NAD Masters series M3/M5

Als een fabrikant de term “Master” gebruikt ben ik altijd extra op mijn hoede. Dit geldt voor allerlei takken van hobby’s en liefhebberijen. In gevechtssporten betekent dit namelijk dat je met een uiterst gekwalificeerde tegenstander van doen hebt.

Vaak is de tegenspeler voorzien van een zwarte band om zijn middel, en met een beetje pech ook nog wat ‘dan’s’. Bent u niet zo thuis in de vechtsport? Dan is mijn advies: niet uitdagen!

Houden we het iets simpeler met alleen de letter M en het getal 3 of 5 hierachter, zoals bij de door mij gerecenseerde apparaten, dan leg ik al snel de link naar de vierwielers uit Beieren. Ook bij hen staan M3 en M5 voor hightech producten. De onlangs uitgebrachte M3 beschikt over een V8 motor met 420 pk onder de kap, goed voor een (begrensde) top van 250 km/u. De M3 is uitsluitend gemaakt van topmaterialen waaronder een carbon dak en een super uitgebalanceerd onderstel. Dit om de enorme trekkracht op een zo’n efficient mogelijke manier over te brengen.

De M5 is een super sportlimousine voorzien van een royaal bemeten V10 met een vermogen van wel 507 pk. Het fijne van één fabrikant is dat dezelfde topproducten en ervaring  in alle modellen kunnen worden samengevoegd. Een soortgelijke situatie zie ik terug in mijn recensie-exemplaren. Alleen heb ik het in dit geval niet over de M3 en M5 van BMW, maar over de Masters series van NAD. Hoe dat bevalt kunt u in onderstaande beleving lezen.

M3 en M5

Het uiterlijk van deze twee apparaten is totaal afwijkend van de grijze kasten die zo kenmerkend zijn voor NAD. Het voor de Masters series gebruikte aluminium met antracietgrijze accenten, staat de producten bijzonder chique en straalt een bepaalde klasse uit. Persoonlijk vind ik dit, met de blauwkleurige letter/cijfercombinatie in de displays, erg geslaagd. Stijlvol en tijdloos zijn de twee woorden die in me opkomen bij het aanschouwen van de apparaten in mijn audiorack. Naast het fraaie uiterlijk voelen ze ook nog eens zeer solide aan. Beiden zijn zwaar en gedegen opgebouwd.

Als ik met de versterker (M3) begin, dan hebben we het hier over een geïntegreerd apparaat dat zo’n 23.5 kg schoon aan de haak weegt, een flink gewicht voor zo’n relatief klein apparaat. De versterker is dual-mono opgebouwd en zorgt alleen voor het audiogedeelte. De twee gebruikte Holmgren transformatoren zijn speciaal voor NAD gewikkeld en zijn mede verantwoordelijk voor de dynamische weergave.

De M3 kan bij 8 Ohm 180 watt continu leveren, indien er meer gevraagd wordt verdubbelt het vermogen tot 400 watt bij 4 Ohm en gaat zelfs door tot 540 watt bij 2 Ohm. Genoeg dus om nagenoeg alle luidsprekers op de Nederlandse markt aan te sturen en onder strikte controle te houden. Het digitale gedeelte heeft een eigen transformator zodat verstrooiing tot een minimum beperkt is, hetgeen zou moeten resulteren in een rustige, schone, weergave.

De signaal/ruisverhouding en kanaalscheiding was voor NAD een belangrijk aandachtspunt bij het ontwerp van de M3. Zij zijn hierin dan ook goed geslaagd. Dit is mede te danken aan een reeks hoogwaardige relaisschakelingen voor de bronkeuze. De speciaal gemoduleerde opbouw van de voorversterker zorgt vervolgens voor een vermogensreserve en een hoge uitgangsspanning. Dit maakt het voor de eindversterkers erg makkelijk om met een vrijwel onvervormd signaal de luidsprekers met hoog vermogen aan te sturen. Hierbij wordt door een signaalprocessor de temperatuur nauwlettend in de gaten gehouden. De voorversterker blinkt toch al uit in hoogwaardige onderdelen en technische oplossingen. Zo maakt de volumeregeling, in tegenstelling tot veel andere merken, geen gebruik van een (motorgestuurde) potmeter. Nee, NAD ging verder en ontwierp een volledige digitale besturing zonder IC’s. De M3 kent een volledig discreet opgebouwde stappenverzwakker die een regelbereik van 87.5 dB in stappen van 0.5 dB bestrijkt. Hiermee is niet alleen een veel betere kanaalscheiding haalbaar, ook de gelijkloop tussen beide kanalen is daarmee beter beheersbaar. Deze oplossingen komen we normaal gesproken alleen maar op exotische – lees dure - versterkers tegen.

