Het is een reis in het verleden die zich afspeelt in het heden. Wie had kunnen verwachten dat een merk als Musical Fidelity onder vlag van Pro-Ject-eigenaar Heinz Lichtenegger zou teruggaan naar 1976, 1983 en 1985. Dat is namelijk precies wat er heeft plaatsgevonden, de luidsprekerontwerpen voor de door de BBC geïnitieerde LS3/5A en LS5/9 zijn opgediept en naar het heden gebracht. De iconische A1 versterker heeft eveneens een herintroductie, al zal die het meeste aangepast zijn naar moderne maatstaven.
Met oog op de populariteit van de oorspronkelijke BBC ontwerpen voor luidsprekers is het niet verwonderlijk dat Musical Fidelity ermee op de markt komt. Harbeth, Graham, Spendor, Falcon, Rogers, Stirling en een paar anderen hebben allemaal een eigen interpretatie van de BBC heritage of volgen juist zoveel mogelijk het origineel. Echt tegen alle tendensen in gaat de A1 versterker. Klasse A invoeren in tijden van energiebesparing vraagt meer moed dan de zoveelste klasse D variant op de schappen zetten. Musical Fidelity zal dus moeten presteren en muziekgenot bieden met deze drie producten.
Van toen naar nu
Er bestaat uitgebreide literatuur over misschien wel de meest iconische, qua maten bescheiden luidspreker met zijn aanduiding LS3/5A. Daarom zal ik niet weer de complete historie oprakelen en mij beperken tot een aantal feitelijkheden die iets meer licht werpen op de achtergrond. We moeten daarvoor terug in de tijd tot de jaren ’60, naar Engeland waar de Britse omroep BBC, in de volksmond omgedoopt tot “Auntie”, zijn eigen ontwerpafdelingen had en research laboratoria. De BBC stelde hoge eisen aan de door hun gebruikte apparatuur en wilde vooral één op één uitwisselbaarheid bij defecten.
Voor gebruik in mobiele studio’s met beperkte ruimte was een kleine monitor nodig welke in hoofdzaak diende voor het monitoren van spraak bij interviews. BBC ontwierp met hulp van KEF, de maker van de drivers, de LS3/5A. BBC produceerde maar weinig zelf en liet de consumentenmarkt in die tijd over aan meerdere daartoe BBC gelicenseerde luidsprekerfabrikanten. Wat niet werd voorzien was de tot op de dag van vandaag ongekende populariteit van de LS3/5A en zijn bijna heilige status. Het kleine kastje van net geen 5 kilo meet maar 305x190x165mm en bevat een 110cm woofer en 19mm dome tweeter.
Oorspronkelijk de KEF B110 en T27. Het is een gesloten systeem gemaakt uit 12mm dik berkenmultiplex. Heeft een heel laag rendement van maar 82,5dB en een impedantie van 15 Ohm. Musical Fidelity heeft gelukkig zoveel als mogelijk vastgehouden aan het ontwerp van 1976. Voor de diehards rond de LS3/5A valt te betwijfelen in hoeverre MF en in slaagt hen te overtuigen, alles wat ook maar een beetje afwijkt van het origineel wordt veelal verketterd. MF heeft geen BBC licentie om de LS3/5A te bouwen, dat scheelt in de consumentenprijs die ligt op 2.500 euro per paar. De enige beschikbare uitvoering is in donker palissander fineer.
Betekende LS3 in het BBC jargon ‘Loudspeaker for mobile use’, een LS5 was de tegenhanger voor in de studio. Ook daar maakte de BBC ontwerpen voor getuige de LS5/9. Een basreflex tweeweg systeem dat beduidend meer moet presteren in de lage tonen dan de kleine LS3/5A. Ook deze LS5/9 is en wordt geproduceerd door meerdere fabrikanten, elk met hun eigen input en eigen materialen.
Weer is berkenmultiplex gebruikt voor de kast, ditmaal slechts 9mm dik. Gedempt met bitumen aan de binnenzijde van de behuizing. Het idee daarachter is dat energie in de kast niet 100 procent kan worden gedempt, bovendien komt die energie in tijd vertraagd terug op de conus, dus vond de BBC dat die energie gecontroleerd afgevoerd moest worden door de wanden lichtjes flexibel te houden.
