Sonics Aguilla luidspreker

Snelle voltreffer

De naam Sonics zegt u wellicht niets, de naam Joachim Gerhard misschien wel. Joachim Gerhard was de oprichter Audio Physic. Sonics is het nieuwe bedrijf van Gerhard waar hij zijn 30-jarige loopbaan als ontwerper van luidsprekers naar hartelust voortzet.

Er is inmiddels een complete lijn Sonics luidsprekers waaruit wij een type kozen dat esthetisch erg fraai is, een prijs heeft die voor veel lezers haalbaar is en bovendien aanpreekt qua weergave. Hoewel Sonics in Duitsland de nodige lovende kritieken heeft gekregen is het merk in Nederland nog maar klein. Daar wil importeur Fritzz Audio in Zwolle graag verandering in brengen door het merk te positioneren bij echte liefhebbers zoals zij zelf zijn. Voor mij is het een meer dan aangename kennismaking geworden met deze telg van een al haast legendarisch ontwerper.

Aguilla

De Aguilla is een 2-weg systeem in een slanke behuizing. Gerhard koos voor een D’Apollito opstelling van de units in de kast. Dat komt neer op - van onder naar boven - een woofer, een tweeter en daarboven een tweede woofer die parallel werkt aan de eerste. Door het omsluiten van de tweeter met twee woofers ontstaat een virtuele puntbron waarmee in theorie een ideaal stereobeeld kan worden geschapen. Belangrijk voor een D’Apollito is niet alleen de opstelling van de units maar ook een absolute fasereinheid van het toegepaste scheidingsfilter. Het filter dat Gerhard ontwierp heeft een steilheid van 12 dB/octaaf, wat oploopt tot uiteindelijk 24 dB/octaaf, wat deels elektrisch en deels akoestisch wordt bewerkstelligd. Om de overgang tussen de bas en de tweeter zonder dip te laten verlopen is in de Sonics luidsprekers een DC module opgenomen in het filter. Het filter is ontworpen aan de hand van computersimulaties en houdt rekening met de vorm van de kast, de licht naar achter neigende baffle, de afstand van woofers tot de grond en de onderlinge afstand tussen de units.

De toegepaste Seas Prestige tweeter heeft een dome die twee werelden combineert. De rolrand van de dome is een brede textielrand met in het midden een 22 mm doorsnede aluminium-magnesium membraan. Door het toepassen van een textielrand neemt het rendement van de tweeter toe, dempt de rand het metalen membraan en kan de scheidingsfrequentie omlaag worden gebracht. Het membraan zelf is stijf en licht en werkt zonder opbreken tot ver boven de gehoorgrens van de mens. In de luchtspleet van de tweeter bevindt zich een dunne ferrofluid, dun genoeg om geen negatieve invloed te hebben op detailweergave, met behoud van betere koeling en daardoor meer lineair. De twee Seas Prestige 15 cm woofers hebben een aluminium conus die gedempt is met een keramische laag. De conus kan daarmee heel licht en toch stijf zijn. Opbreekverschijnselen ontstaan pas boven de 8 kHz, ver buiten het frequentiebereik waar de woofer in werkt. Eventuele resonanties onder de 8 kHz worden gedempt in het scheidingsfilter. Met analyzers is de plaats bepaald van de magneet, de spreekspoel en de spider om te komen tot een groot oplossend vermogen. Voor het bewaren van de fase en voor koeling is in het hart van de conus een faseplug gemonteerd.