Over aansluitmogelijkheden heb ik niet te klagen. De M3 beschikt over 7 inputs waaronder een XLR aansluiting. Twee 2 outputs zorgen ervoor dat u een extra eindversterker en/of een subwoofer aan kunt sluiten. Deze lijnuitgang beschikt over een schakelbaar High-Pass Filter: het frequentiebereik kan beperkt worden met een kantelfrequentie van 40Hz, 60Hz, 80Hz of 100 Hz. Handigheidje is dat iedere ingang voorzien kan worden van een eigen naam, dus nooit meer vraagtekens over welke bron geselecteerd is.

Uiteraard is de M3 niet het enige testobject, de M5 cd-speler wordt ook aan de tand gevoeld. Deze speler is - onterecht - het ondergeschoven kindje, omdat NAD naast de M5 ook de M55 speler op de markt brengt. De M55 is een universele speler (o.a. DVD-V, DVD-A en SACD) en daarmee meer gericht op het Home-Cinema gebeuren. De M5 daarentegen is een volbloed audio-speler. Het woord stereo gebruik ik expres niet, omdat het mogelijk is de M5 meerkanaals te gebruiken. Deze set-up is door mij niet gebruikt omdat ik niet over een dergelijk systeem beschik. Maar ik neem aan dat een bedrijf als NAD haar eigen glazen niet in zal gooien door de M5 in meerkanaals beduidend minder te laten presteren dan op stereo niveau. Daarom ga ik er zondermeer vanuit dat beiden gelijkwaardig zijn.

De M5 speelt naast CD ook SACD en CD-R(W) af. NAD geeft aan dat ook mp3 formaten door de M5 afgespeeld kunnen worden. Uiteraard heb ik bergen gebrande cd’s, vol met gedownloade mp3 bestanden en deze zijn dan ook uitgeprobeerd. Over het resultaat ben ik tevreden, zelfs over het formaat geen teleurstelling. Het niveau kan natuurlijk  niet echt top zijn, maar het is zeker bovengemiddeld.

NAD Masters Series M3 en M5 beluisterd

Configuratie

Uiteraard behoort een Masters-combi thuis in een gelijkwaardige set en werden de Audio Research voor- en eindversterker vervangen door de M3. De Teac/Apogee werd tijdelijk ingeruild voor de M5.  Gelukkig is de M5 voorzien van een gebalanceerde uitgang waardoor ik hem voor het beste resultaat gebalanceerd aan kan sluiten op de AR LS25MKII voorversterker.
Wat bleven waren de Avalon luidsprekers en de bekabeling van Siltech en Nirvana.

De NAD set kon dus tot het uiterste worden gedreven. Zeker ook omdat de apparaten ook onafhankelijk in de set gebruikt zijn. Dit gaf verbluffende resultaten.
Ondanks dat er een cd-speler ter recensie stond werd er veel analoog gedraaid. Hiervoor stonden de B.A.T. P5 en de VPI Aries3/Clearaudio te trappelen om van zich te laten horen. Alles bij elkaar leuke speeltjes waar ik urenlang plezier aan ga beleven.

Het uur u

Als alles netjes en correct aangesloten is begin ik met luisteren. Omdat de apparaten niet hagelnieuw waren, was er van echt inspelen geen sprake. Een paar dagen aan de stroom met de radio zacht op de achtergrond was voldoende om ze op temperatuur te krijgen.

Na een paar dagen mocht vinyl het spits afbijten. Omdat de M3 niet over een phono-trap beschikt moest de B.A.T. phonotrap aanrukken. De fraaie ronde luchtige klankeigenschappen die voor B.A.T. zo kenmerkend zijn worden door de M3 verder geaccentueerd. Dit vertaalt zich in een uiterst prettig klinkende versterker.