De LS5/9 is een stuk groter en zwaarder dan zijn broertje, meet 460x275x285mm en weegt ondanks de dunne wand 12 kilo per stuk. Een 34mm tweeter heeft voor de fase correctie en betere spreiding een geperforeerde metalen kap gekregen. De tweeter output is in stapjes van een halve decibel 3dB aan te passen door een draad om te solderen die zichtbaar is op de baffle. Oude tijden herleven. De systeem impedantie is 8 Ohm en het rendement is 89dB. Rekening houdende met de impedantie dus 10dB meer dan de LS3/5A.
De oorspronkelijke door BBC in eigen beheer ontwikkelde woofer heeft een doorsnede van 200mm. Heeft een LS3/5A woofer een conus uit Bextrene, de LS5/9 gebruikt polypropyleen. Musical Fidelity heeft wel het ontwerp uit oktober '83 nauwkeurig gevolgd, echter zonder een licentie aan te vragen. De prijs voor de MF LS5/9 is 4.500 euro per paar, uitgevoerd in kersen fineer. Helaas is de LS5/9 evenmin in andere fineersoorten te verkrijgen.
In de tijd dat de LS3/5A populair was geworden door reviews en was ontdekt door de muziekliefhebber, bracht Musical Fidelity de A1 versterker uit. Al snel was dat een aanbevolen partner voor de LS3/5A en andere BBC-achtige luidsprekers. Het was in die tijd een onding, vaak defecten en een volumeregelaar die niet genoeg tegen warmte kon. Aan de pluskant werd de A1 geprezen voor zijn weergavekwaliteit, zijn dynamisch bereik en controle over de aangesloten weergever.
De naam A1 doet al vermoeden dat het een klasse A versterker is met een hoge ruststroom. Met als gevolg dat hij warm wordt. De huidige A1 heeft daarom een groter koellichaam gekregen (de bovenzijde van de kast), een volumeregelaar en andere onderdelen die hoge temperaturen verdragen, toch wordt hij ruim 40 graden warmer aan de bovenkant dan de omgevingstemperatuur.
De nieuwe A1 volgt het ontwerp van 1985 al is hij gemoderniseerd. De met blauwe LED’s gesierde voorzijde heeft een aan/uit schakelaar, het oogje voor de afstandsbediening, een motorgestuurde volumeregelaar, een -10dB versterking schakelaar en een bronkeuze. De achterzijde is bezet met ingangen voor phono (MM of MC schakelbaar) en vijf lijningangen. Er is een tape out (fixed) en pre out (variabel) en één enkel paar luidsprekerklemmen. Een minimalistische afstandsbediening kent alleen volume op/neer en mute.
De versterker levert aan 4 Ohm 36 Watt en aan 8 Ohm 22 Watt. Dat zal aan de 15 Ohm LS3/5A rond 15 Watt zijn. Stroom levert hij genoeg getuige de opgave van 20 Ampère door Musical Fidelity. Omdat het een klasse A versterker is trekt hij continue 85 Watt uit het lichtnet. Heel fijn als u uw door zonnepanelen opgewekte energie bij terug levering aan het net moet gaan betalen. Zet gewoon de A1 of een buizenversterker aan.
De prijs voor deze A1 is 1.599 euro. Uitvoering naar wens in zwart of zilver. Oh ja, hij heeft echt een vrije plek nodig, links, rechts en boven, dus hou daar rekening mee. De maten zijn 440x68x283mm.
Opstelling
Omdat Musical Fidelity via de importeur zowel de versterker als de luidsprekers leverde, zal het u niet verwonderen dat ik meestal speel met de A1. Afgewisseld met een EAR/Yoshino 8L6 buizenversterker. Bron is een Auralic G1 netwerkspeler en een Metrum Acoustics Adagio DAC3. Interlinks en luidsprekerkabels zijn van Inakustik. Netsnoeren van Ricable en het netfilter is een AudioQuest Niagara 3000.
Rond de Musical Fidelity A1 zijn dus kostbare middelen ingezet, dat is nu eenmaal mijn referentie. Een paar stappen lager in prijs mag uiteraard ook. De Musical Fidelity componenten verdienen wel kwaliteit. Ter vergelijk van de MF LS3/5A staat er een paartje Falcon Acoustics LS3/5A luidsprekers te wachten. Alle luidsprekers vinden een plekje op met Gaia voeten gedempte Custom Design open frame stands.
