REVIEW

Pixar: Cars 2

Sander van der Heide | 24 juni 2011

Pixar-films staan al lang niet meer bekend als films voor de kleintjes. Titels als Ratatouille, WALL-E, Up en Toy Story 3 wonnen een Oscar voor beste animatiefilm, en die laatste twee kregen zelfs een nominatie voor beste film in de algemene categorie. Films die je cinematografisch dus serieus moet nemen, en die garant staan voor een visueel en auditief spektakel. Omdat we de rubriek rond bioscoopfilms, maar ook DVD`s en Blu-ray`s die opvallen door bijvoorbeeld beeld, geluid en 3D willen uitbreiden, publiceren we een recensie van Cars 2, die vanaf 6 juli in de Nederlandse bioscopen zal draaien.

Cars 2 is het vervolg op het grote succes uit 2006. Een computergeanimeerd spektakel gemaakt met een budget van bijna 200 miljoen dollar en dit keer in 3D te bekijken. In dit vervolg neemt raceauto Lighting McQueen zijn vriend Mater, de dommige sleepwagen, mee naar Japan, Italië en Engeland als teamlid bij de Grand Prix. Maar Mater raakt betrokken bij een spionagemissie en wordt aangezien als geheimagent, wat resulteert in een hoop verwarring en allerlei verwikkelingen. Het verhaal gaat vrij snel en het was opletten geblazen om de verhaallijn niet kwijt te raken. Op dit punt vond ik het zeker geen kinderfilm meer, en vraag me dan ook af of jonge kijkers, ondanks de Nederlands nagesynchroniseerde versie, de weg niet kwijtraken.

(klikbaar voor groter formaat)

Beeld
Cars 2 wordt in verschillende formaten en verhoudingen uitgebracht: 2D met een verhouding 2.35:1, 3D met een verhouding van 1.85:1 en IMAX 3D in 14.4:1 (IMAX 3D waarschijnlijk alleen in het buitenland). Normaal word ik al gauw wat misselijk van al dat 3D-geweld, maar Pixar weet erg smaakvol gebruik te maken van het effect. Er komt niets op je af, maar er wordt diepte in het beeld gelegd, waardoor je meer de film wordt ‘ingezogen’. Ik heb de film in Dolby 3D gezien. Dit is een passief 3D-systeem, wat niet met polariserende glazen werkt, maar met glazen die verschillende golflengtes van het licht kunnen filteren. De bijhorende brillen zijn wat duurder en de projector heeft een een grote licht opbrengst nodig. Je zult het dan ook niet vaak in grote bioscopen tegenkomen. Het heeft wel als voordeel dat de bioscoop geen speciaal zilverscherm hoeft aan te schaffen.

De beeldkwaliteit van de film was fantastisch. De kleuren waren mooi warm, contrast erg hoog (zwart was ook echt zwart) en er was geen last van digitale artifacts. Bij snelle bewegingen was er af en toe wel crosstalk (het beeldje voor het linkeroog is ook waarneembaar in het rechteroog en vice versa) waar te nemen, maar niet storend. Het wil ook niet zeggen dat dit in elke bioscoop zal zijn, aangezien daar nog meerdere factoren bij meespelen (plaatsing bril, kijkhoek, lichtsterkte, 3D-systeem etc.). Als voorbeeld voor de prachtige details, kun je onderstaande clip in 1080p HD een paar keer bekijken; je zult er steeds nieuwe dingen in ontdekken: 


EDITORS' CHOICE