De vorm van de Aguilla is bijzonder te noemen. De kast loopt van onder naar boven licht taps toe zodat er geen parallelle wanden zijn. De baffle is licht naar achter hellend gericht op de luisteraar. Van boven gezien lopen de zijwanden naar binnen in een vlindervorm. Volgens Gerhard maakt dat de wanden extra stijf en kunnen ze een veel grotere druk weerstaan. In overeenstemming met de vorm van een stuwdam. Indien u bedenkt dat in een luidsprekerbehuizing een geluiddruk kan heersen van 140 dB dan snapt u dat wanden al snel de neiging hebben tot meetrillen. Een bijna altijd ongewenst effect dat kleuring veroorzaakt. Het enige dat we willen dat beweegt is de conus. In de kast is weinig demping toegepast. Hij bestaat intern uit twee compartimenten waarbij het bovenste deel met braces extra stijf is gemaakt. Aan de achterzijde van de kast is een grote reflexpoort te vinden en een opening om de voet te vullen met zand of loodkorrels. Een enkele WBT aansluiting staat ter beschikking. De vlindervorm ben ik al eens tegengekomen bij een andere fabrikant en heeft volgens diens zeggen een gunstige invloed op de akoestische en natuurlijke demping in de kast. Sonics heeft het daar zelf niet over.

Sonics geeft als gevoeligheid een waarde voor de Aguilla van 86 dB/1m/1 Watt aan 8 Ohm nominaal. De systeem impedantie is laag met zijn 4 Ohm. Het frequentiegebied wordt gespecificeerd als 45 Hz tot 33 kHz binnen -3 dB en 100 Hz tot 30 KHz +/- 2 dB. De scheidingsfrequentie ligt op 2,3 kHz. De belastbaarheid voor zover van enig belang is 170 Watt. De afmeting gemeten aan de onderzijde van de Aguilla is 200 x 300 x 880 mm (B x D x H), aan de bovenzijde 170/190 x 200 mm (B x D) en hij weegt 17 kilo per stuk.

Geheel in de traditie van Joachim Gerhard is de afwerking op hoog niveau dat verwacht mag worden van een set luidsprekers in de prijsklasse van 3600 euro per paar. Losse doekjes worden meegeleverd die bevestigd kunnen worden op de boutjes waar de woofer mee vast zit. Zonder doekje geen ontsierende gaatjes.

Randapparatuur keuze

Om de Sonics Aguilla goed aan te sturen is enig vermogen wel gewenst. Mijn 300B-S single ended versterker met alleen een 8 Ohm tab van 2 x 20 Watt maakte de 4 Ohm Aguilla zompig en duf. Om die reden koos ik in eerste instantie voor een Cambridge Audio Azur 740A transistor versterker met bijbehorende 740C cd speler. Een Piccolo interlink van Crystal Cable volstond. De Cambridge opstelling speelt met standaard meegeleverde netsnoeren en Supra Classic 2 x 4 mm2 ls-kabels. Later toen ik de Cambridge had ingeleverd kwam een buizen push-pull PrimaLuna PL2 met 4 Ohm tab goed van pas. Waarop aangesloten een Marantz loopwerk met Musical Fidelity X-Dac V3. De tweede bron is een V.Y.G.E.R. Baltic M platenspeler met 12” SME arm waarin een Goldring Eroica MC element is gemonteerd. Daarachter een Van Medevoort phono versterker. Bekabeling is deels van Chord Company en deels van Crystal Cable. De stroomvoorziening bestaat uit een SEEC netfilter en Supra LoRad kabels met idem verdeelblok. De opstelling van de Aguilla is ongeveer 1,05 meter van de achterwand en 55 cm van de zijwanden gemeten op het hart van de baffle. Licht ingedraaid ontstaat het grootste stereobeeld met behoud van heel veel diepte. Altijd draait in deze ruimte een set Dali Ikon 2 luidsprekers op Target Stands, terwijl een set Dali Mentor 1 net het veld heeft geruimd.

