Sony’s Playstation 3 als mediacenter

Het idee dat een gameplatform breder inzetbaar was, dan voor het spelen van spellen ontstond relatief vroeg. Al relatief kort na de introductie van de eerste xbox. Een game console die voor zijn tijd over indrukwekkende specificaties beschikte. Microsoft maakte het makkelijk voor softwareontwikkelaars om programma’s voor de xbox te ontwikkelen.

Daar sprong een groep open source-software ontwikkelaars op in met het programma xbmc. Voluit xbox media center geheten. Dit open source-programma maakte van de xbox een bijzonder flexibel mediacenter dat met nagenoeg ieder film- en muziekformaat overweg kon.

Het opende de ogen van de fabrikanten van gameconsoles. Achterliggend idee daarbij was natuurlijk ook dat men met games en game consoles wel kinderen en jongeren bereikte, maar nauwelijks volwassenen. Zou vader bijvoorbeeld de game console kunnen gebruiken om zijn laatste digitale foto’s met gezin en vrienden te delen zou dat de drempel tot aanschaf mogelijk verlagen.

Sony PSX

Zo kwam Sony in Japan in 2003 met de PSX: een media center, digitale videorecoder en dvd-recorder ineen, gebaseerd op de PlayStation 2. Je kon er zelfs mee e-mailen en op het web surfen. Het apparaat zag er minder uit als een video game console, maar werd na twee jaar in 2005 van de markt gehaald vanwege tegenvallende verkoopresultaten. Mogelijk was Sony te vroeg met deze functionaliteit. Nu zien we ontelbare aanbieders van dergelijke apparaten. De PSX was ook Sony’s eerste apparaat waar de Cross Media Bar of XBM gui (graphical user interface of grafische besturingsomgeving) te zien was. Deze gui is licht aangepast te vinden in de draagbare PSP en in de PlayStation 3, maar óók in de duurdere platte tv’s van Sony. XBM zorgt ervoor dat al uw foto’s, muziek, films en natuurlijk ook games ook makkelijk voor iedereen toegankelijk zijn en het apparaat zich zonder ingewikkelde leercurve laat bedienen.

PS3

Maar de PSX verdween en de succesvolle PS2 kreeg een opvolger. Het werd de Playstation 3, kortweg PS3 genaamd. De PS3 heeft inmiddels ook alweer een hele ontwikkeling doorgemaakt. In software, maar ook in hardware. In hardware zijn er drie hoofdgroepen te onderscheiden. De eerste, die makkelijk te herkennen is aan het feit dat hij vier USB-aansluitingen had, speelde superaudio-cd’s, kon met geheugenkaartjes overweg en was enigszins compatibel met spellen voor de PS2.

Deze functionaliteit verdween in latere versies. Daarnaast verdween de mogelijkheid Linux te installeren bij de meest recente uitvoering van de PS3. Deze versie is overigens makkelijk van eerdere versies te onderscheiden. U hoeft hiervoor niet het aantal USB-poorten te tellen. Hij zier er namelijk compleet anders uit en is veel minder volumineus en een stuk goedkoper dan eerdere PS3-modellen.

Blu-ray

De PS3 speelt dvd’s, maar ook Blu-ray Disks. Het was, zeker vlak na de introductie, een van de redenen voor de populariteit van deze game console. Er was immers lang geen Blu-ray speler te koop voor de prijs van de PS3. De eerste generaties spelers kosten al snel twee keer meer. Daar komt bij dat de PS3 de enige echt toekomstzekere blu-ray speler is. Waar je voor iedere uitbreiding van de Blu-ray specificaties met je standalone blu-rayspeler keer op keer aan de kant lijkt te staan, zal je dat met de PS3 niet snel gebeuren. Zo is zelfs de allereerste PS3 forward compatible met de meest recente uitbreiding van de Blu-ray spec: Blu-ray 3D. Alleen in dat opzicht is de PS3 zijn geld dan ook al dubbel en dwars waard.

Mediacenter

Maar er is natuurlijk meer. De PS3 heeft een uitgebreide mediacenter-functionaliteit. Je kunt hem gebruiken om je foto’s te bekijken, muziek te luisteren en films te kijken. Met betrekking tot het kijken van foto’s kan ik kort zijn: die is erg uitgebreid, intuïtief en fraai.

Als moderne ‘diaprojector’ voldoet de PS3 bijzonder goed. Om muziek te luisteren en films te bekijken is de PS3 ook een fraaie machine, maar met een paar, toch wel lastige beperkingen. Die zijn vooral gelegen in het geringe aantal codecs dat Sony ondersteunt (overzicht hier). Zeker wanneer je de PS3 vergelijkt met de mediaspelers van Syabas (de Popcorn Hour producten) en Western Digital. Daar is overigens wel een mouw aan te passen.

Streamer

De PS3 bezit DLNA-client software en kan daardoor bestanden die middels een DLNA-server worden aangeboden benaderen en afspelen. Windows Media Player (11 en hoger) is hiervoor het meest wijd verbreide programma. Op de Mac is Medialink van Nullriver populaire serversoftware. Wat je met deze DLNA-servers echter niet oplost, is Sony’s beperkte arsenaal van codecs.

Maar daarvoor is er een fantastisch programma dat geschreven is in Java en draait onder Windows, Mac OSX en Linux: PS3mediaserver. Deze mediaserver, streamt niet alleen foto’s muziek en films, maar transcodeert ze wanneer de PS3 niet met de bewuste codec overweg kan. Zo zorgt PS3mediaserver ervoor dat films die je als mkv-bestand en muziek die je als lossless flac hebt opgeslagen ineens wel afspeelbaar zijn. Ook wanneer het HD-films in 1080p betreft. Omdat er in dit geval heel wat data in real time omgezet moeten worden in een formaat dat de PS3 wel lust is hiervoor natuurlijk wel een redelijk courante PC of Mac en een snelle netwerkverbinding nodig. Ook moet je even de tijd nemen om in de gui van PS3mediaserver je weg te vinden en de voor jouw situatie meest optimale instellingen te vinden. Dit doorzettingsvermogen wordt echter ruimschoots beloond omdat het je PS3 omtovert tot een full fledged media center (meer informatie hier). 

Beeld en geluid

Qua functionaliteit komt de PS3 met wat additionele software dus niets tekort. Tel daarbij op dat het een van de betere blu-ray diskspelers is die er te koop is met een ronduit goede beeldkwaliteit en scaling. Wat kun je je dan als muziek en homecinemaliefhebber nog meer wensen. Het antwoord daarop is kort: een wat betere audiokwaliteit. In absolute zin is die overigens dik voor elkaar. De PS3 is te koop voor 279 euro. Daarvoor koop je een fraaie game console, een steeds maar upgradebare blu-rayspeler en een full fledged media center met een audio-kwaliteit die voor die prijs eigenlijk zo beroerd nog niet is. Maar lekker smaakt nou eenmaal naar meer. Voor muziek is een aparte Logitech Squeezebox of Sonos nog steeds een betere oplossing. Voor beeld is de Playstation echter een van de meest flexibele en een van de betere apparaten die je kunt kopen. Voor  279 euro is dat ronduit opmerkelijk.