LS5/9 bijt het spits af
Omdat de beschikbaar gestelde LS5/9 luidsprekers nog maar kort hadden kunnen spelen, werden die als eerste aangesloten op de Musical Fidelity A1 versterker en later op de EAR/Yoshino. Wat verdween na langer inspelen was het lichtjes bijtende karakter. Daarvoor in de plaats komt een mooi klankkarakter waarin muziek op de eerste plaats wordt gezet en techniek steeds verder naar de achtergrond schuift. Precies datgene wat wordt verwacht van een BBC ontwerp, ook al stamt dat uit 1983.
Laten we wel zijn, een luidspreker is redelijk tijdloos. Nog altijd hebben we te maken met een spoeltje dat is gewonden op een kokertje. Het kokertje beweegt onder invloed van wisselstroom door de spoel binnen een magnetisch veld en sjort de aan de koker geplakte conus mee in die beweging. Dat deden we in de vorige eeuw, we doen het nog steeds. Een grote conus voor de bas, een kleine voor de hoge tonen, met spoeltjes en condensatoren zorgen we dat elke unit werkt in het gebied waarvoor hij is gemaakt.
De invloed van de BBC op de weergave heeft zich voornamelijk gericht op een natuurlijke weergave van geluid. Een piano behoort te klinken als een piano, een saxofoon als een saxofoon, een stem menselijk en natuurlijk. De BBC vervaardigde sporadisch drivers en luidsprekers, was meer een ontwerper, liet ze vervolgens buitenshuis maken. De specificaties waren streng en daarmee de toleranties klein. Dat is nog steeds terug te horen in de LS5/9 die voor mij staat. De LS5/9 is gemaakt voor een gemiddeld grote ruimte waarin hij als monitor fungeerde bij opnames of bij weergave in een studio omgeving. De LS5/9 is behoorlijk universeel en laat zich plaatsen in een kamer van 15m2 tot pakweg 40m2, zich het meest thuis voelend rond de 25m2 vloeroppervlak.
De luisterafstand is dan snel 3 tot 4 meter, zet ze daarbij pakweg 2,5 meter uit elkaar en draai ze lichtjes in. Het resultaat is een mooi vlak frequentieverloop met een stereobeeld uit het boekje. Vrij van de achterwand en iets van de muren gezet leven ze op zonder te levendig te worden. Zo u wilt het “pijp en sloffen geluid”, dat veel langer weet te bekoren dan boem en sis uit een schreeuwerige weergever.
Terwijl ik luister naar “Entre eux deux” van Melody Gardot en Philippe Powell bekruipt mij het bekende gevoel dat ik altijd heb met de BBC ontwerpen en vooral met de LS5/9, het gevoel dat muziek en zang van echte instrumenten komt en uit echte mensen. Dat zal ik proberen uit te leggen. Een goede LS5/9 overdrijft niet, vervormd zo weinig mogelijk, is zo getuned dat een technicus kan monitoren of de microfoons juist zijn opgesteld en of een stem overeenkomt met de echte stem. Dat hoor je terug, Melody zingend en pratend alsof je naar haar kijkt door het raam van de studio. De vleugel op de cd rustig, met heldere noten die individueel hoorbaar zijn, waaronder de klank van de romp een woordje mee spreekt. Muziek in essentie, zonder toevoeging, zonder gebreken. Juist de eenvoud en de natuurlijkheid laten de luisteraar genieten en voeren hem of haar mee naar de wereld van de artiest. Je wordt er een beetje stil van zo indringend is de muziek van Gardot over een MF LS5/9.
Kippenvel gevraagd, speel dan eens wat stukken van “Nightbird” van Eva Cassidy. Je waant je in het kleine zaaltje waar ze destijds speelde. Geweldig de intonatie van haar stem. De ruimte om haar heen met een heel lichte galm als ze wat harder zingt. De gitaar in haar handen, geplaatst onder haar stem en niet er doorheen.
Gek genoeg is dit één van de beste weergaves van haar zang die ik in lange tijd hoorde. Zoek een goed opgenomen stem, mix die met de research van de BBC en laat het spelen over een recent gemaakte weergever met respect voor het oorspronkelijke ontwerp. Dan is de Musical Fidelity LS5/9 gekoppeld aan een A1 een bron van puur luistergenot. Nog een voorbeeld, Lea Desandre met “Dis, quand reviendras-tu?” van de cd “Idylle” in een compositie van Barbara. Zoek het eens op en laat u betoveren als u de LS5/9 tegenkomt.
