Pixar: Cars 2
Pixar-films staan al lang niet meer bekend als films voor de kleintjes. Titels als Ratatouille, WALL-E, Up en Toy Story 3 wonnen een Oscar voor beste animatiefilm, en die laatste twee kregen zelfs een nominatie voor beste film in de algemene categorie. Films die je cinematografisch dus serieus moet nemen, en die garant staan voor een visueel en auditief spektakel. Omdat we de rubriek rond bioscoopfilms, maar ook DVD`s en Blu-ray`s die opvallen door bijvoorbeeld beeld, geluid en 3D willen uitbreiden, publiceren we een recensie van Cars 2, die vanaf 6 juli in de Nederlandse bioscopen zal draaien.
Cars 2 is het vervolg op het grote succes uit 2006. Een computergeanimeerd spektakel gemaakt met een budget van bijna 200 miljoen dollar en dit keer in 3D te bekijken. In dit vervolg neemt raceauto Lighting McQueen zijn vriend Mater, de dommige sleepwagen, mee naar Japan, Italië en Engeland als teamlid bij de Grand Prix. Maar Mater raakt betrokken bij een spionagemissie en wordt aangezien als geheimagent, wat resulteert in een hoop verwarring en allerlei verwikkelingen. Het verhaal gaat vrij snel en het was opletten geblazen om de verhaallijn niet kwijt te raken. Op dit punt vond ik het zeker geen kinderfilm meer, en vraag me dan ook af of jonge kijkers, ondanks de Nederlands nagesynchroniseerde versie, de weg niet kwijtraken.
(klikbaar voor groter formaat)
Beeld
Cars 2 wordt in verschillende formaten en verhoudingen uitgebracht: 2D met een verhouding 2.35:1, 3D met een verhouding van 1.85:1 en IMAX 3D in 14.4:1 (IMAX 3D waarschijnlijk alleen in het buitenland). Normaal word ik al gauw wat misselijk van al dat 3D-geweld, maar Pixar weet erg smaakvol gebruik te maken van het effect. Er komt niets op je af, maar er wordt diepte in het beeld gelegd, waardoor je meer de film wordt ‘ingezogen’. Ik heb de film in Dolby 3D gezien. Dit is een passief 3D-systeem, wat niet met polariserende glazen werkt, maar met glazen die verschillende golflengtes van het licht kunnen filteren. De bijhorende brillen zijn wat duurder en de projector heeft een een grote licht opbrengst nodig. Je zult het dan ook niet vaak in grote bioscopen tegenkomen. Het heeft wel als voordeel dat de bioscoop geen speciaal zilverscherm hoeft aan te schaffen.
De beeldkwaliteit van de film was fantastisch. De kleuren waren mooi warm, contrast erg hoog (zwart was ook echt zwart) en er was geen last van digitale artifacts. Bij snelle bewegingen was er af en toe wel crosstalk (het beeldje voor het linkeroog is ook waarneembaar in het rechteroog en vice versa) waar te nemen, maar niet storend. Het wil ook niet zeggen dat dit in elke bioscoop zal zijn, aangezien daar nog meerdere factoren bij meespelen (plaatsing bril, kijkhoek, lichtsterkte, 3D-systeem etc.). Als voorbeeld voor de prachtige details, kun je onderstaande clip in 1080p HD een paar keer bekijken; je zult er steeds nieuwe dingen in ontdekken:
Geluidsweergave en soundtrack
Het surround geluid is niet zo surround als je bij een film als deze zou verwachten: de effecten blijven meer voor in het stereobeeld liggen en af en toe hoor je wat raceauto’s achter je doorrijden. De stemmen staan netjes strak in het midden en klinken erg verstaanbaar. De muziek is juist het meest in surround te horen, dat wil zeggen, de reflecties van het signaal om je heen. Het geeft een aparte gewaarwording, maar het heeft een groot voordeel: er zit elkaar niets in de weg.
De audiotrack was in zijn geheel ongeveer één frame eerder dan het beeld. Als je erop gaat letten gaat het je storen, dus probeer het weer te vergeten. Zo niet, laat ons dan weten of je hetzelfde waarnam, want het kan natuurlijk goed de afstelling van de installatie zijn van de betreffende bioscoop waar de persvoorstelling plaats had.
(klikbaar voor groter formaat)
Soundtrack
De soundtrack bestaat net als bij de eerste Cars-film uit gedeeltelijk wat popsongs en de originele score van de film. Deze laatste is geschreven door Michael Giacchino. Hij is bekend van eerdere Pixarfilms als Ratatouille, Up en The Incredibles, alsook van series als Lost en Fringe. De composities zijn enorm divers en slingeren van grotesk 93-koppig orkest naar James Bond-achtige jaren-60 muziek met van die typerende lage Shadows Fender-gitaren. Hoe knap ook gedaan, het deed me minder dan de prachtige scores die hij schreef voor Up of voor Ratatouille. Vooral de surf/spion-achtige tunes vond ik af en toe gewoon niet werken onder beelden.
De popsongs zijn minder prominent aanwezig als bij de eerste film en dat maakt de film op één of andere manier minder luchtig. De Cars-cover (ja, Cars, de band) “You Might Think” van Weezer, is de eerste die reeds 20 minuten in de film langskomt en klinkt enorm strak en lekker, daar hadden er best meer van in gemogen. Het is zeker de moeite waard om te blijven zitten bij de eindcredits. Hierbij wordt een magnifieke animatie vertoond en krijg je het nummer “Collision of Worlds” van Robbie Williams en Brad Paisley te horen.
De soundtrack is uitgebracht bij Walt Disney Records en is o.a. als download te koop bij iTunes en in zijn geheel en in goede kwaliteit te beluisteren op Spotify.
Het geheel
Al met al deed de hele film me toch minder dan de originele Cars. Het was chaotischer en soms iets teveel van het goede. Het is zeker niet één van de sterkste uit de studio van Pixar, vooral als het gaat om de karakters. Visueel is het daarentegen een genot om naar te kijken en de humor is heerlijk. Soms wat licht voorspelbaar, maar tot het eind toe nog steeds een ‘wie is nu de dader’-effect en dat is knap voor een film als deze.
Film: 3/5
Beeld: 5/5
3D-gebruik: 5/5
Geluid: 4/5
Surround-gebruik: 3/5