Energy RC-mini

Het meer dan 30 jaar oude Canadese merk Energy staat bekend om hun wetenschappelijk onderzoek (onder andere in samenwerking met de Canadian National Research Council, oftewel NRC) en de toepassing van Energy weergevers in studio`s. Het ontwikkelen van eigen `drive-unit`s` is bij Energy een standaard bezigheid omdat daarmee bepaalde doelen beter bereikt kunnen worden. De Reference Connoisseur lijn is de huidige toplijn waarvan de allerkleinste weergever ook meteen één van de meest interessante is.

RC-Mini

De naam van deze bijzondere mini-monitor laat zich eenvoudig verklaren; `RC` staat voor Reference Connoisseur en Mini, nou dat is bijna een understatement, hij is namelijk zeer compact. Die compactheid brengt meteen voordelen met zich mee zoals een minimaal `kleurende` en reflecterende klankkast en een bovengemiddeld ruimtelijke weergave. Het diepere laag kan dan niet meer worden weergegeven, maar dankzij de toepassing van een heel mooie mid/laag unit haalt hij de 80 Hertz nog wel, wat een standaard getal is bij de wat grotere mini-monitoren. Alles bij de RC-Mini is gericht op kwaliteit in plaats van kwantiteit (de beste manier om een mini-monitor te ontwerpen) en dat is te zien aan het materiaalgebruik. Zo is de klankkast leverbaar in echt kersen en Rosenut (noten met een roodbruine lak) houtfineer maar ook in zwarte hoogglans pianolak. Het recensiepaar was afgewerkt in mooi gefineerd en gelakt kersenhout. De verpakking is al even indrukwekkend want de RC-Mini`s worden per  stuk verpakt in een stevige doos waarbij de grille en een meegeleverde ophangbeugel in kartonnen segmenten zijn verpakt. De RC-Mini`s zelf zijn in zowel schuimfolie als plastic zakken verpakt en twee Styropor schelpen beschermen de inhoud tegen vervoersinvloeden.

De mid/laagfrequent unit heeft een aluminium chassis en een 11,5 centimeter Kevlar conus met een `Ribbed Elliptical Surround`. De Energy Rollsurround heet zo, omdat hij geen halve-cirkel doorsnee heeft maar een elliptische boog vormt zodat een meer lineaire uitslag mogelijk wordt. De zichtbare ribben voorkomen het indeuken van de surround bij grote uitslagen (dat is iets waar conussen met een kleine diameter en een `lange slag` gevoelig voor zijn). Ook het Kevlar is verre van standaard en is naast een eigen weefpatroon ook van een speciale coating voorzien waarmee opbreekverschijnselen tot het absolute minimum zijn teruggebracht, aldus de fabrikant. De hoogfrequent unit heeft een 2,5 centmeter `Hyperbolic` aluminium dome-membraan. Ook deze unit heeft een aluminium chassis (wat vrij uniek is op dit prijsniveau) wat van achteren van een eigen akoestisch gesloten behuizing is voorzien. Beide units zijn met imbusschroeven bevestigd en om de units is het hout vrij van de welbekende plastic noppen want de grilles worden met behulp van magneetjes bevestigd. Aan de achterzijde is een mooi vormgegeven montageplaat van twee stevige Single-Wire connectoren voorzien. Deze montageplaat is niet voor niets door middel van vier grote schroeven gemonteerd want hiermee kunnen de RC-Mini`s aan de bijgeleverde ophangbeugels worden bevestigd. Van deze optie werd echter geen gebruik gemaakt omdat deze hoogwaardige mini`s op audiofiele wijze werden beluisterd, oftewel met BluTack gemonteerd op een paar 26 kilogram zware stands.

De RC-Mini heeft een klein baspoortje aan de achterzijde wat dus vraagt om een opstelling die (redelijk) vrij van de achterwand is. Het frequentiebereik wordt opgegeven als 80 Hertz tot 23 kiloHertz (+/- 3 dB) met het -10 dB punt op 70 Hz. De overnamefrequentie van mid/laag naar hoog is een vrij lage 2,5 kiloHertz. De nominale impedantie is 8 Ohm met een minimum van 4 Ohm en de gevoeligheid komt uit op 88 dB in een dode kamer en 91 dB bij een meting van een stereopaar in een normale ruimte. De afmetingen tellen 19 bij 12 bij 17 centimeter (H X B X D) en de RC-Mini weegt 2,3 kilo per stuk.

Luisteren

Toen de kleine Energy`s waren losgespeeld werd de debuut LP van Keb` Mo op het vilt gelegd om de track `Am I Wrong?` te beluisteren. Het (akoestische-) gitaarspel kwam strak en direct over waarbij de slide-uithalen een goede `bite` meekregen. De handklappen kwamen met een ronde en volle `smak` naar voren en de `stomps` op de klankkast van zijn akoestische gitaar werden op impulsieve en solide wijze geprojecteerd. De stem van Keb` Mo werd mooi los afgebeeld en kreeg een wat droge en tonaal iets donkere presentatie mee waarbij de articulatie van zijn zang uitstekend uit de verf kwam. Het geheel kwam lekker impulsief en levendig over en kreeg een opmerkelijk goede focus mee al werd zijn stem wel vrij compact afgebeeld. Het hoog was bij tijd en wijle aan de pittige kant maar werd gelukkig nooit echt `hard`. Van de LP Illinoise van singer-songwriter Sufjan Stevens werd de sfeervolle track `Decatur` beluisterd om de weergave van meerstemmige zang te testen. De gitaar kwam op soepele wijze en met een volle klank naar voren terwijl de accordeon met een verfijnde blaasbalgklank werd weergegeven.

