Het heeft even geduurd voordat ik ingegaan ben op het aanbod om deze kabels te recenseren. Denkt u nu niet dat dit met een gebrek aan interesse te maken heeft. Nee, het hangt veeleer samen met het tegenovergestelde. Om het even in auto termen te verwoorden; het laatste type auto waarin ik een proefrit zou willen maken is de – voor mij onbetaalbare - Ferrari F40. Waarom? Ik ben doodsbang dat ik daarna niet meer zonder kan. Uit het feit dat u desondanks deze tekst onder ogen krijgt mag u afleiden dat de verleiding het uiteindelijk gewonnen heeft van de angst. Een situatie die voor menigeen herkenbaar zal zijn.
Ook al heeft ontwerper / fabrikant Edwin van der Kley – volgens eigen zeggen - namen van Amerikaanse en Canadese zilvermijnen gekozen, de typenamen roepen bij mij natuurbeelden op. Groene heuvels, glinsterende meren en bergkammen die zich koesteren in de zon. Met als enig levend wezen de majestueus rondcirkelende adelaar die te hoog vliegt om gehoord te kunnen worden. Ruimtelijke rust en stilte die door niets verstoord worden. Daarom vind ik deze namen dan ook perfect gekozen; want de ruimte, rust en stilte die deze lijn kenmerken maken nu juist dat het muzieksignaal op de meest onbelemmerde en onbeïnvloede wijze zijn weg naar de weergevers vindt. En dat is vervolgens te horen ook.
Maar nu loop ik te hard van stapel dus laten we teruggaan naar het begin; de aflevering aan huis. Dat gebeurt met gebruikmaking van twee dozen waarvan de ene met een steekwagentje mijn woning binnengereden wordt. Ze vinden beiden een plekje in de gang en pas wanneer ik tracht om de grootste van de twee op te tillen en naar de woonkamer te dragen kom ik er achter dat het steekwagentje bittere noodzaak was. Ondanks het trainen in de sportschool krijg ik dit gewicht niet van de grond dus ik zal ter plekke moeten beginnen met uitpakken om bij de bekende luxe verpakking van de kabels te komen.
Stil
Stil word ik bij de aanblik van - in eerste instantie - de in cellofaan gestoken chique bordeaux rode dozen met goudopdruk en – even later – de prachtige, zorgvuldige afwerking die deze kabels kenmerkt. Om bij zo’n kabel te komen moet ik in elke doos eerst een schuimrubber laag verwijderen en een certificaat uitnemen met daarop het serienummer en de twee handtekeningen van bij de productie en kwaliteitscontrole betrokken personeelsleden. Deze fabrikant weet als geen ander hoe hij aan zijn luxe producten een begeertegevoel opwekkende uitstraling kan verlenen.
De grove donkerblauwe kous herinnert me aan die van de Siltech Classic kabels die normaliter voor de onderlinge verbinding van mijn componenten zorgdragen. De mantel om de kabelstrengen – die alleen aan de uiteinden nog voor een deel te zien is - is uitgevoerd in het Siltech blauw dat vrijwel iedereen kent uit de G3 serie. De Siltech connectoren hebben een matte tint die mij visueel meer aanspreekt dan de varianten die ik meestal tegenkom. Qua bevestiging en kwaliteit doen ze me denken aan de alom bekende WBT connectoren; ook hier wordt de connector vastgedraaid aan de aansluitingsbus van het component waardoor er niet alleen een stevige maar tegelijk ook een contactverbeterende verbinding ontstaat. Dit is echter niet alles. Uniek bij deze kabels is dat de pen van de connectoren - die uiteindelijk voor de signaaloverdracht zorgt - onder het vergulde laagje samengesteld is uit dezelfde materialen waaruit de G6 geleiders zelf opgebouwd zijn. Dat is nog eens iets anders dan verguld nikkel. Bij het vastpakken van de kabels valt op hoe zwaar ze zijn. Een goede zaak wanneer men lage frequentie microfonie tegen wil gaan. Tegelijkertijd verbaas ik me over de – uiteraard relatieve mate van - soepelheid van deze kabels waarvan er een aantal qua dikte wedijveren met de polsen van mijn driejarig dochtertje. Een deel van het gewicht wordt veroorzaakt door de fraai uitgevoerde metalen hulzen van luchtvaart aluminium.
Ze zien er schitterend uit en dat is ook hun enige functie. Op die huls staat de typenaam van de desbetreffende kabel. Aan de daaronder staande tekst ‘X balanced micro technology’ kan men zien dat het hier om de G6 versie gaat. Bij de eerdere G5 versie van Signature ontbreekt deze aanduiding. In de doos van de luidsprekerkabel bevindt zich bovendien een Cable Tuning Weight; een dikke platte ronde schijf die optisch perfect past bij de genoemde huls en erg fraai is om te zien. Zoals later tijdens de luistersessies blijkt bewerkstelligt de inzet van deze tuning weights voor mijn oren echter geen verbetering van de klank wanneer ik ze vergelijk met de door mij standaard ingezette Master Wire Tweak blokken.