Als een lijster

Als een lijster staat de Aguilla te zingen achter de Cambridge Audio set. Het laag heeft een behoorlijk gewicht terwijl Patricia Barber haar “Fortnight in France” staat af te werken. Het laag is voor zover de Azur 740A daarin helpt strak en vrij van bulten of dalen in het frequentiebereik. Gaat zelfs behoorlijk diep waardoor een aanwezige subwoofer werkeloos blijft toekijken. Het middengebied bloeit wijd open en is detailrijk, terwijl de hoge tonen pittig maar zonder nare bijverschijnselen vaart aan de muziek geven. Een combinatie om zo mee weg te lopen vind ik terwijl achtereenvolgens Ilona Knopfler, Mich en Scène en Hugh Masekela in de speler schuiven. Het openingsnummer op de cd van Ilona heeft een geweldige meerstemmige zangpartij waarna op de tweede track een klarinet de show steelt. De zang komt goed uit de verf, de klarinet draai ik dezelfde avond voor de lol nog eens. Zangeres Micheline van Hautem van Mich en Scène doet Brel herleven en neemt me mee in zijn leefwereld. Als Bruno Brel met haar “Marieke” zingt is dat helder afgezet tegen de muzikanten erachter. Tenslotte is het Hugh Masekela die snelle, fel klappende drums afwisselt met trompet, meerstemmige zang en ritselende percussie. De sfeer die van Hautem en Masekela in de muziek stoppen is probleemloos met een Aguilla over te brengen. Naast sfeer is het vooral de energie die in de set zit die aanstekelijk is en boeiend. Snel en dynamisch zijn steekwoorden waarmee de Aguilla nog lang niet beschreven is, die echter wel essentieel zijn om hem op zijn plaats te zetten. Aan alles komt een einde en de Cambridge Audio’s gaan terug in hun doos. Wat kabels omsteken van Dali naar Sonics, stroom omleggen en back in business met PrimaLuna.

Het verschil ligt hem in de nuances. Waar de Cambridge Audio vooral krachtig en strak was, is de PrimaLuna meer gericht op detail en subtiele structuren in muziek. Vooral een stem leeft op met buizen wat Katie Melua direct laat horen. Zij is pakkend en levendig, om verliefd op te worden. Ik twijfel wat ik prefereer, transistor met kracht, een wat zwakkere weergave met een vele mooiere stem. Het is straks aan uzelf wat u mooier gaat vinden met Sonics. Voorlopig ga ik op deze weg door vanwege het losse karakter en de mooie opbouw van een stereobeeld. Met Jacintha is het weer de stem die het meest de aandacht op zich vestigt. Vol sensualiteit en verleiding, volkomen boeiend en slepend. Zodra een mondharmonica inzet weet je dat niet alleen Jacintha maar de hele band verantwoordelijk is voor de weergave. “Summertime” is klam, vochtig met een opwindende ondertoon. Minder imposant is Carla Bruni die een veel te groot hoofd heeft gekregen. Ondanks de resolutie die vooral op track 12 naar voren komt van “Quelqu’n m’a dit” is dit niet een voorbeeld om de speakers mee te demonstreren. Daarvoor kun je beter Oscar Peterson gebruiken die energiek en dynamisch naar voren komt. De bas zet heftig aan, mijn kamer protesteert licht als Ray Brown plukt. Het spel van de meester pianist boeit me nu al meer dan 30 jaar en zijn muziek is net als anders ook op een Sonics Aguilla onnavolgbaar. Taj Mahal geeft het heerlijke live gevoel dat hoort bij kant één van de lp “Recycling the blues”. Kant twee waarop de Pointer Sisters aanvullen is een feestje waard. Vol detail, vol stemming met instrumenten in een rijke opname die stijf staat van de transparantie. Zonder een seconde in te leveren aan sfeer en muzikaliteit. De plaat is erg goed, op een goed systeem zoals met de Aguilla zelfs geweldig.

