Het Silver Label van MoFi is weer uitgebreid met enkele interessante titels. Onder de laatste (her-)uitgaven bevindt zich ook één van de meest succesvolle albums van een Britse band, die ooit begon als echte New Wave en zich op het derde album The Seeds Of Love op een breder muzikaal vlak durfde te verkennen. Ik heb het natuurlijk over Tears For Fears.
Hoewel het album Songs From The Big Chair het internationale succes van Tears For Fears betekende vanaf 1985, duurde het tot 1989 voordat het derde studioalbum The Seeds Of Love verscheen. De heren Roland Orzabal en Curt Smith, die voornamelijk de harde kern van de toenmalige band vormden, hadden in die vijf jaren hoge ogen gegooid, en traden veel op. Voor het nieuwe album werd flink geïnvesteerd; naar het schijnt kostte de totale productie van The Seeds Of Love een miljoen pond. Het resultaat was dan ook fenomenaal - commercieel gezien dan. Want hoewel The Seeds Of Love Tears For Fears drie monsterhits opleverde, was het al tijdens de productie dat keyboardspeler Ian Stanley de band verliet vanwege verschillen van mening op creatief gebied.
Nicky Holland verving hem, en wist een groot aandeel in het schrijven en uitvoeren van de muziek te krijgen. Smith had eigenlijk ook weinig meer te vertellen, TFF werd vanaf deze plaat meer het project van Roland. Het album zou ook het beste –en laatste- worden waarbij Smith en Orzabal samenwerkten op zo’n niveau.
Op muzikaal gebied werd voor The Seeds Of Love vrijwel alles uit de kast getrokken, kosten noch moeite werden gespaard. Een voor die tijd zeer hoogwaardige productie en mix, een waslijst aan gastartiesten en niet in de laatste plaats een vrijbrief van muziekmaatschappij Fontana/ Mercury bracht in ieder geval veel creativiteit aan het licht. De hitnummers zijn nog steeds overbekend: het titelnummer met al zijn bombastische glorie, de nog steeds mooie track Woman In Chains, waarop niemand minder dan Phil Collins drumt, het van verfijnde percussie voorziene Advice For The Young At Heart. Allemaal aanwezig op The Seeds Of Love en nog steeds prettig om naar te luisteren.
Ook de toevoeging van een warme soulstem met gospelinvloeden in de vorm van de vocalen van Oleta Adams was een schot in de roos. Maar het album biedt meer. Er wordt met jazz geflirt op tracks als standing On The Corner Of The Third World en Year Of The Knife is weer een ballad. De orkestraal geschreven nummers liggen stuk voor stuk nog steeds lekker in het gehoor en de uitvoering streeft perfectie na door het toevoegen van topartiesten zoals (o.a.) Manu Katché, Pino Palladino en Chris Hughes. Dit retourtje naar de late jaren tachtig klinkt zoals meerdere herpersingen op Mobile Fidelity Sound Labs Silver Label klinken. Erg verfijnd, ruimtelijk, een tikje dun in de lage regionen maar zeker open en dynamisch. Mijn aantekeningen laten ook de term ‘fris’ zien, terwijl het album niet naar scherpte neigt. Deze plaat verdient dus een positieve aanbeveling, zeker voor muziekliefhebbers die de bewuste periode hebben meegemaakt. Want The Seeds Of Love mag er –nog steeds- best wezen, en heeft waarschijnlijk nog nooit zo verfijnd geklonken.
Label: Mobile Fidelity Sound Lab
Speelduur: 49:35 minuten
Website
