REVIEWAyre

Ayre Heavyweight

Jan de Jeu | 29 april 2008 | Ayre

Welke visuele voorstelling heeft u bij een mono eindversterker die bij 8 ohm 300 Watt en bij 4 ohm 600 Watt produceert? Tien tegen één dat de maten die u in uw hoofd heeft veel groter uitvallen dan een breedte van 28 cm, een diepte van 48 cm en een hoogte van 9,5 cm. Toch zijn dit de afmetingen van de MX-R mono eindversterkers.  Nu zult u misschien denken dat het hier om een klasse D ontwerp gaat maar dat is evenmin het geval. Bij de meeste eindversterkers wordt een groot deel van de behuizing gevuld door lucht. Bij de door Charles Hansen ontworpen MX-R daarentegen wordt de interne ruimte volledig benut.

Dat komt dan ook omdat de kast een onderdeel is van het ontwerp. Er is bewust gekozen voor aluminium; niet alleen kan nu de gehele behuizing dienst doen als koellichaam, het aluminium voorkomt eveneens dat elektromagnetische vervuiling de gevoelige elektronica beïnvloedt. Uiteindelijk weegt de discreet – in dit ontwerp geen IC’s – en volledig gebalanceerd opgebouwde MX-R 23 kilo. Door de stijfheid van het chassis kunnen onderdelen op resonantiearme wijze gemonteerd worden terwijl het rechtstreeks koppelen van warmte ontwikkelende onderdelen aan het aluminium er voor zorgt dat de bedrijfstemperatuur van die onderdelen niet onderhevig is aan temperatuurschommelingen.


(Foto: Jan de Jeu)
 
Zowel op een afstand als van dichtbij ziet dit component er schitterend uit. Het mat zilveren blok heeft aan de bovenkant de minutieus nauwkeurig uitgefreesde koelribben en rondom verlopen de zijkanten middels gebogen facetranden mooi vloeiend in de boven- en onderkant. Middenvoor een opnieuw technisch perfect uitgefreesde uitsparing met daarin een centraal geplaatste led die groen oplicht bij stand-by en bij indrukken verandert in blauw ten teken dat de zwaargewicht speelklaar is.


(Foto: Jan de Jeu)

Mijn enige kritiekpuntje; een (opgeplakt) logo dat wat goedkoop aandoet en waarvan de gouden kleur voor mijn smaak enigszins detoneert. Waarom ook dit logo niet uitgefreesd? Aan de achterzijde de prachtige Cardas luidsprekeraansluiting waarmee spades rotsvast aan de MX-R verankerd kunnen worden. Het enige nadeel (voor zover je daarvan kunt spreken) is dat banaanstekkers hier niet op aangesloten kunnen worden. Verder aansluitingen voor het netsnoer, het AyreLink communication systeem en voor de gebalanceerde interlink die het muzieksignaal aanlevert.

Tijd om de MX-R op zijn rug te leggen en de bodemplaat te verwijderen. Wat meteen opvalt is de geordende en doordachte wijze waarop alles zijn eigen plek gekregen heeft. Aan de voorzijde hebben de beide transformatoren elk hun eigen uitgefreesde compartiment. In tegenstelling tot de door veel fabrikanten gebruikte ringkern transformatoren zet Ayre hoogwaardige, afgeschermde E-I kerntransformatoren in omdat de grotere breedbandigheid van de ringkern transformator meer vervuiling uit het lichtnet toe zou laten. De primaire wikkelingen van beide transformatoren staan parallel terwijl de secundaire wikkelingen in serie staan. Hierdoor gedragen de transformatoren zich als één veel groter exemplaar.


(Foto: Marc Brekelmans)

Om te voorkomen dat de primaire voedingsspanning, die de transformatoren van wisselspanning voorziet, vervuild wordt door hoogfrequente interferentie zet Ayre haar eigen Ayre Conditioner in die hoogfrequente interferentie omzet in warmte. Het grootste gedeelte van het interieur wordt ingenomen door de versterkerschakeling die in zijn geheel opgebouwd is op één groot centraal geplaatst audioboard teneinde overgangsverbindingen tussen afzonderlijke printen te vermijden.  De stroomversterker is uitgerust met 16 Thermal Trak Power transistoren. Net als bij alle andere Ayre Acoustics ontwerpen ontbreekt ook hier in de schakeling de terugkoppeling (feedback) omdat dit volgens de fabrikant beter klinkt. Iets wat we nu gaan verifiëren gedurende de (vele) luistersessies.


EDITORS' CHOICE