Travis
Travis – 12 Memories
Het zal je maar gebeuren. Je duikt enthousiast een zwembad in, in de veronderstelling dat het diep genoeg is. Het blijkt slechts één meter diep. Dit overkwam de drummer van Travis. Hij brak daarbij zijn nek en enkele ruggenwervels. Nauwelijks een jaar later heeft hij zijn plek achter drumkit weer ingenomen en ligt het in no-time opgenomen 12 memories alweer in de winkels.
De bedoelingen van zanger Fran Healy waren vooraf overduidelijk. Geen la-la-la-liedjes meer (why doesn’t always rain on me?) zoals op voorgaande albums. In die opzet is Travis wel degelijk geslaagd. Deze cd is donkerder, rauwer gemixt, minder poppy en meer gitaar op de voorgrond. Een radicale verandering doorvoeren in de lijn van Radiohead (Kid A) hebben de vier heren uit Glasgow kennelijk toch niet aangedurfd. Of is het gewoon een kwestie van niet kunnen?
De vraag naar eerlijke pretentieloze liedjes overstijgt gelukkig nog altijd het aanbod. Travis heeft wellicht toch net op tijd beseft waar ze eigenlijk gewoon het beste in zijn en daar ook naar gehandeld. Daar is helemaal niks mis mee. Integendeel. Neem Re-Offender of Love will come through. Het zijn gewoon lekkere catchy nummers. Twee keer luisteren en we kunnen al gaan meezingen of de voetjes ritmisch laten meebewegen. Lekker hoor. En wat geeft het nou dat er in het nummer Peace the fuck Out wel heel erg ‘Leentje Beatles’ gespeeld wordt? Niks toch?
12 memories smaakt als een eenheidsworst van de HEMA. Hij is echt heerlijk hoor. En toch mis je die pittige lik mosterd.
Aanvullende Informatie :CD
Label/distributeur: Independiente