After Life
De titel zegt het al: deze film speelt zich af na het leven. Om precies te zijn, de eerste week na het overlijden. Het belooft een drukke week te worden in het vervallen, schoolachtige gebouw waar het verhaal zich afspeelt. De baas deelt het zijn drie medewerkers op maandagochtend mee: het zijn er tweeentwintig dit keer. Meer als vorige week, toen er achttien met succes doorgingen. De klanten worden verdeeld en men kan aan de slag.
De film bestaat voor het grootste deel uit interviewfragmenten, waarin de klanten proberen al vertellend over hun leven tot een keuze te komen. Sommigen kiezen snel en impulsief: neuken, of een bezoek aan Disneyland, waarbij het personeel laconiek aangeeft dat dat nu niet de meest originele keuze is ("je bent de dertigste dit jaar"). Anderen hebben meer moeite om tot een keuze te komen. Maar niet kiezen heeft ook zo zijn consequenties, blijkt in de loop van het verhaal.
Schrijver en regisseur Kore-eda Hirokazu, ook bekend van zijn films Maborosi en Distance, toont de interviews op sobere, documentaire wijze. Naast acteurs gebruikt hij ook echte interviews, gewoon mensen die over hun leven vertellen. Door mensen van uiteenlopende leeftijd te gebruiken ontstaat een beeld van de recente Japanse geschiedenis, verteld vanuit het perspectief van gewone mensen. Ze worden frontaal gefilmd, waarbij de montageknippen in het verhaal niet verhuld zijn. Tussendoor zien we hoe de medewerkers met elkaar optrekken, heel alledaags alsof ze een doodgewoon baantje hebben. Ook zij zijn wel erg met hun eigen herinneringen in de weer. Het werk geeft er aanleiding toe, maar ze hebben daar ook meer persoonlijke redenen toe, zo blijkt. De sfeer is gedurende de hele film uiterst ontspannen, van angst of onzekerheid over hetgeen te wachten staat is totaal geen sprake. Emoties worden, typisch Japans, uiterst terughoudend geuit. Dat gaat broeien. Kore-eda toont zich een trouw volgeling van de oude meester Ozu.
De film ziet er verre van gelikt uit. De kleuren zijn aards en grauw, de stijl documentaireachtig direct, en uiterst sober. Het is erg jammer dat de DVD gemasterd is op 4:3 formaat, dus niet anamorf. Hierdoor zijn de beelden, die wel een 16:9 breedbeeldformaat hebben, veel minder scherp dan we gewend zijn van DVD`s. Daarbij komt dat de ondertitels, bij een Japanse film geen overbodige luxe, niet geheel binnen het filmkader geplaatst zijn. Bij projectie is dat niet zo`n probleem, maar op mijn breedbeeldtelevisie wel. Zo hebben we een scherm en een film met dezelfde formaten, maar kunnen we hem toch niet op dat formaat draaien. Spijtig, maar ook met zwarte randen rondom blijft het een prachtige film.
Aanvullende informatie:
Japan, 1998
Speelduur: 118 minuten
Scenario, regie en montage: Kore-eda Hirokazu
Productie: Shiho Sato en Masayuki Akieda
Camera: Yutaka Yamazaki
Geluid: Osamu Takizawa
Muziek: Yasuhiro Kasamatsu
Art direction: Toshihiro Isomi en Hideo Gunji
Met: Arata, Erika Oda, Susumu Terajima, Takashi Naito
Beeld: 16:9 in een 4:3 frame, niet anamorf.
Geluid: Dolby Digital 2.0
Uitgave: Filmmuseum www.filmmuseum.nl
Distributie: Filmfreak www.filmfreaks.nl