Dan de repetitie en soundcheck. Ricky neemt plaats achter de microfoon, casual gekleed in spijkerbroek en shirt, de blonde haren (nog) ongekamd. Wouter Planteijdt moet nog in het ritme komen. Hij is een tijdje weggeweest, heeft getoerd met cabaretier Viggo Waas. Tijdens de repetitie ontstaat lichte beroering tijdens Don’t Think Twice, It’s Allright. “Hé, je zingt het anders!”, zegt Planteijdt verbaast. “Je doet de Dylan-melodie!” “Die houden we erin”, zegt Leo, “veel mooier!” En hij begint mee te zingen, overdreven op z’n Dylans. Bij I Live On a Battlefield wordt hond Muis wakker, die mee begint te blaffen.
Theaterhond Muis gaat al zeven jaar mee met Ricky. Even daarvoor had hij zich voor het harmonium genesteld om een dutje te doen. Ook Ricky en Leo zouden wel een dutje kunnen gebruiken. Hondsmoe zijn ze, eigenlijk te moe om een voorstelling te geven. Allebei hebben ze al een redelijk slopende dag achter de rug. Het stel draait eigenlijk al maanden dubbele dagen. Leo: “Het is soms gewoon hard werken.” Vandaag zat hij om half negen in de auto op weg naar Hilversum voor de opnames van radioprogramma For the Record met Mart Smeets. Ricky verliet zelfs al voor zeven uur hun Amsterdamse grachtenwoning voor een intensieve draaidag van Verborgen Gebreken, een hit op Net 5. En veel slapen zit er ook al niet in. Een uurtje of vier, vijf, zoals vannacht is niet ongewoon. Ricky: “Gister vertrokken we om twee uur vanuit Nijverdal. Marcel [de Groot] nam afscheid, dat werd natuurlijk een klein feestje. Hij heeft het grootste deel van de reprisetoer meegespeeld.” Gelukkig heeft Ricky tijdens de lange autorit, in de vrijdagspits, nog even kunnen rusten. De auto vaak gereden door tourmanager Nathaly.
Frustratie
Tijd om stoom af te blazen. Want de dubbelrol die Ricky bijna dagelijks speelt, zorgt soms ook voor frustratie. “Voor sommigen ben ik die actrice die ook zo nodig moest gaan zingen. Nee, ik ben van huisuit zangeres. Net als Acda en de Munnik en Ellen ten Damme heb ik de Kleinkunstacademie gedaan. Alleen dat zingen zie je nooit op tv of in de bioscoop, dat ziet het grote publiek niet. Wit Licht en Verborgen Gebreken wél. Van de andere kant wordt er ook wel eens gezegd: ‘ik wist niet dat jij acteerde, zou jij niet eens in een speelfilm moeten spelen?’Verdorie! Dat heb ik dus al heel vaak gedaan.”
“Ik vind het zo knap dat je al dat Engels kan onthouden”, zegt Wouter Planteijdt tijdens het eten plagend tegen Ricky. “Terwijl je niet eens weet wat het allemaal betekent.” Ricky kan er wel om lachen en eet gewoon door. “Eigenlijk ben jij gewoon de Nederlandse Ilse DeLange”, gaat Planteijdt verder, “maar dan beter.” “Véél beter”, vult Leo aan, “qua Twents dan hè.”
Jointjes
Op de achtergrond klinkt Save a Prayer van Duran Duran. “Simon Le Bon, die was toch ooit bijna verdronken?”, merkt Ricky op. Leo zou het echt niet weten. “In die tijd zat ik jointjes te draaien van de Hitkrant.” Ricky: “Ja ja, jij zeker? Achter de kerk zeker?” Leo: “Oh nee, het was het Reformatorisch Dagblad.” Het gesprek gaat verder op de ‘foyer-cd’, nu met Celine Dion in de hoofdrol. “Wat kan muziek toch mooi zijn hè”, zegt Planteijdt. “Dat vind ik nou zo snobistisch”, repliceert Leo. “Miljoenen mensen vinden dit prachtig.” Planteijdt: “Niets ergers dan Celine Dion.” Leo: “Jawel, Celine Dion die My Heart Will Go On zingt. De zingende Titanic.”
Dan komt Don’t Let the Sun Go Down On Me voorbij van George Michael en Elton John. Leo: “Wanneer was dat ook al weer, Live Aid? Ik denk 1984. Weet iemand het zeker? Kan ik niet hebben hoor, ga even googlen.” Hij pakt zijn iPhone, even later: “Het was 1985…, wat een blunder. [lachend] Hier baal ik van.”
