ARTIKEL

De ouderwetse platenzaak bestaat nog!

Dieter van den Bergh | 15 april 2011

Zaterdag 16 april is het Record Store Day, de dag dat onafhankelijke platenzaken wereldwijd in de spotlights staan. Het zijn geen gemakkelijke tijden voor de popspeciaalzaak, die serieus moet concurreren met internet en grote ketens. Hoe overleven ze? In the picture De Waterput in Bergen op Zoom, nationaal en internationaal geroemd om haar assortiment, klantvriendelijkheid, scherpe prijzen en bijzondere activiteiten zoals gratis instore-optredens van bekende acts. Maar De Waterput is wel een van de laatste in haar soort. Eigenaar Gilly Verrest (1964) vertelt. “Je moet er wat meer voor doen dan vroeger. Zeg maar gerust veel meer.”

Eigenlijk klinkt het heel logisch: een platenzaak met live-podium. Maar toch bestaan ze in Nederland nauwelijks. Alleen Sounds in Venlo en De Waterput, in het oude centrum van Bergen op Zoom, hebben een concertpodium. De Waterput, een van de meest bijzondere popspeciaalzaken van ons land, maakt er gretig gebruik van en heeft haar bekendheid deels te danken aan de instore-optredens. Op het West-Brabantse Waterputpodiumpje stonden in de loop der jaren acts als Uriah Heep, Ayreon, Ellen ten Damme, Spinvis, Blue Flamingo, Urban Dance Squad, De Staat, Peter Pan Speedrock en vrijwel alle grote acts uit België; van Tom Barman tot Novastar, van Gorki tot Das Pop, van Soulwax tot Gabriel Rios, van Triggerfinger tot Zita Swoon en van Flip Kowlier tot Milow. Allemaal gratis toegankelijk. “Je kunt een artiest tussen de cd-rekken zetten, maar een podium met wat lampen zit er toch net wat mooier en professioneler uit”, zegt Gilly Verrest (te zien op de foto hierboven ), sinds twintig jaar eigenaar van De Waterput.

Hoe krijg je al die instores voor elkaar, en wat levert het op?
“We hebben in twintig jaar echt een geschiedenis moeten opbouwen. Toen we begonnen lukte het ons nauwelijks om een artiest te krijgen. Moest je tig keer bellen en na weken had je dan een onbekende band. Maar naar mate de lijst van artiesten langer werd, en je met een mooi lijstje kunt schermen, wordt het steeds gemakkelijker. Tegenwoordig kunnen we zelfs selectief zijn. De band moet landelijk bekend zijn, op Lowlands of Pinkpop spelen, of het moet een sterke band uit de regio zijn. Het is puur een promotieding voor band en winkel; het publiek kan gratis naar binnen en bands treden gratis op. Als tegenprestatie zetten wij hun nieuwe cd scherp weg. Ook is het natuurlijk geweldig voor de echte fans. Die zien hun helden van dichtbij, kunnen een handtekening vragen, zelfs een praatje maken.”


Foto: De Waterput

Jullie onderscheiden je door meer bijzondere activiteiten, bijvoorbeeld een parkeeractie, een afleverservice en een dansavond in de Bergse poptempel Gebouw-T. Is dat allemaal nodig om te overleven?
“Ja, je moet er gewoon wat meer voor doen dan vroeger. Zeg maar gerust veel meer. Het is natuurlijk niet meer zo dat als de nieuwe Madonna, Prince of U2 uitkomt de mensen in rijen voor de deur staan. Ik heb er tegenwoordig ook nog een tweede baan bij als programmeur van Gebouw-T.”

Waar komen de klanten nu voor?
“Voor het ruime assortiment en de scherpe prijzen. Nog steeds komen hier wekelijks mensen binnen die enorm verbaasd zijn door de grote hoeveelheid en de kwaliteit. Ze hebben het gevoel in een ouderwetse platenwinkel terecht te zijn gekomen. We hebben tienduizenden artikelen, waarvan ongeveer de helft vinyl. Ook hebben we veel tweedehands cd’s, die doen het erg goed.”


Foto: Johan in de Waterput

Hoe groot is de concurrentie van andere winkels?
“De Music Store hier is dicht, we hebben nog de Media Markt en de Free Record Shop. Maar dat zijn niet echt concurrenten, die zijn veel te mainstream. In Breda, veertig kilometer verderop, zit pas de volgende speciaalzaak. Daarom bedienen we hier een grote regio, ook uit België komen veel klanten. Nee, de concurrentie komt vooral van het downloaden en kopiëren.”

In 2009 bestonden jullie 40 jaar, een geschiedenis die door popjournalist en Waterput-medewerker Willem Jongeneelen werd vastgelegd in een boek. Hoe lang nu nog?
“Haha, nog een keer veertig jaar weet ik niet hoor, want dan ben ik hoogbejaard. Er zijn tegenwoordig in zo’n korte tijd zoveel ontwikkelingen, dat je niets meer kunt voorspellen. Maar voorlopig gaan we door, het gaat de laatste tijd redelijk tot goed. Een belangrijke, positieve ontwikkeling is dat het nieuwe vinyl weer aantrekt, zeker ook onder jongeren. ”


EDITORS' CHOICE