“Brothers in Arms”, Dire Straits, begint realistisch met zijn oorlogsgeluiden, wordt vervolgens gevoelig met een zachte passage. Raakt geheel los van de weergevers en zet de band in een brede opstelling neer. Dan tikt het slagwerk met korte, felle tikken, draagt het geheel op de bas, gaat Knoplers gitaar los. Vormt het orgel de achtergrond. Verbazingwekkend goed weergegeven. Niks geen pijp en sloffen dufheid, gewoon een moderne, snelle en zuivere weergave van een band die niet meer bestaat, komende uit een weergever met roots in 1983. “Holy ground” van Haevn vraagt om en krijgt een bombastische omgeving.
Diep stereobeeld met indrukwekkende drums, elektronica ingezet als instrument, stem duidelijk verstaanbaar. Laag gaat niet zo diep als met een transmissielijn, is evenmin zo strak als in een gesloten systeem, wel dicht bij wat zaalversterking doet met lage tonen. De bas is niet te luid in geval van de LS5/9 en evenmin te kort gedaan in volume. “Song for Olabi” van Bliss is nog wat elektronischer, ook minder interessant dan Haevn, wel lekker om iets moderns los te laten op het oude ontwerp. Waar ik mee begon, het kokertje met de spoel doet gewoon zijn werk, op een uitstekende manier met de Musical Fidelity LS5/9.
Het artiestencollectief Eggersman, Borger, Brennan & Molvaer heeft “Unifony III” uitgebracht en ik kies willekeurig een track. Ik weet dat zij werken met Grimm Audio spullen en weet ook dat deze Musical Fidelity combinatie Grimm moet laten voorgaan, echter de intentie van de muziek blijft behouden en maakt indruk met de trompet van Molvaer en de stem van Brennan.
Tot slot met de LS5/9 aangesloten op de Musical Fidelity A1 versterker een concert van Vivaldi met als solist Fabio Biondi. Een heel recent uitgebracht album als highres bestand gedownload. Het zoveelste klassieke album dat passeerde op de LS5/9, gewoon omdat klassiek uitstekend geschikt is om te spelen via deze weergevers. Definitie, een juiste klankbalans, detail, zuiverheid. Teder als de muziek daarom vraagt, intens als het orkest zich ten volle roert. Nooit scherp, nooit met teveel laag, heel goed in balans van bas, via midden, naar hoog.
LS3/5A is een maatje kleiner
Hoezeer ik een LS3/5A luidspreker ook in het hart heb gesloten, de overgang van een LS5/9 naar deze schoenendoos is een forse stap. Logisch, van een basreflex met een netto volume van 28 liter naar een gesloten systeem van 5 liter. Met hetzelfde werk van Vivaldi als daarnet ben ik in het derde deel van het vioolconcert weer geland op aarde en zit voluit te genieten van de muziek. Helderder en daarmee wat transparanter en indringender dan op een LS5/9. Sneller in spel lijkt het, speelser, bijna grappig en daarom luister ik met een glimlach om de mond. Beide zijn BBC ontwerpen, beide dienen hetzelfde doel en zijn toch zo anders qua beleving.
Van 1983 ben ik terug in de tijd naar 1976. Geen BBC licentie voor Music Fidelity, daarom aan het eind van de rit een kort vergelijk tussen deze LS3/5A en de reïncarnatie van Falcon Acoustics. Stay Tuned! Door de geschiedenis van gespeelde muziek via ROON terug te halen komt Eva Cassidy weer naar boven. Stem nog steeds mooi, gitaar kleiner en helaas weg is de akoestiek van de zaal. De ruimte wordt minder. Daarom sluit ik voorlopig de tekst af en ga eerst weer wennen aan deze ukjes. Van groot naar klein is een te overtreffende stap binnen één dag.
Eén van mijn referenties is “The summer we crossed Europe in the rain” gezongen door Stacey Kent. Dat speel ik een paar dagen nadat ik het bovenstaande schreef. Inmiddels gewend aan het formaat en de afval in de lage tonen ten opzichte van de LS5/9, kan ik deze luidspreker erg waarderen voor allles wat hij goed doet.
De stem ongekleurd weergeven, het loskomen van de muziek van de weergevers, de snelheid waarmee een gitaar wordt getokkeld, het ruime stereobeeld dat zo natuurlijk wordt opgebouwd. Stacey wat naar voren, de band netjes achter haar met de illusie dat er een paar meter tussen haar en de drums zit.
