Recensie Dynavector DV XX2 MkII

Alhoewel Dynavector geen alom bekende fabrikant is, behoort dit merk wel tot de meest innovatieve bouwers van hoogwaardige Moving Coil aftasters. Die innovatie, gekoppeld aan Japanse verfijning komt goed tot uiting in de nieuwe DV XX2 MkII.

Dynavector is meer dan 30 jaar oud; het werd midden jaren `70 opgericht door Dr. Nobura Tominari, hoogleraar Magnetisme aan de Universiteit van Tokyo (zie foto). Zoals gezegd is het niet de meest bekende Japanse High End fabrikant maar dat ligt zeker niet aan hun producten. Dynavector heeft door de jaren heen het respect en de trouw van vele analoog-insiders en een aantal audiofabrikanten zoals Well Tempered Labs en Naim Audio verdiend.

Aan adverteren doet men vrijwel niet bij Dynavector. Ze hebben wel betere dingen te doen, zoals het ontwikkelen van aftasters met unieke eigenschappen. De meest fameuze Dynavector is de DV 17 Karat, (nu verkrijgbaar als D3 incarnatie) met zijn unieke, slechts 1,7 mm lange diamanten cantilever en bijzonder dynamische weergave. Dr. Tominari streeft naar een optimaal dynamisch gedrag en minimale vervorming, vandaar de gekozen bedrijfsnaam.

DV XX2 MKII

De DV XX2-MkII is voorzien van Dynavector`s `Magnetic Flux Damper` waarmee fluctuaties in het magnetisch systeem worden aangepakt, zodat het dynamisch gedrag intact blijft. Bij Dynavector wordt een nieuwe technologie eerst tot het uiterste ontwikkeld en in een topmodel geïmplementeerd.

Vervolgens wordt die technologie toegepast in meer betaalbare modellen en dat is ook gebeurt bij de laatste versie van de XX-2 die zijn zeer rigide open behuizing, een krachtige AlNiCo-5 magneet en een speciale Fine Line naaldtip heeft georven van de Te Kaitora Rua. De spoelen zijn gewikkeld uit zeer fijn PC-OCC (Pure Copper Ohno Continuous Casting) koperdraad en ze hebben een lage eigen impedantie van 6 Ohm. Als generator leveren ze een maximale signaalspanning van 0,28 milliVolt per kanaal.

Aan het uiteinde van het 6 mm lange massief Boron cantilever bevindt zich een Pathfinder (7X30 micron) naaldtip. Het chassis van de DV XX2 MkII is vervaardigd uit zeer hard `7075` aluminium, voor een hoge rigiditeit en een snelle energie afvoer. De compliantie van 10 cu (compliance units) en een gewicht van 8,9 gram maken hem geschikt voor midden-zware toonarmen. Dynavector geeft een naalddruk-bereik op van 1,8 tot 2,2 gram.

Luisteren naar de DV XX2 MKII

De beluisterde DV XX2 MkII was Latham`s demo exemplaar en was dus goed ingespeeld. Hij werd hoofdzakelijk in combinatie met een Naim ARO toonarm beluisterd (gemonteerd op een Linn Sondek LP12 welke werd gevoed uit een Naim Armageddon), omdat de Dynavector een nog betere combo vormde met de Naim arm dan met de andere aanwezige toonarmen (van S.M.E. en Linn).

De DV XX2 MkII zorgde hier voor optimale prestaties bij een naalddruk van 2,05 gram en een elektrische afsluiting van 120 Ohm. Hij werd eerst naast ons eigen Ortofon MC 15 Super II element in de ARO arm beluisterd zodat het karakter van de Dynavector beter kon worden ingeschat (het is niet gemakkelijk om het karakter van een aftaster te bepalen, gezien men in feite naar het resultaat van een toonarm/aftaster combinatie luistert).

Met de LP Illinoise van Sufjan Stevens op het vilt werd de track Decatur beluisterd. In vergelijk met de MC 15 Super II werden de stemmen door de DV XX2 MkII meer ingetogen maar ook beter gescheiden gepresenteerd waarbij de kleinste nuances zowel meer gedetailleerd als vrijer naar voren kwamen. Dat was duidelijk hoorbaar in het subtiele banjospel en de accordeon, die door de Dynavector meer verfijnd en `laid-back` werden weergegeven. De tonale weergave van het Japanse element was donkerder, gekoppeld aan een verhoogde transparantie en betere diepte-staffeling. Het midden kwam minder expressief over dan met de klassieke Deense aftaster maar de Dynavector ging op meer organische en ontspannen wijze te werk.

