Pet Shop Boys – Actually, 1987
Is het nu een slechte of goede hoes? Het oogt allemaal vrij strak: een witte achtergrond, de heren in kostuum, toetsenist Chris Lowe die wat stuurs voor zich uit kijkt. Maar die gaap van Neil Tennant… Moest dat nou? “We kwamen terug van de filmset: ik was echt moe”, blikt Tennant terug in het cd-boekje dat bij Actually, further listenings geleverd wordt.
Lowe vertelt nog steeds een hekel aan deze foto te hebben. “Ik zie er vreselijk uit. Bah, ik haat vlinderstrikjes, ik haat het om een wit shirt te dragen en ik haat de manier waarop mijn haar zit. Meteen na de shoot heb ik me laten knippen.”
En toch… Die gaap is als jeuk, je blijft krabben, je blijft er naar kijken. De hoes fascineert juist door af te wijken van het gangbare. En daarmee past hij ook weer prima bij de postmoderne humor van de Pet Shop Boys.
Simon and Garfunkel – Bridge Over Troubled Water, 1970
Eén van de vele bewijzen dat je een plaat niet op zijn hoes moet beoordelen. Wat gebeurt er nu eigenlijk in deze compositie? Houdt Garfunkel een pistool tegen Simons rug, hem toebijtend dat hij nu toch écht moet gaan lachen? Het prachtige album bleek de zwanenzang van het befaamde duo. Onderstaand filmpje erkende een tweetal andere hoes van het duo, en de ontwerpen van een hele lijst andere artiesten, door er een prachtige en bijzonder geinige compilatie van te maken:
The Mamas & the Papas – If You Can Believe Your Eyes And Ears, 1966
Wat een mooi tijdsbeeld: vier hippies in een badkuip. Een bed was wellicht comfortabeler geweest, maar dat kon in het puriteinse Amerika natuurlijk niet, ondanks de seksuele revolutie. Dus werd het, hoe ironisch, een bad. En natuurlijk moesten de kleren aanblijven. Omdat de zedenprekers altijd wat te zeiken moeten hebben, werd in dit geval het album uit de schappen gehaald omdat het toilet (!) te aanstootgevend zou zijn. Ja, echt waar! Er kwam een vervangende hoes, met een sticker over die pornografische wc-pot. Later werd zelfs de hele badkamersetting onder een zwarte rand verstopt, zodat je alleen de bandleden nog zag. Voer voor verzamelaars dus, want van de originele hoes waren al wat exemplaren verkocht.