De snaarplukken op de banjo werden op ronde en duidelijke wijze gepresenteerd maar nog opvallender was de stemmenweergave. De verschillende zangers (en twee zangeressen) kwamen met veel presence naar voren en werden met een natuurlijke en rijke tonaliteit weergegeven. De zang kreeg ook hier weer een heel duidelijke articulatie mee en elke stem werd op plastische wijze afgebeeld. De samenzang tegen het einde van `Decatur` kwam zowel coherent als overzichtelijk over waarbij de individuele stemmen met een uitstekende differentiering werden weergegeven door de kleine Energy`s. Decatur kan door sommige betaalbare weergevers bijna rommelig overkomen. Daar was geen sprake van met de RC-Mini`s die zich als echte mini-monitoren (met de nadruk op monitor) gedroegen. De bijzondere Audio Quest LP Layaway van Robert Lucas werd uit de platenkast gehaald zodat de Gyger II naaldtip van de MC 15 Super II de track `If You Don`t Want Me Baby` kon aftasten. De mooi opgenomen en heel solide baspartij kwam door de RC-Mini`s slank over maar was tonaal toch goed te volgen. De melodielijn kwam in het hogere laag zelfs duidelijk naar voren waardoor het niet meteen leek alsof het laag was `geamputeerd`. De drums klonken droog en kregen een dusdanig solide impact mee dat deze ukkie`s wel even voor hoog opgetrokken wenkbrauwen zorgden. Wanneer de RC-Mini’s dichter bij de achterwand werden geplaatst kreeg het laag natuurlijk wel wat meer `ondersteuning` maar dat ging meteen ten koste van de ruimtelijke afbeelding zodat er geen gebruikt werd gemaakt van een dergelijke opstelling. Het ruige stemgeluid van de heer Lucas kwam goed uit de verf en bleef prima verstaanbaar, wat mede was te danken aan de goede articulatie waarmee zijn zang werd gepresenteerd. De XRCD versie van Sara K`s album Hell Or High Water ging in de Marantz om de ruimtelijke weergave van de Energy`s aan de tand te voelen. Bij de track `I Can`t Stand The Rain` werd Sara K`s stem groot en open afgebeeld en kreeg een beschaafde `sibillance` (`s` & `t`) weergave mee. De akoestische gitaar werd met veel presence en pit gepresenteerd waarbij het snarenspel zowel met een scherpe focus als mooi ruimtelijk werd afgebeeld. De shakers en handklappen kwamen op een rijke en losse wijze naar voren. De diepteweergave was redelijk goed waarbij de afbeelding vooral vóór de luidsprekers plaatsvond.

De reflecties van de shakers tegen de achterwand van de opnameruimte kwamen op zeer gedetailleerde wijze uit de verf. Er zit aardig wat energie in deze track en de kleine Energy`s wisten dat met een goede controle over te brengen. Van de LP O Brother Where Art Thou? werd de track `I`ll Fly Away` gedraaid, waar Alison Krauss en Gilian Welch samen zingen en op een mandoline en banjo spelen. De `strums` in het mandolinespel kwamen stevig over waarbij ook de lagere akkoorden een goede presence meekregen. De banjo werd met een volle klank en op impulsieve wijze gepresenteerd. De stemmen kwamen rustig, warm en direct over en werden met een uitstekende scheiding geprojecteerd. Het geheel klonk soepel en werd met een goede differentiering weergegeven zodat de verschillende stemkarakters goed te identificeren waren. Het stereobeeld had wat weinig diepte achter de weergevers maar kwam dankzij de praktisch intieme presentatie en de brede `stage` wel als heel open over. Van Chris Jones` Stockfisch CD Roadhouses And Automobiles werd de track `God moves On The Water` beluisterd. De energieke bas-intro werd met een volle klank en behoorlijke body gepresenteerd terwijl de slide-gitaar met een ruimtelijke afbeelding werd afgebeeld. De greepwisselingen van het gitaarspel kwamen met pittige en `snelle` klakken naar voren, wat de goede impulsweergave nog eens onderstreepte. Chris Jones` stem werd met een natuurlijk timbre en een droge, duidelijke keelklank weergegeven. Het gospelkoor werd breed afgebeeld maar miste wat aan `gewicht` (desondanks kregen de stemmen wel een goede presence mee). De saxofoon klonk helder en soepel, zonder een hard randje en het gitaar-plus-piano interludium werd op sprankelende en open wijze gepresenteerd. De Canadese mini`s wisten deze energieke track met autoriteit weer te geven.    

Conclusie

Het aantal betaalbare en mooie mini-monitoren neemt gestaag toe en alhoewel er verschillende pareltjes tussen zitten zijn er ook aardig wat onevenwichtig klinkende exemplaren te vinden. Energy heeft met de Reference Connoisseur Mini een dijk van een weergever gecreëerd die ondanks zijn minuscule afmetingen zeker geen ondermaatse prestaties neerzet. Naast het feit dat er nooit sprake was van `stress` bij hoge luisterniveaus was het zo opvallend dat de RC-Mini`s ook met een duidelijke focus en plastische presentatie bleven werken bij lage volumeniveaus. De diepteweergave laat op zich nog wat te wensen over maar laten we niet vergeten dat het hier om sub-400 Euro (per paar!) weergevers gaat. De RC-Mini`s zijn geen baskrachtpatsers maar weten met een zelfverzekerde en energieke weergave van het hoge laag en alles daarboven de naam van hun fabrikant eer aan te doen.                                              

Verkoop-paarprijs:
Energy RC-Mini: 398 euro