Mede door de gebruikte onderdelen en de opbouw van de versterker is deze in staat een stevig en gefundeerd laag neer te zetten. De basloopjes op Toto’s “gouwe ouwe” Rosanna en Africa worden op een gecontroleerde wijze met voldoende fundament neergezet. Meteen komt de kracht die de versterker kan leveren naar voren. De LP “IV” is bij uitstekt geschikt om de volumeknop lekker ver open te draaien. En dat kan met de M3; leuk voor de eventueel aanwezige buren, maar nog leuker voor mij als luisteraar. Dit brengt mij meteen bij “Hell Freezes Over” van The Eagles. We kennen allemaal het uitgekauwde “Hotel California” dat op beurzen gedraaid wordt. Maar er zijn zoveel meer mooie nummers waardoor het altijd een feest is wanneer deze dubbelaar op het draaiplateau ligt. Muziek uit de jaren ’80 die altijd blijft. De door mij zeer gewaardeerde LP “Water falls” van Sara K. heeft  een ongekende openheid via de M3. Microdetail wordt op zeer hoog niveau weergegeven, wat ik eigenlijk alleen van duurdere systemen gewend ben.
 
Uiteraard is ook lekkere oude jazz gedraaid met louter en alleen akoestische instrumenten. Overal hoor ik weer dezelfde eigenschappen terug. Van subtiel pianowerk tot bombastische drum en kopergeweld. Overal blijft de plaatsing stabiel, één van de sterke punten dus.

Ik draai Unplugged van Alicia Keys, een wonderbaarlijk goede LP die ik met een hoog kippenvelgehalte op veel dure sets heb beluisterd. De M3 is in staat de Avalons zo aan te sturen dat ik m’n haartjes weer omhoog voel komen.

Van analoog switch ik naar digitaal. Cd na cd verdwijnt in de lade van de M5. De geluidskwaliteit lag geheel in de lijn der verwachting die de versterker had opgewekt. Een enigszins ronde klank waarbij oog voor detail niet verloren gaat. Daarbij kent hij voldoende drive en mag zich absoluut geen saaie of ingetogen klinkende cd-speler noemen. Nee, integendeel, ik vind de speler een regelrechte topper. Op vrijwel alle punten laat hij de Teac/Apogee combi achter zich.

Het is een genot om Dead Can Dance te draaien. Mystieke muziek met zang van onder andere Lisa Gerrard. De hele ruimte wordt gevuld met een mix van percussie en synthesizer. “Levendig” en “dynamisch” zijn de kernwoorden die ik hierbij in mijn aantekeningen heb geschreven.

En dan heb ik het niet eens over de SACD-weergave gehad. De dynamiek neemt een factor X toe, het “zwart” tussen de instrumenten wordt intenser. Ik zou eigenlijk willen dat mijn gehele cd collectie uit SACD’s bestond, dit is puur genieten. Gelukkig bezit ik Patricia Barber op SACD, muziek die soms niet om aan te horen is en waarbij je soms niet kan stoppen met luisteren. Kennen we allemaal “Modern Cool”? Ja…?

Pak hem en draai het nummer Light My Fire. De bas gaat zo ongegeneerd diep dat veel versterkers de grip compleet kwijt raken. Hierbij is de kans groot dat de woofers een eigen leven gaan leiden. De M3 geeft echter geen krimp en heeft te allen tijde grip op de Avalons.

Op cd-niveau wordt er al een breed beeld weergegeven, met SACD komt er aan beide kanten nog een stapje bij. De luisterruimte neemt hierbij niet alleen in de breedte toe, maar ook naar achter toe voegt dit medium nog een paar extra stapjes toe. Geluiden die ik nog niet eerder op de mijn SACD collectie hoorde komen met de M3 naar voren; chapeau!!

NAD Masters series M3 en M5 conclusie

Ik had voor deze meesterlijke Masters series van NAD nog geen enkel apparaat van dit merk in huis gehad. In mijn beleving maakte NAD apparatuur aan de onderkant van het middensegment. Dit beeld is de afgelopen weken plotsklaps anders geworden. NAD doet met de Masters series een serieuze gooi naar de hogere middenklasse en dat dit gelukt is mag duidelijk zijn.

Ze zien er mooi uit, klinken, met name de M5, goed en zijn gebruiksvriendelijk. Het degelijke en goed doordachte ontwerp maakt het voor mij helemaal af. Vermogen zult u zeker niet te kort komen met de M3. Hij heeft een prettige klankkleur die niet snel zal vervelen en met vrijwel alle luidsprekers goed overweg zal kunnen.

De M3 en M5 zijn zowel als set als onafhankelijk van elkaar prima te gebruiken. Bijkomend voordeel is dat indien u ze samen gebruikt u van één afstandbediening gebruik kunt maken. De M5 beschikt over een scala aan afspeelmogelijkheden en biedt uitzonderlijke value for money.

Prijzen

NAD Masters M5 cd-speler:  2.250 euro
NAD Masters M3 geintegreerde versterker:  3.250 euro

Importeur

AND Benelux
Internet: www.andbenelux.com
Telefoon: 013-4550955