REVIEW

Le Havre

Jan Luijsterburg | 20 juni 2012

Overheden zijn geneigd vluchtelingen te zien als een soort ongedierte in plaats van mensen. Dat is niet alleen in Nederland zo. De Bretonse havenstad Le Havre was al vaak het toneel van hartverscheurende taferelen met vluchtelingen die per container proberen te reizen naar een veilige bestemming. Gelukkig zijn er nog gewone mensen die bereid zijn een ander te helpen. Een mooi gestileerd sprookje van Aki Kaurismäki. 

Schoenmaker Marcel Marx ontfermt zich over Indrissa, een jongen uit Gabon die als enige van een containerlading wist te ontsnappen aan de politie. Marcel gaat er voor zorgen dat Indrissa alsnog naar zijn moeder kan reizen, in Engeland. Geen instantie die hem weerhoudt.

Marcel (André Wilms) woont in een Spartaans huisje met zijn zorgzame echtgenote Arletty. Als ze ziek wordt wil ze niet dat Marcel daar last van heeft. Ze wil zelfs niet dat hij haar opzoekt in het ziekenhuis. Ondertussen heeft Marcel te stellen met inspecteur Monet (Jean-Pierre Darroussin), die lucht krijgt van de aanwezigheid van Indrissa.

Zoals bij Woody Allen de overstap van New York naar Europa verfrissend werkte, is ook Kaurismäki's eerste buiten Finland gemaakte film, vijf jaar na Lights in the Dusk , een voltreffer. Zijn droogkomische, licht absurde stijl, vol nostalgische rock ‘n’ roll, is onveranderd en blijkt perfect te werken in een brede Europese context.

De films van Kaurismäki zijn altijd extreem gestileerd. Alles is tot een minimum teruggebracht, taal, aankleding, plot en vooral het uiten van emoties. Dat werkt steevast op de lachspieren. Kati Outinen, een oude bekende uit Kaurismäki's Finse films, is daar een ster in. Ze praat mechanisch over haar huishouden, zorgt voor haar man als voor een huisdier. Het tempo is traag, alles is tot de essentie teruggebracht.

De goedheid van de mensen en het geluk dat hun deel is worden zo overdreven neergezet dat een cynische ondertoon niet te missen is. Het dubbelzinnige eind is een schitterend voorbeeld van hoe film, in al zijn onechtheid, troostrijk kan zijn.  

Aanvullende informatie:

Frankrijk/Finland, 2011
Speelduur: 103 minuten
Regie, scenario en productie: Aki Kaurismäki
Camera: Timo Salminen
Montage: Timo Linnasalo
Art direction: Wouter Zoon
Acteurs: André Wilms, Kati Outinen, Blondin Miguel, Jean-Pierre Darroussin
Extra: Aki Kaurismäki: Cinema is Suffering (9 min.)
Beeld: 1080p HD Anamorphic 16:9 -1.85
Geluid: DTS HD Master 5.1, Frans gesproken
Uitgave: A-film
Website


EDITORS' CHOICE