REVIEW

Pearl Jam – Live at the Benoroya Hall – Unplugged

Michiel Witlox | 08 augustus 2004
Twaalf jaar geleden deed Pearl Jam al eens een akoestisch optreden in het kader van MTV-unplugged. Opnames van deze show zijn nooit officieel uitgebracht. Jammer, want deze sessie was misschien wel net zo legendarisch als de bekende opnames van Nirvana. Zanger Eddie Vedder leeft gelukkig nog wél en dus gaat PJ met de cd Live at the Benoroya Hall nu voor de herkansing.

Pearl Jam Live at the Benoroya HallEchte diehard fans van Pearl Jam moeten wel haast op droog brood leven. Hun huur zullen ze regelmatig te laat overmaken en op vakantie zit er volgens mij al jaren niet meer in. Want wil je nog een beetje op een legale manier je Pearl Jam-collectie compleet houden, zul je behoorlijke financiele offers moeten brengen. Ga er maar aanstaan. Zeven studioalbums, een dubbel cd vol b-kantjes en andere rariteiten, drie dvd’s, diverse ‘must have’ live-cd’s en van ontelbare optredens ten tijde van de wereldtournee in 2000, zijn ook nog eens allemaal cd’s geperst. Pearl Jam in Landgraaf, Pearl Jam in Sydney, Pearl Jam in Tokyo etc, etc.
Die wil je als échte fan toch ook graag allemaal hebben. Nietwaar?

De grungepioniers van weleer, doen het al lang niet meer voor het geld. Naast het spelplezier dat er nog altijd van afdruipt (lees ook de dvd-recensie Live in the Garden op HiFi.nl), heeft de band meer en meer oog voor het goede doel. Zo bevat deze nieuwe dubbel-cd een registratie van het benefietconcert voor dakloze kinderen (Youth care Seattle) welke ze in Oktober 2003 gaven. Een semi-akoestisch concert (de gitaren en bas worden hier en daar toch wel versterkt) dat zorgt voor een uitermate intiem sfeertje.

Pearl JamIn vergelijking met de stevige live optredens, zoals eerder uitgebracht op bijvoorbeeld Live on two legs (1999), is dit een hele rustige cd, maar eentje die zeker een absolute meerwaarde vormt tussen al die andere concertregistraties van Pearl Jam. Er is diepgang in de nummers, zeker door de toegevoegde toetspartijen van gastmuzikant Boom Gaspar. Eddie Vedder beschikt, zoals bekend over een gouden strotje en de band is twee uur lang lekker op dreef. Covers van Neil Young, Bob Dylan (Masters of war), Ramones (I believe in miracles) en wijlen Johny Cash (25 minutes to go), ze komen allemaal voorbij en verder natuurlijk vele eigen songs; Low light, Thumbing my way en Yellow ledbetter. Minder bekende nummers misschien, maar tenminste weer eens wat anders dan de drie-en-veertigste live-versie van een Jeremy of een Alive.

Toch verlang je heel soms, na al die rustige en subtiele gitaarstrelingen, naar hier en daar wat meer up-tempo nummers. Eventjes lekker op die powerakkoorden rammen. Want de absolute kracht van Pearl Jam komt wat mij betreft, nog altijd het meest tot uiting in die zo kenmerkende melodieus, opzwepende gitaargroove, die ogenblik dat onbeschrijfelijke grungegevoel doet oproepen.

Ondanks dat blijft PJ, een tempootje lager, nog regelmatig voor kippenvel zorgen. Zeker wanneer Eddie Vedder in het wonderschone Black (‘het volkslied van de alternatieve rockmuziek’), het laatste couplet aan het gepassioneerd meezingende publiek overlaat: ‘I know someday you`ll have a beautiful life, I know you`ll be a star. In somebody else`s sky, but why, why, why can`t it be, why can`t it be mine’

Pearl Jam zonder stekkers, bezorgt hun fans op deze cd wederom muzikale kortsluiting.


Aanvullende informatie:
Format: Dubbel CD
Website:www.pearljam.com
Bezoek ook eens: www.youthcare.org (een deel van de verkoopopbrengst van de cd gaat namelijk naar deze organisatie)
Label: BMG

EDITORS' CHOICE