de 4-pins aansluiting voor de Ergo A.M.T.; de importeur zegt hierover, dat de optionele Switchbox (voor directe verbinding aan de luidsprekeruitgang van een versterker) een meer betaalbare oplossing zou zijn en dat Ergo een speciale versterker maakt voor gebruik met het A.M.T. model, genaamd Amp 2. De Amp 1 is in feite bedoeld voor de Ergo 1 en Ergo 2 dynamische hoofdtelefoons. Wanneer men alles uit de Ergo A.M.T. wil halen zal een een meer complex en dus kostbaarder circuit nodig zijn, aldus AV Tunes. De Ergo producten hebben een garantieperiode van 1 jaar.

Luisteren

Van de CD The Folkscene Collection, Vol. III werd Bryndle`s track `Lucky One` beluisterd. De intro, met een korte uitwisseling tussen de bandleden kwam met veel presence en lucht naar voren. De op pittige wijze bespeelde mandoline werd met een rijke tonale weergave en op losse wijze gepresenteerd. De zang klonk tonaal natuurlijk en kwam vrij direct over, zonder hardheid. De elektrische bas klonk rustig en de melodielijn van de bas bleef ook tijdens de drukke passages goed te volgen.

De met `brushes` gespeelde drums klonken behoorlijk droog maar ook iets `soft`, vergeleken met andere hoogwaardige hoofdtelefoons. Van Luka Bloom`s debuut album Riverside werd de onvergelijkbare track `Over The Moon` gedraaid. De knallende inzet van Bloom`s akoestische gitaar werd op zowel energieke als ruimtelijke wijze weergegeven, waarbij het snarenspel met een rijke klankkleur naar voren kwam. De tom-toms werden met een gedetailleerde hand-op-(trommel)vel gepresenteerd en de cymbals werden groot en met opvallend veel lucht afgebeeld. Bloom`s zang kwam met een goed dynamisch contrast naar voren waarbij het enthousiasme waarmee deze Ier dit lied zong heel duidelijk werd overgebracht.

De verschillende woorden kregen ook een uitstekende articulatie mee, wat hielp bij het versterken van de punctuering waarmee Bloom zingt en speelt. Van Kerstin Blodig`s album Trollsang werd de track `Snale Mi Jente` gedraaid, om te kijken (horen) hoe de Ergo zou omspringen met de grote Bodhran (frame-drum) die ze in deze track solo speelt en begeleidt met haar verleidelijke zang. Het Bodhran-spel werd met een opvallend ver doorlopend laag en met de nodige autoriteit weergegeven, waarbij het trommelvel met veel `bloom` en een duidelijke afbeelding (bijna buiten het hoofd) werd afgebeeld. Haar stem werd vrij groot afgebeeld en klonk tamelijk warm maar ook uitgewogen, waarbij de sibillance-klanken (s & t klanken) duidelijk maar zonder teveel nadruk naar voren kwamen. De vingerknippen klonken vrij droog en plastisch terwijl de tikken van de drumstok tegen de rand van de Bodhran op impulsieve wijze en met een goed herkenbare houten klank werden gepresenteerd. Om bij levendige `folkmuziek` te blijven werd Julie Murphy`s CD Lilac Tree opgezet om de track `Train` te beluisteren. De in hoog tempo en met kracht geplukte staande bas kwam op bijna percussieve wijze naar voren waarbij de af en toe tegen de hals slaande snaren met een duidelijke `klak` werden weergegeven. De bas klonk in eerste instantie flink stevig, bijna te `zwaar`, maar het bleek al gauw dat mede door het vriendelijke en transparante karakter van de Ergo het volume wat te hoog was ingesteld.

Op een wat lager luisterniveau bleef de bas fysiek en tonaal gezien goed aanwezig terwijl de rust en overzichtelijkheid weer was toegenomen. Met de Ergo hoofdtelefoon kan er zelfs op vrij lage volumeniveaus worden geluisterd terwijl de betrokkenheid bij de muziek hoog blijft. Door het luchtige karakter kan men zich echter snel vergissen in de volumestand, iets waar de vrij happige volumeregelaar niet bij helpt maar het is, net als met het zitcomfort, ook een kwestie van gewenning. De akoestische gitaar kwam met zijdezachte hoge tonen en een plastische weergave naar voren (heel knap).

Julie Murphy`s emotionele zangstijl kwam goed uit de verf en kreeg een goede tonale weergave mee. Deze hoofdtelefoon houdt van een rijk timbre en is daarom erg geschikt voor de weergave van puur akoestische muziek. De met metalen brushes gespeelde drums kwamen op luchtige en impulsieve wijze naar voren. Het debuutalbum van Melissa Etheridge werd in de cd-speler geladen om de weergave van rock te testen met de track `Bring Me Some Water`. De intro, met zacht gespeelde `strums` van Miss Etheridge op haar Ovation gitaar kwam helder over en werd met een `open` beeld gepresenteerd. De elektrische bas kwam met donkere en zware grommen naar voren terwijl de tikjes op de hi-hat helder en sprankelend naar voren kwamen zonder meteen `bright` te worden (daar hebben de tweeters van sommige luidsprekers last van met deze track). Melissa Etheridge`s stem klonk vrij droog en werd heel direct (op bijna intieme wijze) gepresenteerd waarbij haar typische hese keelklanken goed werden uitgelicht. De bekende losbarsting van de drums kwam met een vrij grote dynamische sprong naar voren (niet hart-stoppend dynamisch maar zeker levendig). De rim-shots werden hier (met een hoofdtelefoon) zelden met zo`n natuurlijke hout-op-staal klank gehoord, heel mooi. Deze track kwam soepel en energiek over, zonder toegevoegde hardheid of geknepenheid.


Conclusie

Het concept en de vormgeving van de Ergo hoofdtelefoons is iets waar de meeste mensen aan moeten wennen voordat ze zich op de weergavekwaliteiten kunnen richten. Wat het meest opvalt aan de Ergo 2 / Amp 1 combo is de ontspannen wijze waarop alles wordt weergegeven. Daarnaast scoort de Ergo hoog op de punten tonaliteit en overzichtelijkheid. De Ergo presenteert akoestische instrumenten op een natuurlijke en gedetailleerde wijze en singer-songwriter rock krijgt een expressieve weergave mee, een goede mix van eigenschappen dus. Wie zich over de sience-fiction looks en de `zit` kan heenzetten wordt beloond met een hoofdtelefoon waar lang, heel lang naar kan worden geluisterd.


Importeur:
AV Tunes; www.avtunes.nl / 0572-363337

Verkoopprijs:
Ergo 2:  229 euro 
Ergo Amp 1:  349 euro

Gebruikte Hardware: 

Analoge Bronnen: Linn Sondek LP 12/Akito/Ortofon MC 15 Super II & Thorens TD 190-1 Phonotrap: Moth 30 Series RIAA Digitale bronnen: Marantz CD 72 II/Microdac & Marantz CD 5001 Versterkers: Exposure Super XXV rc & Advance Acoustic MAP 103 Interconnects: Monster M1000, QED Qunex 2 Lichtnet: Lapp/Kopp strip, Belden IEC kabels, Kemp SNS Plug