Anja Lechner en François Couturier spelen “Voyage” op cello en piano. Omdat een cello toch niet zo heel laag gaat, mis ik niets en kan mij volledig concentreren op het spel van Lechner dat diepe indruk maakt. Het instrument geconcentreerd in het midden, de vleugel breed achter haar de ruimte tussen de luidsprekers vullend. Ik ben naar voren geschoven en luister op twee meter afstand, wat voor de LS3/5A heel normaal is.
Op Dutch Audio Event hoorde ik de twee kleintjes moeiteloos het publiek de adem ontnemen, zelf prefereer ik near field luisteren met deze luidsprekers. Ooit meegenomen van de High End München is “New year’s eve on the waterfront” gespeeld door The Stimulators. Veel ruimtelijk effect, kleine percussie, krakend diepe mannenstem, fijne muziek om naar te luisteren op de MF LS3/5A omdat er zoveel gebeurt in de ruimte voor mij. Op fraaie wijze losgemaakt in diepte en breedte.
Vergelijken
Naar twee dingen ben ik nieuwsgierig, hoe verhoudt de Musical Fidelity zich ten opzichte van mijn Falcon die claimt de enige echte hedendaagse LS3/5A te zijn, ten tweede hoe spelen Musical Fidelity luidsprekers op mijn EAR/Yoshino versterker. Ik ga met de drie genoemde tracks aan de slag en begin met de Falcon op te stellen. De Falcon Acoustics LS3/5A heeft een paar jaar geleden een upgrade gekregen met een nieuw wisselfilter (van Silver Badge naar Gold Badge) en kreeg daarmee meer warmte in het geluid. Dat is in deze vergelijking goed terug te horen.
Waar de Musical Fidelity geen last van lijkt te hebben, de bult in de weergave bij 110Hz, heeft de Falcon dat wel. Daarmee is de laagweergave van de Falcon in mijn ruimte rommeliger en minder strak. Ruimtelijke weergave is nog net wat beter met Falcon in de breedte, in de diepte juist wat minder. Dat alles met The Stimulators. Met de licht helderder Musical Fidelity komen details in slagwerk wat beter naar voren, gitaar heeft net een prettiger afronding van de gitaartonen op Falcon.
Ook met Stacey Kent zijn de verschillen duidelijk aan te wijzen. Falcon speelt ruimer en groter, maar de stem krijgt een extra zetje in de basis en gaat dan “duwen”. Misschien ook goed om even te melden dat de Falcon is gebaseerd op een prototype van de BBC met serienummers 3 en 4, gemaakt rond 1974/75, terwijl de Musical Fidelity is gebaseerd op het productierijpe model uit 1976. Tot slot Lechner en Couturier. Het zal niemand verbazen dat de cello meer body krijgt met Falcon, tegelijk minder de aandacht op de snaren vestigt. Kortom er zijn verschillen tussen de twee fabrikanten, wie de waarheid speekt weet ik niet, ik heb zelf geen echte voorkeur voor Falcon of Musical Fidelity en kan met beiden prima leven. Met één kanttekening: Falcon is echt bedoeld voor een kleine ruimte en luisteren op korte afstand, de Musical Fidelity is daar minder kritisch in en universeler.
Van versterker wisselen
De afgelopen tijd heb ik uitsluitend met heel veel plezier naar de Musical Fidelity A1 geluisterd, voor zijn prijs een heerlijke versterker die uitstekend combineert met zowel de LS3/5A als de LS5/9. Voldoende vermogen, mooi transparant, tikkeltje warm in de bas, helder zonder te helder te zijn. Een versterker gemaakt om muziek mee te luisteren en niet om de buurman mee te imponeren. Basic zonder ingebouwde dac, wel ruim voorzien van ingangen waaronder een phono, omschakelbaar voor MM en MC elementen.
Toch rijst de vraag waartoe de twee luidsprekers in staat zijn aan een versterker die vier tot vijf maal de prijs van de A1 is. Eveneens een ontwerp met een lange historie is mijn EAR/Yoshino 8L6, ontworpen in 1999 door Tim de Paravicini, inderdaad precies dezelfde man die in 1986 het ontwerp heeft gemaakt van de Musical Fidelity A1. Het blijft dus met de versterkers binnen één familie, beiden zijn ingesteld in klasse A, de A1 met transistoren, de 8L6 met vier EL34 buizen per kanaal.
