Op de eerste verdieping in 155 een combinatie van de apparatuur van het Noorse Electrocompaniet en de luidsprekers van het merk dat ik toch altijd zal blijven associeren met hun prachtige vleugels. De firma Bösendorfer, "Wiener Klangkultur seit 1828", bouwt nu ook luidsprekers. Uiteraard uitgevoerd in pianolak en met een afwerking die griezelig perfect is. Ze functioneren akoestisch-actief; de luidspreker als geheel vormt een klanklichaam, de gehele luidspreker is een instrument. Daarnaast in 154 een opzet van Densen met spelend de nieuwe XS uitvoering van de B400 cd speler. In de kamer vallen we midden in een gesprek tussen de Duitse Densen distributeur en iemand van Van Medevoort. U weet wel, de fabrikant van luidsprekers en elektronica uit het Nederlandse Maarssen. Mogelijk binnenkort ook te koop in Duitsland? We gaan snel naar de aangrenzende hotelkamer. Bij Gaudios wordt groots Lamm aangekondigd. In de kamer speelt echter op dat moment de Conrad Johnson Premier 17 LS voortrap in combinatie met de Conrad Johnson MV 60 eindversterker. Inderdaad, buizen. Weergevers zijn de tweeweg luidsprekers Verity Audio Parsifal. Het geluidssignaal wordt aangeboden door een Wadia 861. De drukte weerhoudt ons er wederom van om wat langer te blijven. Active Audio Vertrieb heeft eveneens fraaie merken in de aanbieding. Zowel op kamer 140 als op 141 staan Avalon weergevers. Mar waarom spelen deze prachtige vertegenwoordigers van dit roemruchte merk zonder front? Bij mijn weten is juist Avalon een luidsprekermerk waarbij het aanbeveling verdient om de fronten er altijd, ook tijdens het spelen, op te laten zitten. Misschien dat het daarom nu ook minder overtuigend klinkt dan ik gewend ben. Aan de Ayre apparatuur in 141 zal het niet liggen. Evenmin kan dit het geval zijn bij de Pass Labs componenten in de belendende kamer. Ligt het dan aan NBS? Kan het me niet voorstellen. De kamers? Adagio Musik Componenten in 124 zorgt voor een weerzien met GamuT componenten waar ik een goede herinnering aan bewaar. De Finse luidsprekers die ze nu aansturen zijn voor mij volledig nieuw. Ook hier geen mogelijkheid om te gaan zitten. Sterker nog, zelfs de staanplaatsen zijn bezet. Gisteren had ik de Amerikaanse cowboyhoed van de Nederlandse importeur van KR Enterprise al door het beeld zien schuiven en vandaag is het de beurt aan de componenten van het merk zelf. In 121 worden ze echter gekoppeld aan een paar luidsprekers die ik niet anders kan omschrijven dan grote in pianolak gespoten doodskisten en het zicht is voor mij voldoende om een meter na de drempel al weer rechtsomkeer te maken. Ook het geluid dat mij achterna golft heb ik in kwalitatieve zin wel eens op een hoger niveau gehoord gedurende een Nederlandse show. De Nederlandse importeur maakt tijdens demo`s ook gebruik van een ander merk luidsprekers.

Avantgarde Acoustic draait zoals vele andere aussteller op deze beurs afwisselend met een cd speler en een draaitafel. Beiden mogen hun kunnen tonen via de wereldwijd eerste actieve, coaxiale Kugelwellenhornlautsprecher (hoe zou het toch komen dat in de Duitse taal dit soort lange woorden altijd zo monsterlijk klinken?) Solo. Het schijnt een "betaalbare" Avantgarde te zijn. Ik zeg schijnt, want ik kan nergens een prijslijst ontdekken. "Juweeltjes", dat is het woord dat me in gedachten komt wanneer ik, afgaand op het geluid, 168 binnenloop en oog in oog sta met twee kleine speakers van het Engelse Wilson Benesch. Het blijken weergevers van het type "Arc" te zijn. Ik begrijp dat dit Britse merk momenteel geen vertegenwoordiger in Nederland heeft. En dat is voor mij tegelijkertijd weer onbegrijpelijk. Het derde nummer van de cd van Holly Cole "Romantically Helpless" maakt dat ik deze micro tweeweg luidsprekers graag een keer voor een test in huis zou hebben. Welke importeur zet zijn oren open? Iets verderop in 106 treffen we Canton. Hoewel het merk in de opsomming van Markenname in de catalogus niet voorkomt is het merk wel degelijk aanwezig met de 3 weg vloerstaande luidspreker Karat Reference 2 DC. Het Duitse blad Audio vond de Klang bij een test in juni 2002 Überragend. In deze kamer komt dat er, althans voor mijn oren, niet uit. Zelfs niet met behulp van de geintegreerde Burmester. Voor de derde maal lopen we daarna naar de ruimtes waar deze fabrikant Burmester Audiosysteme GmbH haar produkten showt en voor een deel laat horen. Ook nu komen we er niet in. Alleen op het hele uur. We zijn steeds net te laat en we hebben nu eenmaal niet de tijd om te wachten op het volgende tijdstip. De surround processor 007, het eerste meerkanalen apparaat van deze Berlijnse fabrikant, zullen we gedurende deze show in ieder geval niet horen.