Herontdekt in mijn platenkast is Chopin gespeeld door Vladimir Ashkenazy. Een voorbeeld van pianospel en een uitstekende opname om de linkerhand en rechterhand uit elkaar te houden. Vraagt heel wat van een systeem om een grote vleugel neer te zetten en tegelijk intimiteit te bewaren. Wat de Aguilla uitstekend doet is het geluid los neerzetten in de luisterruimte en geen kastkleuring laten horen. Het volume kan hoog genoeg worden opgeschroefd om de buren het idee te geven dat mijn vrouw opnieuw piano aan het spelen is. Evenzeer speelt het lekker op een laag niveau al zijn de etudes 10 & 25 geen pianowerken om een boekje bij te lezen. Bovendien schrik je met regelmaat van de dynamiek sprongen die Ashkenazy maakt. Makkelijker in het gehoor maar wellicht nog moeilijker te spelen is de “Theatre Music” van Purcell. Uitgevoerd op authentieke instrumenten. Opnieuw dat vrije beeld dat hoogstens beperkt wordt in de breedte door de onderlinge afstand van de speakers. Pas als ik in staat ben instrumenten met gemak te kunnen volgen ben ik tevreden. Ik wil de lijn van het klavecimbel vast kunnen houden zonder dat het verdwijnt in de cello en de viool. Ik wil daarbij het gevoel hebben zelf de dirigent te zijn, vergelijk met luchtgitaar spelen komt om de hoek, iets waartoe deze muziek uitnodigt op de Aguilla. Hoe rijk is toch de historie met zulke meesterwerken en hoe verstandig is het om te investeren in een mooi muzieksysteem om een componist die stierf in 1695 tot leven te wekken. Henry Purcell werd maar 36 jaar. Stukken moderner is werk van Antonín Dvorák gespeeld door het Beaux Arts Trio. Piano, viool en cello. Vrolijk en licht. Met een hoge mate van speelsheid weergegeven.

De levendigheid komt regelrecht uit de muziek. Sommige speakers trekken zelf de aandacht door resonanties en onvolkomenheden in het kritische middengebied, de Sonics zijn daar vrij van en laten de luisteraar in alle rust genieten. Er ontstaan mede daardoor geen rare dynamiek sprongen als de weergave zich concentreert rondom de wisselfrequentie. Aardig detail is dat de Aguilla haarfijn blootlegt waar de muzikanten ten opzichte van elkaar staan en dat er geen enkele overeenkomst is met de opstelling op de hoesfoto. Ter eigen bevrediging tot slot een klavecimbelconcert in D van Haydn in de serie “The best of The Academy of St. Martin-in-the-fields”. Een grotere bezetting ten opzichte van de eerder gedraaide muziek. Een mooie brede spreiding van het orkest. Met aardige diepte, wat weinig hoogte afbeelding, veel detail, genoeg gewicht, een hoge mate van plezier voor de luisteraar. Een virtuoos stuk uit 1784 van “Papa” Haydn, die in vergelijk met Mozart geen belangrijke componist voor klavierwerken was. Het is op lp gespeeld door George Malcolm op klavecimbel.

Raak

Ik kan geen muziek bedenken die niet past bij de Sonics Aguilla. Het is een universele luidspreker zonder voorkeur. Een onvermoeibare muziekweergever die de luisteraar beloont voor ieder aangesloten klasse component. Wat dat betreft groeit de Aguilla met u mee. Binnen het plezierige en haast kunstzinnige uiterlijk schuilt een staaltje vakmanschap van een begenadigd ontwerper die al eerder bewees luidsprekers te leveren die voldoen aan criteria als: accuratesse, snelheid, dynamiek en muzikaliteit. Joachim Gerhard weet vaak een waardige balans te vinden tussen technisch kunnen en sfeer vasthouden zoals die in de opname is vastgelegd. Door het ontbreken van een eigen klankkleur is het lastig de Aguilla anders in te delen dan in de neutrale hoek. Een eerlijke weergever die opnames niet romantischer kleurt dan ze zijn vastgelegd, naar de andere kant ook niet kaler. Met een Sonics Aguilla dient u aandacht te geven aan plaatsing en aan de versterker. Mijn persoonlijke voorkeur en ervaring gaan voor pop en jazz eerder uit naar een pittige transistor versterker dan naar buizen. Klassiek is mij om het even. Voldoet u aan die eisen dan levert de Aguilla volop plezier. Strelend hoog, open middengebied, goed diep doorlopend laag. Sonics levert een voltreffer met een weergave sneller dan zijn eigen schaduw, die een (on)behoorlijk deel van de concurrentie het duel doet verliezen.

Prijs:
Sonics Aguilla:   3598 euro per paar

Importeur:
Fritzz Audio
Oosterlaan 15
8011 GC ZWOLLE
Tel: 038 4221333