Let wel, het gaat niet om de versterkers, ik wil graag weten hoe ver ik beide Musical Fidelity luidsprekers kan pushen. De MF LS3/5A was op de A1 een fijne luidspreker, nu leeft hij nog verder op. Denk daarbij aan een groter stereobeeld, dynamischer weergave, ruimte naar alle kanten, tonen die langzamer uitsterven en toegenomen speelsheid. Dat de MF geen bult heeft bij 110Hz is juist fijn, de weergave gaat wijd open en het fabuleuze middengebied van de luidspreker krijgt werkelijk alle ruimte.
Luister naar een combinatie als deze en ineens begrijpt u de hype rond een LS3/5A, waarom deze mini met al zijn tekortkomingen en beperkingen zo wordt verafgood. Ik geef gerust toe, de prijs van de elektronica staat niet in verhouding tot die van de MF LS3/5A, maar als u net als ik op relatief korte afstand wilt luisteren in een kleinere ruimte, dan is er weinig beters te vinden dan deze kleine krengetjes aan een met zorg uitgezocht systeem.
De LS5/9 speelt duidelijk imposanter en laat zowel de cello als de piano verder doorlopen naar het onderste frequentiegebied. Zet stemmen en instrumenten groter neer, weet een cello overtuigender te maken als relatief groot instrument. Ook deze luidspreker weet de buizen te waarderen. Kan meer volume aan en laat zijn tanden zien. Besef aan de andere kant dat muziek wat minder gemakkelijk loskomt van de weergever, daarom moet u wat verder weg gaan zitten van de LS5/9. Intussen komt het bekende rijtje muziek weer langs en kan ik lastig besluiten wat ik het meeste waardeer.
De fijnheid van de LS3/5A of het grotere beeld dat de LS5/9 levert. Duidelijk is dat de herkomst van beiden de BBC is, die signatuur is niet te missen. Ook niet dat de Paravicini ontwerper is van zowel de A1 als de 8L6, hoezeer de schakelingen ook verschillen, je gaat niet naar een totaal andere klank. Je kunt ervan houden of je kunt het afwijzen, ontegenzeggelijk hebben BBC en Tim de Paravicini diepe sporen achtergelaten in de audio, sporen die tot op de dag van vandaag muziekliefhebbers weten te raken. Mij althans wel, soms tot kippenvel op de armen, soms tot tranen in de ogen, vaak intens genieten van allerlei soorten muziek.
Een toast op heden/verleden
Waar gaat de stelling “beproef alle dingen, behoud het goede” beter op dan met het uitbrengen door Musical Fidelity van LS3/5A en LS5/9 luidsprekers en de A1 versterker? Drie iconen uit het verleden die nog springlevend zijn. Niet alleen herinneringen ophalen aan de gouden tijden van de audio-industrie, maar gewoon presteren op 2023 niveau. Muziekplezier schenken aan de luisteraar en geschikt blijken voor elke soort muziek, misschien alleen niet voor donderende rock en house behalve om lekker mee in te spelen.
Beide luidsprekers brengen een natuurlijke weergave van stem en instrument, niet opgepoetst om te flatteren, juist zuiver op de graat om mee te imponeren. Beiden geschikt om aan te sluiten op de Musical Fidelity A1 versterker of een ander merk/type, omgekeerd kan de A1 gebruikt worden op veel soorten luidsprekers. Gebleven is het ouderwets aandoende uiterlijk dat akoestisch veel voordelen biedt boven de slanke zuiltjes van tegenwoordig. Gebleven is de klasse A instelling van de transistoren, helaas dus ook de stroomafname en de warmteontwikkeling die daar bijhoort. Je moet er iets voor over hebben om optimaal van muziek te genieten.
De ontwerpers van de BBC en voor de A1 Tim de Paravicini hebben een paar kunstwerkjes bedacht die anno 2023 nog steeds opvallen door hun weergave kwaliteit. Dat is knap gezien de historie die in stapjes teruggaat van heden, via 1986, 1983 tot aan 1976. Doe dat maar eens na. Hulde aan Musical Fidelity om de moed te hebben deze reïncarnaties op de markt te brengen. Wij hebben er plezier van.
Musical Fidelity
MF LS3/5A | 2.500 euro per paar
MF LS5/9 | 4.500 euro per paar
MF A1 | 1.599 euro per stuk
www.highendmusic.nl
Waardering hele set: 4.5 / 5