Nog eenmaal gaan we naar de hoogste verdieping terug. De gesprekken met de heren Simon Yorke, Jan Allaerts en monsieur Lavardin wordt uiteindelijk een kort gesprek met de laatst genoemde. Beide eerstgenoemden hebben bezigheden elders en de Fransman heeft het druk met het wisselen van cd`s en lp`s. De plek waar gisteren de Lavardin IT stond wordt nu ingenomen door de IS Reference, de geintegreerde versterker die ik op korte termijn voor een test bij mij thuis zal kunnen verwelkomen. Bij het horen van een zweedse jazzformatie via de Meridian cd speler wordt mijn toch al aanwezige nieuwsgierigheid naar hoe dit Franse versterkings component in mijn eigen systeem zal klinken alleen maar groter. Een argeloze bezoeker vraagt monsieur Lavardin naar de prijs van een door hem ontworpen eindversterker die niet aangesloten staat. "Sorry, I do not know", zegt de aimabele Fransman met een verontschuldigende glimlach. Waarom zou hij ook. Hij beperkt zich tot het ontwerpen. Wanneer de importeur het wisselen van de geluidsdragers even overneemt kan Lavardin even wat vragen van mij beantwoorden. Het bedrijf blijkt een geschiedenis te hebben die ligt in het militair industriële ontwerpen. Wat gebleven is uit die tijd, is het vermogen om ontwerpen geheim te houden. Lavardin heeft vier wereldwijde patenten die verantwoordelijk zijn voor het geluid. Heel veel meer komt er eigenlijk niet uit. Het liefst vertelt hij zo weinig mogelijk over zijn ontwerpen. Dit is gegroeid in de periode dat hij nog persconferenties gaf en hij gedwongen werd om zijn uitgangspunten te "verdedigen". Geleidelijk heeft hij het standpunt ingenomen dat zijn producten voor hem spreken. En op grond van wat ik hoor kan ik me daar iets bij voorstellen.

Later, op weg naar de uitgang, komen we, het is tenslotte de enige manier waarop je het pand kunt verlaten, wederom langs de Ballsaal. Ik besluit om nog even naar binnen te lopen en raak in gesprek met een verkoper van lp`s. Voor ik het weet heb ik weer een lp van Holly Cole aangeschaft en krijg ik, als cadeautje van mijn lief, de 180 grams lp van Analogue Productions met daarop het Reunion at Carnegie Hall 1963 concert van The Weavers in handen gedrukt. Bij Blue Danube laat ik mij door de eigenaar - de uit het vlak bij Wenen gelegen plaatsje Tulln afkomstige - Christian Bierbaumer de werking van zijn platenwasmachine "Waschbär" uitleggen. Het apparaat ziet er robuust uit en lijkt zijn werk goed te doen. Ik vermijd bewust om een blik te werpen in het grote aantal bakken met gebruikte lp`s dat er tentoon gesteld staat. Al teveel geld uitgegeven aan al dat moois. Op het moment dat ik de laatste bak in het vizier krijg, originele "Living Stereo" persingen, druk ik mijn ogen stijf dicht en doe ik met gesloten ogen drie passen de andere kant op. Dan draai ik me om en doe ik mijn ogen weer open. Ik sta voor de stand van het Duitse blad Stereo. Pfff. Gelukt. Gevaar geweken. Ik hou mijn blik op het pad gericht en kan zonder verdere schade even later de Ballsaal verlaten. Vanuit de hotelhal kijk ik naar boven. Daar bevindt zich im Erkerzimmer de stand van Clearaudio waar ik me even later door Robert Suchy de werking laat demonstreren van de Clearaudio versie van de platenwasmachine. De Matrix ziet er prachtig uit en hij doet zijn werk op een manier die ik kan verwachten van een apparaat van deze Duitse High End fabrikant. Robert vertelt dat de motor die het plateau laat draaien betrokken wordt van autofabrikant BMW terwijl de motor die verantwoordelijk is voor het vocht afzuig mechanisme afkomstig is van Mercedes Benz. Waarschijnlijk is dit het enige apparaat waarin deze beide merken, misschien zonder het zelf te weten, ooit samen zullen werken. Groot voordeel is dat beide motoren, die in de automobielen gebruikt worden voor o.a. de ruitenwissers,niet alleen van hoge kwaliteit zijn maar daarnaast ook in de verre toekomst leverbaar zullen blijven. Een geruststellende gedachte voor de toekomstige eindverbruiker die zich daarmee verzekerd weet van een goede after sales service. Mijn eigen reeds langer geleden bestelde exemplaar zal mogelijk binnen twee weken afgeleverd worden. Met die toezegging verlaten we Clearaudio.

In de hal moeten we vervolgens nog circa 40 minuten wachten voordat de pendelbus arriveert die ons terugbrengt naar de Isenburger Schneiße waar zich mijn auto bevindt. Terwijl we terugrijden richting Karlsruhe, ben ik in gedachten alweer bezig met het grofweg vormgeven van dit verslag. Het laatste verslag van deze High End 2002 dat U dit jaar van mijn hand kunt verwachten. Morgen, am Vierten und LetztenTag, zijn wij als ieder gemiddeld echtpaar incognito op de beurs aanwezig. Dan zullen we bij een enkele stand naar muziek gaan luisteren maar voornamelijk nog wat praten met mensen. Een en ander wat afwijkend van de sfeer waarin we de eerste drie dagen doorgebracht hebben. De eerste dagen stonden in het teken van het opdoen van indrukken die aansluitend nog ingevoerd moesten worden in de computer. Omdat dit gebeurde op een tijdstip waarop al veel van de energie opgebruikt was viel dit zwaarder dan normaliter bij mij het geval is. Ik hoop desalniettemin dat U door deze verslagen een indruk gekregen hebt van High End 2002. In een later stadium zullen Rene van Es en Philip van Deijk U nog aanvullend informeren in beeld en verslag. Voor wat mijn echtgenote en mijzelf betreft zeg ik graag; Bis nächstes Jahr Frankfurt!