Klankkarakter

Dat klankkarakter bleek zoals gezegd optimaal aan te sluiten bij dat van de Naim arm. Er werd veel jazz beluisterd want telkens wanneer er muziek met een stevige, swingende ritme-sectie werd gedraaid liep dat als een comfortabel voortrollende trein, waarmee de Dynavector leek aan te geven dat hij net als Naim en Linn componenten van een goede ritmische flow houdt.

De mooie Opus 3 LP Rainbow People van Eric Bibb werd tevoorschijn gehaald om de track Catalina Estimada door de Pathfinder tip te laten aftasten. Het akoestisch gitaarspel klonk lichtvoetig waarbij de snaarplukken op plastische wijze aanwezig waren. De zang van Eric Bibb kwam rustig en natuurlijk over en werd mooi vrij tussen de weergevers afgebeeld.

Bij de saxofoon-solo kwam de bekerklank tegelijkertijd helder en ademend over terwijl het instrument minder ver buiten de rechter weergever werd afgebeeld als met de Ortofon. Bij de staande bas viel het op dat het uitsterven van elke toon tamelijk lang hoorbaar bleef. Het geheel werd met een minder breed stereobeeld gepresenteerd dan met het residentiële element terwijl de dieptestaffeling juist bovengemiddeld goed was (de hoogte van de opnameruimte kwam minder duidelijk uit de verf dan met de Ortofon).

Van de Fleetwood Mac LP Rumours werd de track Never Going Back Again beluisterd. Het gitaarspel kwam timbraal natuurlijk en soepel over terwijl de zangweergave in één woord kan worden samengevat: prachtig. Zelden werd deze track zo vanzelfsprekend en zonder enige dichtloop weergegeven. Het geheel kwam niet alleen tonaal mooi over maar werd ook met een aanstekelijke souplesse gepresenteerd. Deze track duurt niet erg lang maar leek des te korter omdat de klanken zo aanstekelijk waren. Het zou met de DV XX2 MkII rustig drie keer kunnen worden afgespeeld zonder te gaan vervelen. Bij meer energieke muziek liet deze Dynavector zich ook van zijn pittige kant horen. Hij is niet alleen vloeiend en soepel maar ook temperamentvol wanneer het bronmateriaal daar om vraagt, vooral in de uitersten van het frequentie-spectrum. Muziek met `bite` wordt dus ook als zodanig vertolkt, maar dan wel zonder een hard randje en met een goede controle. Wanneer dit element met een hoogwaardige toonarm wordt gecombineerd en het geheel met zorg word afgeregeld onstaat er een bijzonder stille, non-mechanische aftasting.

Conclusie

Het mag duidelijk zijn dat de DV XX2 MkII een positieve indruk heeft gemaakt op deze schrijver, net als het eerder besproken Dynavector DV 20X L element (zie: de Wilson Benesch Circle recensie). Dynavector maakt high-tech aftasters die gelukkig niet technisch klinken, integendeel. Dit element kan samen met de Shelter 7000 en de Denon DL 103R worden gerekend tot de meest muzikale Moving Coil`s die hier de revue zijn gepasseerd.

Ook bij lastige testtracks bleef hij met een prettige zelfverzekerdheid en minimale vervorming aftasten. Dynavectors zijn over het algemeen niet over-kritisch ten opzichte van toonarmen maar de armen van Naim en Well Tempered Labs (en natuurlijk Dynavector`s eigen DV 507 MkII arm) behoren wel tot hun favorieten. Koop een mooie aftaster zoals deze Dynavector liefst bij een ervaren analoog-specialist die hem voor u kan inbouwen en de afsluiting van de Phonotrap kan optimaliseren. De DV XX2 MkII heeft het in zich om net als de DV 17 een klassieker te worden. Vinylofielen met een circa 2000 Euro element-budget: sla bij uw zoektocht dit Japanse juweel niet over.

Aanvullende informatie

Importeur:
Latham Audio
Internet: www.latham.nl 
Telefoon: 013-5082411

Prijs:
Dynavector DV XX2 MkII: 1760,-