REVIEW

Review: Jonathan Wilson – Rare Birds (cd)

Eric de Boer | 27 februari 2018 | Fotografie Fabrikant

Het heeft vijf jaar geduurd, maar fans van Jonathan Wilson mogen zich verheugen in een nieuw album van de singer-songwriter uit Los Angeles. Op de nieuwe langspeler laat Wilson zich wederom aanvullen door enkele grote namen uit de muziekindustrie en het album komt rustig en fris over.

Na de langspelers Gentle Spirit uit 2011 en Fanfare uit 2013 geeft Jonathan Wilson naar eigen zeggen Rare Birds een nieuw gezicht, door meer gebruik te maken van elektronische muziek en zelfs een drumcomputer. Hoewel hij (niet naar zijn eigen bedoeling) veel werd vergeleken met Neil Young, Crosby, Stills & Nash of Tom Petty, liggen zijn roots wat betreft invloeden veel meer bij recenter werk. Wilson zelf noemt Talk Talk, Arthur Russels en George Harrison.

Naast zijn werk als singer-songwriter en begenadigd multi-instrumentalist heeft Jonathan Wilson ook veel succes met het produceren van muziek. De jongste twee Father John Misty-albums komen van zijn hand, maar ook Jonathan Rice, Chris Robinson en meer artiesten profiteren van zijn kundigheid. En natuurlijk Roger Waters, want niet alleen was Wilson te horen op zijn laatste album Is This The Life We Really Want, Jonathan toerde ook mee met het gezelschap ter promotie van dat album. Rare Birds is in dezelfde tijd geschreven dat het Waters album werd opgenomen, wat volgens Wilson leidde tot meer psychedelische elementen op zijn nieuwe plaat.

Goed, invloeden of niet, wie Rare Birds draait hoort dat de zanger afscheid heeft genomen van de heerlijk lome West Coast sound die op de vorige twee albums te vinden was. In plaats daarvan heeft Wilson, die zich op Rare Birds liet bijstaan door Josh Tillman (Father John Misty), Lana Del Rey en New Age-artiest Laraaji, gekozen voor een diversiteit in muzikale stijlen, waarbij de voorliefde voor de jaren tachtig niet onder stoelen of banken wordt geschoven. En dat allemaal in een voor deze artiest nieuwe hybride smeltkroes van analoge en digitale geluiden. Als thema koos Wilson voor de naweeën van een niet-geslaagde liefde, hoewel hij benadrukt dat Rare Birds geen conceptalbum is. Met z’n muziek hoopt Wilson zichzelf en anderen helende, kalmerende muziek te bieden.

Een eerste luisterbeurt geeft blijk van een erg sterk begin van het album, waarop ook de twee singles Trafalgar Square en Over The Midnight te horen zijn. Aimabele muziek die prettig in het gehoor ligt en wat betreft de eerste track zelfs aan oudere progressieve rockmuziek uit Engeland doet denken. Over The Midnight past weer helemaal in deze tijd en knipoogt naar de stijl van het populaire The War On Drugs. Melancholie komt natuurlijk ook aan bod, bijvoorbeeld op het intieme Me en op de meesterlijke afsluiter van Rare Birds: Mulholland Queen. Een nummer dat weinig instrumentatie kent, maar meteen aangeeft hoe sterk Jonathan is als artiest en vocalist.

De keur aan verschillende muzikale invullingen rondom het thema verloren liefde slaagt vrij goed, maar niet op het hele album. Zo is de vocale invulling van het samen met Laraaji gezongen nummer Loving You minder sterk en passen de plastische teksten (wraakgevoelens jegens de maatschappij?) op de melodieus erg sterke track 49 Hairflips niet bij de intensiteit van dat nummer. Jammer, want met een betere tekstuele invulling had dit een hoogtepunt kunnen zijn. En de uitstap naar country op het olijke Hi Ho To The Righteous werkt enigszins op de muzikale zenuwen. Gelukkig is er op het album genoeg moois aanwezig om te ontdekken en wie dat wil, hoort zeker ook de genoemde invloeden en zelfs meer (The Beatles en Abba, bijvoorbeeld). Een leuke ontdekkingsreis.

Het derde studioalbum van Jonathan Wilson is de moeite van het ontdekken zeker waard. Al zullen fans van de vorige twee langspelers niet allemaal voor de nieuwe stijl van de 43-jarige artiest vallen. Ondanks een paar kleine minpuntjes zit Rare Birds sterk in elkaar en na een aantal luisterbeurten groeit het album zeker. Klankmatig is het mij toegestuurde gebrande recensie-exemplaar prima van kwaliteit, hoewel ik verwacht dat de analoge versie van Rare Birds nog meer fraais te bieden heeft. Dat leert het verleden van Jonathan Wilson albums in ieder geval wel. Gewoon eens goed naar luisteren, de plaat verdient het.

Rare Birds verschijnt op 2 maart.

Muziek: 8
Klank: 8
Label: Bella Union
Speelduur: 78:40 minuten
Website: songsofjonathanwilson.com


EDITORS' CHOICE